‘Wij, soevereine burgers, willen heel uiteenlopende dingen en zelfs tegenstrijdige dingen. Daarover gaat het democratische, politieke debat. Zou het moeten gaan’, schrijft MO*columnist Geert Van Istendael. ‘Maar ik denk dat er toch enkele dingen zijn die wij haast allemaal níét willen.’

Nu er oorlog woedt in Europa kan de vrede elk steuntje in de rug wel gebruiken. 2024 wordt daarvoor een cruciaal jaar, schrijft Merel Selleslach, MO*columniste van de maand en onderzoeker bij het Vlaams Vredesinstituut. En geloof het of niet: onze beleidsmakers worden daarbij cruciale spelers.

MO*columnist Walter Zinzen doet een oproep aan ‘de politiek’ om het ons, kiezers, niet meer zo moeilijk te maken. ‘Politici, doe er alles aan om ervoor te zorgen dat de verkiezingen weer over vitale kwesties gaan en niet over al dan niet gekwetste ego’s.’

Taal is nooit neutraal. Het is duidelijk dat er een rechtstreeks verband is tussen woorden en daden en tussen verkiezingstaal en beleid, schrijft MO*columniste Bieke Purnelle. Kijk maar naar bijvoorbeeld Viktor Orbán. Die deed precies wat hij de Hongaren beloofde.  

Volgens MO*columnist Walter Zinzen is Wouter Beke een schoolvoorbeeld van wat er misloopt in onze Belgische democratie. ‘Onbewust heeft Beke geïllustreerd hoe nefast de praktijk is dat partijvoorzitters ministers benoemen. Het is een flagrante overtreding van alle grondwettelijke regels.’

Selectieve blindheid, je vindt ze altijd bij dezelfde types, schrijft MO*columnist Walter Zinzen. ‘Niet alleen zijn ze voor grenzen als forten, niet alleen zijn ze fanatieke liefhebbers van kernenergie, ze zijn ook tegen het cordon sanitaire.’

De verkiezingen in Duitsland hebben niet meteen geleid tot radicale veranderingen. Angela Merkel verlaat dan wel het politieke toneel, maar, schrijft MO*columnist en Duitslandkenner Geert Van Istendael, dat betekent geenszins dat alles anders wordt ten oosten van Eupen.

Walter Zinzen is niet te spreken over de benoeming van Joachim Pohlmann tot kabinetschef cultuur bij Vlaams minister-president Jan Jambon. ‘Iedereen schijnt het normaal te vinden dat een kabinetschef politieke macht uitoefent. Wel, vrienden, het is niet normaal. Het is zelfs hoogst abnormaal.’ 

De dag dat het regeerakkoord voorgesteld werd, voelde Warda El-Kaddouri helemaal geen woede, teleurstelling of verdriet meer. Enkel walging en schaamte. Een democratie hoort haar minderheden te beschermen, maar hier worden ze uitgespuwd als ze niet binnen de lijntjes van een fictieve Vlaamse norm kleuren.

Het geroep over het 'signaal van de kiezer' is hoogst hypocriet, zegt Walter Zinzen. Welk signaal van welke kiezer? Blijkbaar bedoelen sommigen er uitsluitend de 18% van het Vlaams Belang mee. Maar wat dan met de 82% die niet voor het Belang hebben gestemd?

Zouden onze politici voldoende beseffen dat onze dans- en toneelscène internationaal zo wordt bewierookt, vraagt Michaël De Cock zich af. ‘Het zou wat zijn, mochten ze begrijpen dat al deze kunstenaars, van schrijver tot danser, van choreograaf tot toneelspeler, op zoek zijn naar kwetsbaarheid en authenticiteit die ons allemaal tot mense ...

Al werd “eigen volk eerst” omgeruild voor “eerst onze mensen”, het Vlaams Belang blijft een partij met een flagrante, racistische boven- en ondertoon, zegt MO*columnist Landry Mawungu. Hij roept de andere partijen op om te kiezen voor een toekomst waarin #iedereenvanbelang is.