Betancourt vraagt plaatsje voor guerrilla in de Colombiaanse politiek

Enkel dialoog en openheid kunnen voor een oplossing van het conflict in Colombia zorgen, meent Ingrid Betancourt. “Als de strijders van de marxistische rebellenbeweging FARC een plaats krijgen in de politiek, komt vrede een stap dichterbij”, zei de voormalige presidentskandidate in Rome.
Betancourt werd meer dan zes jaar vastgehouden door het FARC, tot het Colombiaanse leger haar in juli bevrijdde. Een ontmoeting met paus Benedictus XVI was het orgelpunt van haar vierdaagse bezoek aan Italië. Daar had ze naar eigen zeggen de hele periode van haar gevangenschap van gedroomd. Onmiddellijk na haar bevrijding liet Betancourt verstaan dat ze de paus wou ontmoeten, om hem te bedanken voor zijn gebeden en publieke oproepen om haar vrij te laten.
Betancourt maakte van haar reis naar Rome ook gebruik om de Colombiaanse regering en guerrillastrijders nogmaals op te roepen met elkaar te gaan praten. Beiden gedragen zich autistisch en luisteren alleen naar zichzelf, vindt Betancourt.
Ze richtte zich rechtstreeks tot haar gijzelnemers: “Na bijna zeven jaar ken ik jullie en jullie organisatie, ideeën en doelen.” “De wereld nodigt jullie uit om je hart te openen voor iets anders dan politieke en militaire berekeningen en om plaats te maken voor vrede in jullie gedachten.”
Vrede kan er volgens Betancourt enkel komen “door middel van democratie, wederzijds respect en de wet”. Ze droeg de Colombiaanse regering op om de politieke rol te erkennen van het FARC, “wetend dat we verschillend zijn en er verschillende ideeën op nahouden”.
De beroemdste ex-gijzelaar van het FARC deed ook haar politieke en persoonlijke toekomstplannen uit de doeken. Betancourt gaat zich in de eerste plaats inspannen voor de vrijlating van anderen die nog in handen van de FARC zijn, en voor gijzelaars wereldwijd. “Ik ambieer niet langer een politieke loopbaan in Colombia.” Ze wil daar in de toekomst nog op terugkomen, maar gelooft niet dat ze op dit ogenblik op haar plaats zou zijn in de politieke arena.
De berichten dat ze bij de VN-organisatie voor Onderwijs, Wetenschap en Cultuur (Unesco) aan de slag zou gaan, wuifde Betancourt weg: “Het zou een grote eer zijn voor Unesco te werken, maar anderen zijn daar geschikter voor.”

Nobelprijs


Eerst en vooral wil Betancourt een ploeg samenstellen die haar helpt om “de pijn te verzachten van alle gevangenen, en om mensen van de problematiek bewust te maken.” Haar eigen verhaal bewijst volgens de Frans-Colombiaanse dat praten over slachtoffers van terreur levens kan redden. “Tijdens mijn gevangenschap betekende globalisering voor mij de gedachte dat overal ter wereld mensen om mijn vrijlating vroegen.”
Het hoofd van de provincie Rome, Nicola Zingaretti, verklaarde dat Italië haar kandidatuur steunt voor de Nobelprijs voor de vrede. “Ingrid won haar strijd in naam van democratie en vrijheid, en stuurt een boodschap van hoop de wereld in”, zei Zingaretti. Rome maakte Betancourt ereburger van de stad in 2003 en onder de voormalige burgemeester Walter Veltroni ondernam de stad veel publieke initiatieven om haar vrij te krijgen.

Maak MO* mee mogelijk.

Word proMO* net als 2790   andere lezers en maak MO* mee mogelijk. Zo blijven al onze verhalen gratis online beschikbaar voor iédereen.

Ik word proMO*    Ik doe liever een gift

Met de steun van

 2790  

Onze leden

11.11.1111.11.11 Search <em>for</em> Common GroundSearch for Common Ground Broederlijk delenBroederlijk Delen Rikolto (Vredeseilanden)Rikolto ZebrastraatZebrastraat Fair Trade BelgiumFairtrade Belgium 
MemisaMemisa Plan BelgiePlan WSM (Wereldsolidariteit)WSM Oxfam BelgiëOxfam België  Handicap InternationalHandicap International Artsen Zonder VakantieArtsen Zonder Vakantie FosFOS
 UnicefUnicef  Dokters van de WereldDokters van de wereld Caritas VlaanderenCaritas Vlaanderen

© Wereldmediahuis vzw — 2024.

De Vlaamse overheid is niet verantwoordelijk voor de inhoud van deze website.