'Verhalen en beleid worden geschreven over mensen die op mij lijken. Toch zijn mijn verhaal en inzichten nauwelijks op de agenda te vinden.' Leen Al Massalma past in vele vakjes tegelijk, maar breekt daar liever uit. 'De erkenning van onze verschillen is juist een kracht.'

'Mijn lief is Libanees. Het was een pakketdeal: inclusief warme familie, bergen heerlijk eten en een barslecht paspoort.' Het soort paspoort waarmee je in Europa stoot op gesloten deuren, vooroordelen en administratieve rompslomp, ondervindt Fien Portier. 'Wij willen gewoon samen zijn.' 

Volgens MO*columnist van de maand Sacha Dierckx heerst er verwarring over macht en verzet. Hij gaat de mythe van een almachtige, hoogopgeleide, woke bakfietselite te lijf. ‘Het is wrang dat mensen die zich in de steek gelaten voelen vanwege sociaaleconomische redenen op extreemrechts stemmen.’

Handicap maakt vaak geen deel uit van de conversatie over diversiteit. Daarom: een roep om inclusie, om gezien en gehoord en gewaardeerd te worden, om je vertegenwoordigd te zien op school, in de media en in de taal. ‘Een beperking is pas een handicap als de maatschappij ontoegankelijk is.’ 

Blijven we de urgentie van de klimaatcrisis minimaliseren? Of erop antwoorden met een cynisch ‘niet wij, niet hier, niet nu’? Die reacties geven in elk geval geen vertrouwen dat politici zullen doen wat nodig is, schrijft MO*columnist Jan Mertens. 'Een mens zou van minder hysterisch worden.'

Een klein weitje in de Denderstreek kan leiden tot grote observaties over hoe we de openbare ruimte delen - of niet. Of zoals Nona De Dier bij zichzelf vaststelt: 'Dat is waar ik zo naar verlang, in die eenzame Vlaamse buitensteden: een plek waar we elkaar als onbekenden mogen vinden.'

MO*columnist van de maand Sacha Dierckx is kwaad. Niet (alleen) omdat hij geen ticket scoorde voor de passage van Bernie Sanders in Bozar volgende week. Hij is kwaad op het kapitalisme. En laat dat net helemaal oké zijn.

‘Ik richt graag een brief aan jou, lieve bewoner van ons opvangcentrum. Want ik schaam me. Ik zie en ik voel in elke vezel van mijn lijf dat we elke dag falen. Wij als medewerkers, beleidsmakers maar vooral als medemens. En dat spijt me.’

Jan Jambon (N-VA) viel in het Vlaams Parlement uit naar Sihame El Kaouakibi (onafhankelijk), waarop applaus volgde. Een schande en een dieptepunt in onze politieke cultuur, schrijft MO*columnist Walter Zinzen. ‘Karaktermoorden, is dat wat we willen?’

Nu er oorlog woedt in Europa kan de vrede elk steuntje in de rug wel gebruiken. 2024 wordt daarvoor een cruciaal jaar, schrijft Merel Selleslach, MO*columniste van de maand en onderzoeker bij het Vlaams Vredesinstituut. En geloof het of niet: onze beleidsmakers worden daarbij cruciale spelers.

Het verplichte lespakket van een paar uurtjes seksuele opvoeding in het Franstalige onderwijs stuitte al snel op hevig verzet. Woedende ouders kwamen op straat, er werd brandgesticht in verschillende scholen. ‘Seksuele educatie ligt overal onder vuur’, stelt MO*columniste Bieke Purnelle vast.

Meer wapens leveren om conflicten te bezweren? Dat is een zwart-witbenadering van vrede, betoogt medewerker bij het Vlaams Vredesinstituut en kersvers MO*columnist van de maand Merel Selleslach. Want vrede heeft ook nood aan welvaart, gelijkheid en rechtvaardigheid, en sterke instellingen.