"Groen is niet milieuvriendelijk"

Chemicus Michael Braungart, deskundige op het vlak van recyclage en auteur van het populaire boek “Cradle to Cradle”, is categorisch: groene pigmenten bevatten stoffen die schadelijk zijn voor het milieu. “Het is ironisch: de kleur groen kan nooit ‘groen’ zijn door de manier waarop ze wordt gemaakt”, zegt hij in de krant The New York Times. “Het is onmogelijk om plastic groen te kleuren of groene inkt te printen op papier zonder die stoffen te vervuilen.”

Recyclage

Het gif in de groene kleurstoffen kan een probleem vormen bij de latere recyclage van producten uit papier of plastic. Pigment Groen 7 bijvoorbeeld, de meest gebruikte kleurstof om plastic en papier groen te kleuren, is organisch maar bevat chloor. Een andere populaire variant, Pigment Groen 36, bevat chloor en bromide, terwijl Pigment Groen 50 een echte cocktail is van kobalt, titanium, nikkel en zinkoxide.
Dat wil lang niet zeggen dat groen drukwerk per definitie schadelijke stoffen bevat. “Het probleem stelt zich niet bij drukwerk zoals kranten of magazines”, zegt Joris Van Cauter van de milieuvriendelijke drukkerij Druk in de Weer. “Groentinten worden daar verkregen door vierkleurendruk, dus er worden geen specifieke groene pigmenten gebruikt. Bij verpakkingen is het een ander verhaal. Als de vier basiskleuren er aangevuld worden met speciale steunkleuren, kunnen die steunkleuren giftige elementen bevatten.”

Behangpapier

Groen pigment sleept een lange geschiedenis van giftigheid met zich mee. Kunstenaars worstelen al eeuwenlang met de kleur, omdat natuurlijke groentinten moeilijk artificieel na te maken waren en snel verbleekten. Om betere en langer houdbare pigmenten te bekomen, werd daarom gekozen voor soms erg giftige stabilisatoren. In de achttiende eeuw eiste behangpapier met het populaire felgroene pigment “Scheeles Groen” verschillende slachtoffers omdat in vochtige omstandigheden arsenicum vrijkwam. Volgens sommige historici zou het ook Napoleon Bonaparte fataal geworden zijn.
Een verwant pigment, Parijsgroen, was dan weer nefast voor schilders en tastte mogelijk de gezondheid van enkele van de grote impressionisten aan. Zo kreeg Paul Cézanne ernstige diabetes, een symptoom van chronische vergiftiging met arsenicum. Ook de blindheid van Claude Monet en de zenuwaandoening van Vincent Van Gogh kunnen te hebben met hun voorliefde voor Parijsgroen.