Kabelbaan haalt arme inwoners Caracas uit isolement

“Ik was helemaal niet voorbereid op het transport via de lucht”, zegt de 51-jarige veiligheidsagente María Eugenia Ramírez. Maar nu, twee jaar nadat de kabelbaan in werking is getreden, kan ze niet meer zonder. “De Metrocable heeft ons waardigheid gegeven.”

Ramírez woont in San Agustín, een district van Caracas waarvan het armste deel zich uitstrekt tot op een van de bergen rond het stadscentrum. De kabelbaan brengt haar nu in negen minuten naar beneden, een reis van bijna 2 kilometer. Elke dag vervoert de Metrocable 15.000 mensen.

Getto

Vroeger moesten de inwoners van San Agustín om vijf uur ‘s ochtends uit de veren om om acht uur op hun werk te zijn. Nu hoeven ze er pas om half zeven uit. De combinatie van ontelbare trappen en trage bussen is verleden tijd.

Vooral de wijk San Agustín del Sur is zeer blij met de kabelbaan. “Als gevolg van verschillende barrières is het een geïsoleerde enclave, een soort getto”, zegt architect Alfredo Mariño, coördinator van het Plan voor Integrale Ontwikkeling van het District San Agustín. “In de plaats van de uitsluiting komen er meerdere vormen van inclusie.”

Ook de werknemers van de Metrocable wonen in het district. “Veel vaders en jongeren die vroeger aan de drugs waren, kregen de kans om mee te werken en zijn nu waardige mannen”, zegt Ramírez. De buurtbewoners dragen bovendien zorg voor de kabelbaan.

Verkeerschaos

Het grootstedelijk gebied van Caracas telt vijf miljoen inwoners. De Metrocable van San Agustín was het eerste grote project waarmee de hoofdstad zijn verkeerschaos probeerde te verlichten. Andere projecten liepen vertraging op, door financiële en technische problemen, maar het einde komt stilaan in zicht.

De werkzaamheden voor de kabelbaan van Mariche zijn hervat en volgens César Núñez van de Metro van Caracas zal deze kabelbaan in december in werking treden. Hij zal dan 60.000 mensen per dag vervoeren, tussen de industriezone en arme wijken in het oosten van de stad en de ondergrondse metro.

In november treedt ook de Cabletrén Bolivariano in werking, een automatische trein die tweeduizend arme wijken in het uiterste oosten van de vallei van Caracas, goed voor 700.000 inwoners, met naburige zones gaat verbinden. De verwachting is dat die 115.000 reizigers per dag zal tellen. Het gaat om de eerste transportvorm in zijn soort in Venezuela.

Later komt er nog een tweede automatische trein, de Cabletrén de Guarenas. De vertrekt van een slaapstad met 245.000 inwoners op 30 kilometer afstand van de hoofdstad en gaat naar verwachting 150.000 mensen per dag vervoeren.

Medellín en Rio de Janeiro

De Metrocable van San Agustín was de tweede kabelbaan voor massaal vervoer in Latijns-Amerika. De eerste was die in het Colombiaanse Medellín. Sinds juli 2011 heeft ook Rio de Janeiro zo’n systeem. De 52 cabines in Caracas kunnen elk acht personen vervoeren.

Het project kostte 240 miljoen euro en werd uitgevoerd door het Braziliaanse Odebrecht, dat sinds het vorige decennium bij alle grote bouwprojecten in Venezuela betrokken is. De kabelbaantechnologie komt van het Oostenrijkse Doppelmayr.

Caracas was in 2011 de meest gewelddadige Amerikaanse hoofdstad, met 108 moorden per 100.000 inwoners, vooral in de arme wijken, volgens de Verenigde Naties.