Argentinië, de Soja Republiek

De naijver tussen Argentinië en Brazilië werd de laatste weken voor iedereen duidelijk. Hoe zou president Dilma Rousseff zich gevoeld hebben, als ze de gouden trofee aan aartsrivaal Argentinië moest overhandigen? Dàn nog liever aan het Duitsland van Angela Merkel!

Argentinië en Brazilië zijn al decennia lang wingewesten voor de grote vier A-B-C-D: ADM – Bunge – Cargill – Dreyfus.

De Argentijnse pampa’s en wouden, de Braziliaanse Cerrado en andere ecosystemen werden platgebrand voor de wonderboon soja. Niet voor menselijke consumptie voor bijvoorbeeld de 200 miljoen Brazilianen. Nee, voor veevoer en biodiesel. Beide vooral voor de export, vooral in handen van de vier multinationals A-B-C-D. Veevoer voor varkens en kippen van Angela Merkels Gemeinschaft. Veevoer voor het Nederlandse landbouwmodel met zijn abnormale exportcijfers van dierlijke producten: kaas, melkpoeder, varkens- en kippenvlees.

Veevoer voor de Vlaamse varkens en kippen. Denk aan de noodzaak van de Big Jump dit weekend. De meeste vervuilde waterlopen liggen in West-Vlaanderen te stinken. Daar waar meer dan 2 miljoen varkens gehuisvest zijn. Grondloos. Grond en water wordt door A-B-C-D ingevoerd onder de vorm van sojameel.

Ondertussen begint Azië met 54 % van de wereldbevolking onze Westerse levenswijze te kopiëren. Momenteel staat China voor de helft van de wereldconsumptie varkensvlees.

‘The United Soja Republic’, anno 2004 door chemiereus Syngenta in een felbesproken advertentie uitgeroepen tot sojagebied in Latijns-Amerika, kan nog verder expanderen. Nu niet meer alleen voor Europa, maar ook in dienst van de Aziatische consument. De Verenigde Sojarepubliek van de chemie-zaadconcerns Monsanto-Syngenta en co, verstrengeld met A-B-C-D, houdt niet alleen Argentinië en Brazilië in zijn greep. Ook de vruchtbaarste gronden van Latijns-Amerika, namelijk die van de Guarani in Paraguay en de laagvlakten van Bolivia, behoren tot dit wingewest.

Alles heeft deze ‘republiek’ te maken met onze dagelijkse praktijk van overconsumptie van dierlijke eiwitten (vlees, vis, eieren) en de gigantische exportbelangen van ondermeer Vlaanderen. De Vlaamse onderhandelaars hebben vast de hoge exportcijfers op hun bord liggen. De vernietiging van ecosystemen en het verdrijven van bevolkingsgroepen overzee worden dan liefst niet geserveerd.

Het heeft ook alles te maken met de TTIP die EU-Commissaris De Gucht kost wat kost met de Verenigde Staten wil doordrukken. Het sojaverhaal richting Europa begon anno 1962 en is een brandend actuele metafoor voor de wereldwijde concurrentie van allen tegen allen. Soja komt sinds de Dillon Deal van 1961 zonder importheffing en zonder quotum onze havens binnen. Het verklaart de enorme concentratie aan intensieve veeteeltgebieden rond de West-Europese havens. Ecologische kringlopen in de landbouw werden en worden nog dagelijks verbroken. End of the pipe-maatregelen zoals mestverwerking ten spijt.

Wie stopt deze waanzin? Kan de toekomstige Vlaamse Regering eens in de spiegel kijken en eindelijk kiezen voor een ecologisch-vearntwoorde en sociaal-rechtvaardige landbouw?

Luc Vankrunkelsven,
Brussel, 14 juli 2014