In Egypte zitten 60.000 mensen gevangen om politieke redenen. Ze leven vaak in onmenselijke omstandigheden en hebben nauwelijks toegang tot deftige gezondheidszorg. MO* sprak met hun familieleden, hier en in Egypte. ‘Mijn hersenen zijn aan het roesten, ik wil me met iets kunnen bezighouden.’

Een jaar na de oorlog om Nagorno-Karabach blijven de Armeniërs verweesd achter. Azerbeidzjaanse soldaten hebben zich aan de grens geposteerd, de grensbewoners in de ruige Armeense bergen zijn doodsbenauwd.

Sinds de militaire staatsgreep zijn in Myanmar al honderden mensen gedood. Veiligheidstroepen sleuren burgers uit hun huizen en schieten willekeurige jongeren door het hoofd. Met katapulten en zelfgemaakte kogelwerende vesten van autobanden bieden ze verzet. 'Deze keer moeten we winnen.'

De Oostenrijkse kanselier Sebastian Kurz wil het terrorisme aanpakken door de “politieke islam” buiten de wet te stellen. De Franse president Macron wil het doen door de islam te hervormen tot een Europese religie die zich moeiteloos inpast in de seculiere staat. Zit er een kind in het politieke badwater?

Jarenlang was het omgekeerd: Colombianen vluchtten de Venezolaanse grens over, weg van het geweld dat hun land teisterde. Vandaag trekt de stroom in de omgekeerde richting. MO* ging ter plaatse, en stak de grens over om poolshoogte te nemen van de vluchtelingencrisis in Latijns-Amerika.

Dit zijn verhalen van mensen die het gevoel hebben door iedereen vergeten te zijn en hun lot volledig uit handen hebben moeten geven, nadat ze op de vlucht voor oorlog en conflict in eigen land, in tenten en containers in Griekenland zijn beland. Dit zijn de verhalen van “restjesmensen”.