De Belgische zonnefietser

Raf Van Hulle is architect, zonnefietser én winnaar van de Suntrip 2013. Daarbij reden dertig kandidaten op een elektro-solarfiets een uitdagende route uit, van Frankrijk tot Kazachstan. Op zondag 17 november vindt de officiële prijsuitreiking en huldiging in Mechelen plaats en vertelt Van Hulle over zijn reiservaringen en zijn visie op duurzaam fietsen. Alvast een voorsmaakje.

  • Raf Van Hulle Raf Van Hulle, winnaar van de Suntrip 2013 Raf Van Hulle
  • Raf Van Hulle Van Hulle in het gezelschap van Kazachse monniksgieren Raf Van Hulle
  • Raf Van Hulle Van Hulle komt, onder brede persbelangstelling, als eerste aan in Astana Raf Van Hulle

‘Ik was de files beu.’ En, voegt hij eraan toe, hij vindt het concept van de auto ook bijzonder energie-inefficiënt . ‘De auto is een lompe constructie van 2000 kilo waar je dan –in mijn geval- zestig kilo mens in vervoert. Dat betekent dat vijfennegentig procent van de energie verloren gaat aan vervoer van het koetswerk en de motor.’ Aan het woord is Raf van Hulle, ongekroonde Belgische winnaar van de Suntrip 2013. De Suntrip, een avontuurlijke wedstrijd voor elektro-solarfietsen, werd gereden in de Belgische komkommertijd en haalde hier nauwelijks de media. Maar het is een prestatie om u te zeggen.

Dertig deelnemers van verschillende landen gingen de uitdaging aan om, van Frankrijk tot Kazachstan, 7500 kilometer af te leggen op een elektrische fiets die werd gevoed door de zon. Doelstelling: ecologische mobiliteit en hernieuwbare energie in de schijnwerpers brengen. Raf Van Hulle reed met zijn zelf ontworpen fiets met daarachter de Solarwind de wedstrijd uit in 38 dagen.

Hedendaags comfort in nieuw jasje

We spreken af op zijn thuisadres, gevestigd in een van de elf wooneenheden in een –door Van Hulle zelf duurzaam verbouwde– fabriek. Via het fietsatelier kom je terecht in een hedendaagse loft, met - op vlieghoogte van de trekvogels - ramen die een uitkijk bieden op een meanderende Dijle, een van de mooiste Mechelse fietsroutes. De loft vormt de perfecte uitvalsbasis voor de energiezuinige architect die hier twee liefdes koestert: de nabijheid van de natuur en fietsen.

‘Als ik klanten bezoek doe ik dat klimaatneutraal, met mijn elektrische fiets. Het is meteen een uitstekend visitekaartje, geloofwaardiger wellicht dan de architect die met zijn terreinwagen eco-werven gaat bezoeken.’

De dag voor ons gesprek reed Van Hulle nog naar Dendermonde, een retourtje van zestig kilometer, door zware regen. ‘Slecht weer bestaat niet, slechte kleren wel’, lacht hij, ‘een volkswijsheid uit Scandinavië. Ik heb een auto, maar vind het een belasting om erin te kruipen, zeker tijdens de spitsuren. Het is kwestie van het ene comfort voor het andere te ruilen. Comfort ligt evengoed in uitzicht, beleving, lucht, conditie. Als je dat valideert, en je investeert in een goede elektrische fiets waarmee je 55 kilometer per uur kan rijden, dan kan je de fiets gebruiken voor snel vervoer en ruime afstanden.’

‘Van mei tot september gebruik ik de zon en mijn Solarwind, ik ben er ook al een aantal verre –ontspannende- fietsreizen mee gaan maken. Vanaf september hangt de zon te laag en rijd ik op een extra batterij die thuis geladen wordt.’

Zonnerijden van Franse cols tot de Kazachse woestijn

De Solarwind is een trailer, bedekt met zonnecellen, een selfmade concept waarmee Van Hulle de Ecodesign Award in 2012 won. De fiets, waarachter hij een Solarwind hing en waarmee Van Hulle de Suntrip won, bouwde hij ook zelf, op basis van de tandem waarmee hij voorheen met zijn dochter naar school fietste.

De deelnemers vertrokken samen in het Franse Chambery en reden via de Franse Col du Petit Saint-Bernard Italië binnen. Daarna was het ieder voor zich, met niet veel meer dan tent, de zon, herstelmateriaal en voedsel- en watervoorraden. De uitdaging: zo energiezuinig mogelijk rijden en als eerste in het Kazachse Astana toekomen.

‘Wat we gedaan hebben, wordt de ecologische versie van Parijs-Dakar genoemd. Maar fysiek is het veel zwaarder denk ik. De batterijbuffer die we mochten gebruiken was gelimiteerd tot twintig ampère uur. Dat betekende dat je strategisch moet spelen. Het weer besliste mee hoeveel energie ik diende op te slaan voor de volgende dagen om niet uitgeput te geraken.’

‘De eerste dagen van de race wist ik dat de Franse ligfietsers fysiek beter getraind waren, en was ik al blij om in hun buurt te kunnen blijven.’ Maar Van Hulle was wel op technisch vlak de best voorbereide deelnemer, met de beste fiets. ‘Mijn fiets met de Solarwind eraan, heeft vier zonnepanelen die je in stilstand gemakkelijk kunt openvouwen en is zeer wendbaar, licht, en had slecht drie wielen in één spoor. Zeker om door de Kazachse woestijn te rijden, had ik een zeer goede fiets.’

En er was Linda, Van Hulles metgezel of Chinese gps-systeem op zonne-energie, dat hevige zonnepieken kon weerstaan. ‘Ik moest enkel Linda volgen, en verder opletten dat ik niet werd aangereden door het verkeer. De combinatie van de strategische voordelen en goede technieken gaf me voorsprong op mijn fysiek sterkere concurrenten.’

Intens ervaren

‘Ik verwerk nog altijd de intense indrukken van deze ongelofelijke reiservaring.’

‘Natuurlijk was het fysiek best heftig op bepaalde momenten. In Hongarije en Roemenië was het slecht weer, moest ik heel zuinig rijden en dus veel bijtrappen, wilde ik mijn koppositie niet opgeven. In Oekraïne en Rusland werd ik dan weer blootgesteld aan het roet van het zware vrachtverkeer zonder roetfilters, bijtend roet dat zich tijdelijk op mijn longen vastzette.’

‘Ik reed soms dagenlang zonder een douche of er waren plekken waar ik de dag moest doorkomen met calorie-arme soep.’

‘Maar de ontmoetingen met de lokale mensen, de vele landen waar je doorreist en die je echt voelt, beleeft, ruikt, de diversiteit, de natuur, daarvoor doe je dit. Ook de wedstrijdsfeer was een mentale opsteker: mensen stonden me soms op te wachten. In afgelegen Kazachse dorpjes kenden mensen me van de televisie, die me zes keer interviewde.’

Niet zonder gevaar

‘Er waren best wel bange momenten, ook al probeer je gevaar te vermijden. De smalle Russische kustwegen, nabij Sochi, met alleen zware vrachtwagens die voorbijvlammen, waren ronduit gevaarlijk. Een route die nadien overigens werd geschrapt.’

‘Moldavië en het zelfverklaarde autonome dictatuurtje Transnistrië was ook wel een beleving. Je weet dat je door een corrupte en zwaar bewapende samenleving rijdt, die het recht in eigen handen neemt. Ik kreeg vooraf van een Belgische diplomaat drie tips. Mijd de steden. Rijd via het platteland in één dag door het land, blijf er niet slapen. Neem veel briefjes van vijf euro mee om iedereen die zich voordoet als politieagent, te betalen. Ik ben er in één dag doorgefietst en heb mijn geldvoorraad niet moeten aanspreken.’

‘Ik fietste Kazachstan door in tien dagen. Daar krijg je te maken met een andere angst: desolaatheid. Dorpen liggen minstens honderd kilometer van elkaar, sommige zijn bewoond, andere niet. Gsm of internet kan je vergeten. Als je door dat uitgestrekte land rijdt, flitsen constant vragen door je hoofd: wat als je door je voorraad water heen bent, wat als je al je reservebanden lek rijdt op de slechte wegen, zal het volgende dorp bevolkt zijn of niet? En terwijl je de laatste liter water neemt om te koken, zie je plots grote schaduwen vallen van enorme monniksgieren die boven je cirkelen. Ik heb echt geroepen, geschreeuwd om die beesten duidelijk te maken dat ik nog leefde.’

‘Maar tegelijk kon je er door de pure en zuivere lucht wel vijftig kilometer in het land kijken. En ik had als metgezel de muziek, ook zongedreven, best nuttig als stoplap tegen eenzaamheid en verlatingsangst als je in de woestijn rijdt.’

Klimaatneutraal rijden

Van Hulle staat honderd procent achter het concept van de Suntrip. ‘In België ben ik de zonderling die, ondanks het feit dat ik te snel rijd volgens onze regelgeving, gedoogd wordt. In de Suntrip denk je met een groep mensen na over andere mobiliteit. En word je eraan herinnerd dat rijden op zonne-energie of de auto ruilen voor de fiets geen uitzondering is. In Italië, Duitsland, Zwitersland, Spanje, rijden hipsters met snelle elektrische fietsen om zich over grotere afstanden te verplaatsen. In de winter plaats je gewoon winterbanden op je fiets en kleed je je warmer. België is daar helaas niet klaar voor.’

‘Zolang de wetgeving omtrent bedrijfswagens niet is aangepast, dweilen we in België met de kraan open. Een derde van de auto’s die in België rondrijden, zijn bedrijfswagens. Mensen worden met andere woorden gestimuleerd om in de file te gaan staan. De staat van onze leefomgeving en dus de gezondheid van onze kinderen gaat achteruit, en kostenefficiënt is deze transportstijl ook niet, want de wachtrijen worden alleen maar langer.’

Van Hulle patenteerde zijn zonnefietsconcept en wacht op het moment dat hij in België kan beginnen commercialiseren. ‘Er is nog steeds geen aangepaste wetgeving in Belgie inzake snelle e-bikes. Zolang deze propere e-bikes in de grijze zone blijven steken, kan mijn Solarwind-concept niet gecommercialiseerd worden in Belgie.’

Zondag herbeleeft Raf Van Hulle zijn reis naar Kazachstan. In CC Mechelen, om 10u. Meer info: www.mechelenklimaatstad.be

Maak MO* mee mogelijk.

Word proMO* net als 2790   andere lezers en maak MO* mee mogelijk. Zo blijven al onze verhalen gratis online beschikbaar voor iédereen.

Ik word proMO*    Ik doe liever een gift

Over de auteur

Met de steun van

 2790  

Onze leden

11.11.1111.11.11 Search <em>for</em> Common GroundSearch for Common Ground Broederlijk delenBroederlijk Delen Rikolto (Vredeseilanden)Rikolto ZebrastraatZebrastraat Fair Trade BelgiumFairtrade Belgium 
MemisaMemisa Plan BelgiePlan WSM (Wereldsolidariteit)WSM Oxfam BelgiëOxfam België  Handicap InternationalHandicap International Artsen Zonder VakantieArtsen Zonder Vakantie FosFOS
 UnicefUnicef  Dokters van de WereldDokters van de wereld Caritas VlaanderenCaritas Vlaanderen

© Wereldmediahuis vzw — 2024.

De Vlaamse overheid is niet verantwoordelijk voor de inhoud van deze website.