De 18 sterkste ontwikkelaars: hoe speelden ze het klaar?

Volgens het Human Development Report van het VN-Ontwikkelingsprogramma (UNDP) voor 2013 was de ontwikkeling in het Zuiden nooit zo snel en significant als vandaag. Bovendien beperkt dit fenomeen zich niet tot de zogenaamde BRICs landen -Brazilië, Rusland, India en China. Naast deze bekende groeiers duidt het rapport ook Bangladesh, Chili, Ghana, Indonesië, Zuid-Korea, Laos, Maleisië, Mauritius, Mexico, Thailand, Tunesië, Turkije, Rwanda en Vietnam aan als landen die veel vooruitgang boekten op de Index van de Menselijke Ontwikkeling (HDI).

  • CC carribeanfreephoto Een verkoopster belt mobiel op een markt in Accra, Ghana. Ghana is een van de 18 landen die een sterke groei kende op het vlak van menselijk ontwikkeling. CC carribeanfreephoto

In sommige landen groeit de economie sneller dan de vooruitgang op het vlak van gezondheid en onderwijs, terwijl in andere landen een groeiende economie wel leidt tot betere gezondheid en onderwijs. De les die de auteurs van het rapport hieruit trekken is dat landen niet alleen mogen terugvallen op hun economische groei en de werking van de markt, zoals de Washington Consensus voorschreef, maar dat groei steeds gepaard moet gaan met overheidsinvesteringen in menselijke capaciteiten, vooral op vlak van gezondheid en onderwijs.

‘Uit ervaring blijkt dat we het belang van sociale inclusie en de rol van de staat niet voldoende kunnen benadrukken’, zegt Cihan Sultanoğlu, directeur van het Regionaal UNDP Bureau voor Europa en het Gemenebest van Onafhankelijke Staten (GOS). Bovendien moet er altijd rekening worden gehouden met de specifieke nationale context in elk land.

Zoals het Human Development Report van 1996 reeds aantoonde, blijft de participatie van de meest kwetsbare gemeenschappen een vereiste voor een duurzaam groeimodel. Modellen mogen niet zomaar gekopieerd worden vanuit andere landen, want deze zullen niet overal dezelfde positieve effecten hebben. Landen moeten hun beleid aanpassen aan de nieuwe realiteiten en moet de samenleving hierin betrekken. ‘Het is niet zo dat we nu plots hét gouden pad naar welzijn voor iedereen hebben ontdekt’, aldus Antonio Vigilante, directeur van het Bureau van de Verenigde Naties en de vertegenwoordiging van het UNDP in Brussel.

Hoewel deze landen elk een ander pad naar hun succes volgden, kunnen we telkens drie gelijkaardige strategieën onderscheiden die garantie bieden op een transformatieve groei. De sterkst groeiende landen in het Zuiden zijn proactieve ontwikkelingsstaten, die zich openstellen voor de wereldmarkt, en sociale hervormingen vooraan op de agenda plaatsen.

De achttien sterkst ontwikkelende landen uit het Human Development Report worden hieronder op kaart weergegeven. Klik op de icoontjes om meer over de ontwikkeling van elk land te weten te komen. Voor elk land worden telkens een of twee elementen uitgelicht die een belangrijke factor speelden in de ontwikkeling van het land.

Proactieve ontwikkelingsstaten

Proactieve ontwikkelingsstaten worden gekenmerkt door goed beleid, betrouwbare bureaucratische instellingen die continuïteit verzekeren, participatie van de civiele samenleving in de besluitvorming en ‘ownership’. Het laatste houdt in dat landen zelf hun prioriteiten stellen en gepaste strategieën uitstippelen. Hierdoor winnen de regeringen aan legitimiteit. Deze staten hanteren een ‘menselijke’ aanpak in plaats van ‘marktgerichte’ aanpak.

Duidelijke beleidsprioriteiten

Proactieve ontwikkelingsstaten stellen duidelijke beleidsprioriteiten en worden gekenmerkt door responsieve overheidsstructuren. Het beleid past zich aan naargelang de ontwikkelingsfase, die telkens nieuwe uitdagingen met zich meebrengt.

Publieke investeringen

Uit een globale analyse blijkt dat er sprake is van een positieve correlatie tussen uitgaven in de publieke sector, zoals gezondheidszorg en onderwijs, en de menselijke ontwikkeling. De resultaten verschillen uiteraard per land, afhankelijk van de ontwikkelingsfase waarin het zich bevindt en waaraan het geld precies wordt besteed.

Overheidssteun aan industrieën

Een proactieve ontwikkelingsstaat steunt private sectoren zodat ze zich kunnen ontwikkelen tot sterke industrieën en hun concurrentievoordeel kunnen versterken. Eenmaal de export naar buitenlandse markten toeneemt, kan dit hogere opbrengsten genereren.

Jobcreatie

Een beleid dat gericht is op het creëren van werkgelegenheid, verhoogt de kans op een positieve relatie tussen economische groei en menselijke ontwikkeling. Studies hebben aangetoond dat in de jaren ‘70, ‘80 en ‘90 vooral in landen in Azië, waar hoge groeipercentages gepaard gingen met armoedereductie, de werkgelegenheid ook sneller steeg.

Verwacht wordt dat Afrika tegen 2020 achttien miljoen bijkomende jobs zal creëren. Cihan Sultanoğlu zegt dat de positieve evolutie van veel Oost-Europese en Centraal-Afrikaanse landen goede lessen vormen voor andere ontwikkelingslanden.

Samenwerking tussen overheid en markt

Als de overheid en de markt samenwerken, is de kans groter dat er meer vooruitgang wordt geboekt. Want beide zijn complementair en economische groei mag niet louter op de markt gericht zijn. De meest succesvolle ontwikkelingsstaten stimuleren de private sector om bij te dragen tot de menselijke ontwikkeling, voornamelijk door meer jobs te creëren in deze sector.

Langetermijnontwikkelingen en hervormingen

In de landen met een sterke ontwikkeling worden samenhangende en evenwichtige beleidsprogramma’s uitgestippeld door een sterk leiderschap.

Open voor de wereldmarkt

Door zich open te stellen voor de wereldmarkt, kunnen landen in het Zuiden onafgewerkte grondstoffen en kapitaalgoederen aantrekken, buitenlandse knowhow en technologieën overnemen, en dit uiteindelijk gebruiken om zelf producten op de wereldmarkt te verkopen. Volgens het rapport volgen alle industrialiserende landen deze strategie: eerst importeren ze kennis vanuit andere landen en vervolgens exporteren ze producten en goederen die zijn afgestemd op de noden van die landen.

Geleidelijke integratie

De meest succesvolle landen integreerden geleidelijk in de wereldeconomie, naargelang de nationale omstandigheden het toelieten.

Industriële competenties

Veel landen in het Zuiden bouwden industriële competenties op, waarvan ze later gebruik konden maken om markten in andere landen te overspoelen met hun exportproducten.

Nicheproducten

Kleine economieën leggen zich het best toe op nicheproducten. Met de opgebouwde competenties en de overheidssteun in deze sectoren, biedt deze strategie de meeste garantie op een duurzame ontwikkeling.

Sociale hervormingen

Studies hebben aangetoond dat hoge publieke uitgaven, vooral in onderwijs- en gezondheidssectoren, de sleutel zijn tot ontwikkeling. Volgens het rapport komen de voordelen niet zozeer voort uit investeringen in speciale vaardigheden, maar wel uit investeringen in ‘onderwijs voor iedereen’. Door investeringen in de gezondheidszorg, neemt bovendien de productiviteit van de werkkrachten toe. Met andere woorden, sociale hervormingen en economische groei versterken mekaar.

Volgens Antonio Vigilante is er nog steeds een grote kloof tussen het nationaal inkomen van landen in het Noorden en landen in het Zuiden, maar de kloof zou bijna gedicht zijn op vlak van onderwijs en gezondheid.

Inclusie

Overheden in het Zuiden promoten steeds meer sociale inclusie, zij zien erop toe dat iedereen in de samenleving kan genieten van dezelfde sociale diensten en dat niemand wordt gediscrimineerd.

Sociale basisvoorzieningen

Ontwikkelingsstaten die basisdiensten voorzien die bijdragen tot de gezondheid en scholing van de samenleving, versterken de stabiliteit van het land en de legitimiteit van hun overheid.

Toegang tot kwaliteitsvol onderwijs

In het algemeen kennen landen waar de publieke uitgaven voor onderwijs hoog zijn, een snellere ontwikkeling dan landen waar dit niet zo is. Maar toch blijven er grote verschillen bestaan tussen de landen onderling.

Toegang tot een kwaliteitsvolle gezondheidszorg

De grootste uitdaging in de gezondheidssector van veel landen in het Zuiden is momenteel de opkomst van een dubbel gezondheidssysteem. De welgestelden krijgen gemakkelijker toegang tot de gezondheidszorg omdat zij zich private diensten kunnen veroorloven, die bovendien hogere kwaliteit leveren.

Terwijl de armste laag van de bevolking, waarvan velen in de informele sector werken, minder gemakkelijk toegang krijgen tot de publieke gezondheidszorg, die bovendien meestal van minder hoge kwaliteit is.

Sociale cohesie

Overheden in het Zuiden trachten de sociale cohesie in de samenleving te versterken. Om van een echte transformatieve menselijke ontwikkeling te kunnen spreken, is het van uiterst belang dat iedereen wordt betrokken bij de groei en dat elke burger beseft dat het doel breder is dan zijn of haar persoonlijke rijkdom te vergroten.

Maak MO* mee mogelijk.

Word proMO* net als 2790   andere lezers en maak MO* mee mogelijk. Zo blijven al onze verhalen gratis online beschikbaar voor iédereen.

Ik word proMO*    Ik doe liever een gift

Met de steun van

 2790  

Onze leden

11.11.1111.11.11 Search <em>for</em> Common GroundSearch for Common Ground Broederlijk delenBroederlijk Delen Rikolto (Vredeseilanden)Rikolto ZebrastraatZebrastraat Fair Trade BelgiumFairtrade Belgium 
MemisaMemisa Plan BelgiePlan WSM (Wereldsolidariteit)WSM Oxfam BelgiëOxfam België  Handicap InternationalHandicap International Artsen Zonder VakantieArtsen Zonder Vakantie FosFOS
 UnicefUnicef  Dokters van de WereldDokters van de wereld Caritas VlaanderenCaritas Vlaanderen

© Wereldmediahuis vzw — 2024.

De Vlaamse overheid is niet verantwoordelijk voor de inhoud van deze website.