We kijken er amper nog van op: corruptie, misbruik, desinformatie, grensoverschrijdend gedrag of flagrante schendingen van mensenrechten, schrijft MO*columniste Bieke Purnelle. ‘Wij verwachten meer eerlijkheid en ethiek van de gemiddelde twaalfjarige dan van mensen op besluitvormende posities.’

De eerste democratisch verkozen premier van de republiek Congo begon ooit in een postkantoor. Lumumba maakte vrienden, kreeg vijanden en werd fout begrepen, schrijft MO* columnist Walter Zinzen. ‘Van de moordenaars is niemand ooit ter verantwoording geroepen. In Congo niet, in België niet.’

Niet alleen daders van online geweld en misbruik moeten ter verantwoording worden geroepen, ook grote techbedrijven dragen een grote verantwoordelijkheid. Dat schrijft MO*columniste en experte digitale rechten Paola Verhaert. 'We kunnen er niet op rekenen dat die bedrijven zichzelf gaan reguleren.'

20.000 doden had de Britse luchtmaarschalk Arthur “Bomber” Harris op zijn geweten na het bombardement op Dresden in WOII. Een stad zonder militaire doelen. Een beetje zoals Poetin toch, niet waar?, schrijft Walter Zinzen. Maar Harris werd niet veroordeeld, hij werd geëerd als een oorlogsheld.

Minderjarige slachtoffers van mensenhandel wachten na een strafzaak nog jaren op schadevergoedingen, als ze die al toegewezen krijgen. MO*columniste Saskia Van Nieuwenhove, die met Klaprozen vzw slachtoffers van mensenhandel opvangt, ziet hoe deze meisjes jarenlang in de wacht blijven staan.

Mensen staan terecht omdat ze anderen hebben gered, terwijl Europa inlichtingendiensten traint die mensen terugbrengt naar detentiecentra waar ze worden mishandeld en gemarteld, merkt MO*columnist Bieke Purnelle cynisch op. ‘Soms vraag ik mij af of de mensensoort het redden wel waard is.’

Hij zou de mensenrechten in Congo doen naleven. Dat beloofde president Tshisekedi bij zijn aantreden in 2019. Van die belofte is tot nu toe evenwel niks in huis gekomen, schrijft Walter Zinzen.

Iedereen die ooit een gesubsidieerde vzw heeft geleid, krabt zich in de haren bij het verhaal over de vzw Let’s Go Urban, schrijft Bieke Purnelle. 'Hoezo werd Let’s Go Urban niet doorgelicht zoals het hoort? Hoezo kon het zes jaar duren voor iemand dit ernstig nam?'

Een politieke crisis is goed voor de kijkcijfers, en voor columnisten, weet Michael De Cock. Leuk om te volgen op televisie, maar je kan er niet in leven. Want het echte leven met échte mensen, dat raast intussen gewoon door. 

Stop mensen in een machtspositie en ze veranderen, zegt Bie Vancraeynest in haar maandelijkse column. Misschien moeten mensen met macht, zoals politici, af en toe eens in een andere rol stappen. Aan de kassa van een supermarkt bv. Die voeten in de realiteit zouden dan misschien ook wat meer fond geven aan het politieke en maatschappe ...

Het gebeurde in Duitsland. De politie kende er de dader door en door. Moeten we Duitsland nu dan ook een failed state, ein gescheiteter Staat, benoemen? Een column van Geert Van Istendael over weerzin, terreur en Europese grenzen. 

Als de afgelopen maanden van spectaculair en onophoudelijk geweld al iets glashelder hebben gemaakt, is het wel dat niet elk leven even veel waard is, stelt Olivia Rutazibwa in haar column.