Kostenplaatje Olympische Spelen breekt alle records

De Olympische Spelen in Sydney kostten ongeveer 4 miljard euro; Griekenland schatte de kost van de Spelen vier jaar later in Athene op 9 miljard euro. In dat bedrag zijn de vervroegde investeringen in infrastructuur die Athene toch nodig had, niet inbegrepen.

China schat dat het eind augustus alleen aan directe uitgaven een kleine 11 miljard euro zal kwijt zijn. Daarin zitten de bouwkosten van 12 nieuwe stadions en sporthallen, de verbouwing van 19 andere toernooiplaatsen, de bouw van het atleten- en het mediadorp, de kosten voor communicatie en beveiliging en de operationele kosten. Die laatste kostenpost zal onder de 1,97 miljard euro blijven van Athene 2004, verzekerde Peking onlangs. De laatste concrete schatting bedroeg 1,3 miljard euro, maar dat cijfer is inmiddels een jaar oud.

Dure stadions

China heeft niet op een yuan meer of minder gekeken voor de sportinfrastructuur waarin de Spelen straks plaatsvinden. Het Vogelnest, het stadion waar de meeste atletiekwedstrijden plaatsvinden, kostte ruim 300 miljoen euro. Er is dan ook plaats voor 91.000 toeschouwers. De Waterkubus voor het zwemmen en duiken nam met 140 miljoen euro ook een grote hap uit het budget. Het voetbalstadion in Shenyang, waar de Belgen het tegen Brazilië en China opnemen, kostte ongeveer 100 miljoen euro.

Maar het zijn vooral de indirecte investeringen die met ruim 11,5 miljard euro hoog oplopen voor China. De wegen, luchthavens en de metro in Peking werden verbeterd, net als sommige nutsvoorzieningen. De luchtvervuiling in de stad wordt aangepakt en op grote oppervlaktes werden bomen of ander groen aangeplant. Het gaat om investeringen die vroeg of laat moesten gebeuren, maar die vervroegd werden voor de Olympische Spelen.

Winst of verlies

De Spelen leveren China natuurlijk ook iets op. Televisierechten brengen 529 miljoen euro in het laatje en sponsoring is goed voor 210 miljoen euro. Ook de verkoop van souvenirs en tickets doen de kassa rinkelen, al zijn de prijzen laag gehouden. De goedkoopste kaartjes kosten maar 30 yuan (2,7 euro) en studenten kunnen zelfs sommige finales bijwonen voor 10 yuan (90 eurocent). Toch denkt het Chinees Olympisch Comité met al die inkomsten samen de operationele kosten te kunnen dekken.  

Op langere termijn hoopt China nog veel meer te profiteren van de Spelen. Het land verwacht dat het sportevenement wonderen zal doen voor zijn imago. Ook de economische effecten zijn niet min – op papier althans. Vooral Peking valt in de prijzen.

- Als gevolg van de massale investeringen en de consumptiepiek zal het bruto stedelijk product van Peking dit jaar stijgen tot 982 miljard yuan  (91 miljard euro). De gemiddelde groei in de stad bedroeg de voorbije drie jaar 11,8 procent, bijna een procentpunt meer dan vooropgesteld. De opdrachten in verband met de Spelen hebben sinds 2004 ongeveer 1,8 miljoen banen geschapen.


- Peking zal nog decennialang kunnen profiteren van de nieuwe of vernieuwde stadions, van de acht nieuwe metrolijnen, nieuwe wegen en een luchthaventerminal van 900.000 vierkante meter. Zelfs een deel van de rioleringen is vernieuwd. Dat zou allemaal ook de stedelijke economie ten goede moeten komen.

- Peking verwacht dit jaar 200 miljoen toeristen meer dan in andere jaren. Dertig miljoen daarvan moeten uit Hongkong, Macau en het buitenland komen. Bezoekers uit het buitenland worden geacht per hoofd zo’n 666 euro uit te geven bij een bezoek aan de hoofdstad, Chinezen gemiddeld ongeveer 111 euro. Alles bij elkaar moet dat Peking meer dan 700 miljoen euro aan extra inkomsten opleveren. Maar voorlopig vallen de echte cijfers tegen. In mei kon Peking 14 procent minder toeristen verwelkomen dan vorig jaar in die maand. Ook juni en juli zijn slecht, zegt de hotelsector. De strengere visaregeling en de veiligheidsmaatregelen schrikken waarschijnlijk sommige bezoekers af, terwijl ook de onlusten in Tibet en de aardbeving in Sichuan een negatieve uitwerking hadden.

Angst voor de kater

Veel Chinezen zijn bang dat hun economie na de Spelen zal achteruitgaan  en dat het evenement het land zal opzadelen met een financiële kater, net zoals dat in Griekenland het geval was. Dat zou pijnlijk zijn voor een land waar elke yuan hard nodig is. Zoals ongeveer alles wordt ook de armoede in China in miljoenen gemeten. China zegt dat 40 miljoen van zijn inwoners arm zijn, maar de officiële armoedegrens ligt bij een jaarinkomen van amper 60 euro. De Wereldbank schat dat ongeveer 300 miljoen Chinezen en koopkracht hebben van minder dan 1 dollar per dag, of ongeveer 230 euro per jaar.