Ecologische landbouw, het antwoord op honger

De Schutters boodschap klinkt verrassend aangezien landbouwmodernisering en productiviteitsopdrijving de voorbije halve eeuw altijd in de richting gingen van grootschaligheid, monoculturen en Groene Revoluties. Ook anno 2010 is dat nog steeds de hoofdtrend in Afrika en Latijns-Amerika. Maar volgens De Schutter maken de groeiende honger, wereldbevolking en schaarste van hulpbronnen een andere aanpak nodig. Hij noemt agro-ecologie de beste benadering om tegelijk de opbrengst te verhogen, duurzaam om te gaan met schaarse hulpbronnen (grond, water, biomassa) en de opwarming tegen te gaan.
De Schutter baseert zijn analyse over landbouw op een breed opgezet onderzoek dat eind 2009 verscheen. In Voordelen oogsten onderzocht het team van de Britse landbouwdeskundige Jules Pretty (Universiteit van Essex) een 300-tal landbouwprojecten in 57 ontwikkelingslanden. Uit het onderzoek blijkt dat een doorgedreven agro-ecologische aanpak in staat is regio’s getroffen door verwoestijning opnieuw vruchtbaar te maken. Agro-ecologie omvat boslandbouw, biologische plaagbestrijding, zuinig watermanagement, groenbemesting, het door elkaar zaaien van gewassen en het op elkaar afstellen van landbouw en veeteelt.
De conferentie in Brussel over agro-ecologie kwam er als opvolging van de G20-top van 2009. Daar beloofden de staats- en regeringsleiders 16,5 miljard euro voor de komende drie jaar om de voedselzekerheid te verbeteren. Ze schoven daarbij echter geen beleid naar voor. De Schutter wil de vrijgemaakte middelen gebruiken om de agro-ecologische landbouw uit te bouwen en voor kleinschalige producenten de toegang tot water en grond veilig te stellen. Die komt steeds meer onder druk te staan door de privatisering van water en door zogenaamde landgrabbing-projecten in Afrika en Latijns-Amerika, het massaal opkopen van grond door industrie- of groeilanden.