Cuba hindert internettoegang bevolking

Zodra er geld voor is, zijn nieuwe ontwikkelingen mogelijk, zei de Cubaanse minister van Informatietechnologie en Communicatie, Ignacio González Planas tijdens een internetforum van het Cubaanse ministerie van Buitenlandse Zaken. Het forum werd gehouden in de aanloop naar de Wereldtop over de Informatiesamenleving (WSIS), die van 16 tot en met 18 november wordt gehouden in Tunis.

González Planas verduidelijkte niet of tot de nieuwe ontwikkelingen de mogelijkheid behoort voor Cubaanse burgers om vanaf een privé-aansluiting op internet te kunnen surfen. Die optie wordt niet genoemd in de huidige plannen, die zich richten op het promoten van gezamenlijk gebruik van beschikbare verbindingen.

Volgens officiële cijfers telde Cuba eind juni 335.000 computers, omgerekend 2,98 computers per honderd inwoners. Maar slechts 13 op elke 1.000 Cubanen had in 2004 toegang tot het internet. Basisscholen en middelbaar onderwijs hadden dit schooljaar beschikking over 46.290 computers. In Cuba is onderwijs voor iedereen gratis en sommige scholen tellen maar een paar leerlingen. Alle universiteiten, wetenschappelijke centra en de media (een staatsmonopolie) hebben een internetverbinding.

Het kopen of importeren van een computer is in Cuba echter gebonden aan strikte regels en hetzelfde geldt voor privé-toegang tot internet. Mijn vader heeft computeronderdelen uit het buitenland gehaald en we hebben daarmee een computer in elkaar gezet, zegt María del Carmen, een 26-jarige econome. Ze zegt dat er meer emailaccounts op Cuba zijn dan verbindingen waarmee op het wereldwijde web gesurft kan worden.

Op kantoor hebben we internet en dat gebruik ik om dingen op te zoeken voor mijn promotieonderzoek. Om thuis op internet te kunnen surfen, moet ik een wachtwoord kopen op de ‘zwarte markt’. Dat kost 40 dollar en daarmee kan ik drie uur per dag op internet. Maar dat is me te duur.

Volgens González Planas heeft de regering vanwege de economische situatie op Cuba gekozen voor gezamenlijk internetgebruik. Op die manier voorkomen we dat alleen de rijken toegang hebben tot internet en dat zij een groot deel van de beschikbare bandbreedte gebruiken.

De weinige email- en internetcafés die er zijn, zijn echter voornamelijk te vinden in toeristenhotels die niet altijd toegankelijk zijn voor Cubaanse burgers. Bovendien accepteren ze alleen convertibele peso’s (de lokale munteenheid die equivalent is met de dollar).

Cuba beschikt momenteel over te weinig bandbreedte om het hele land van internet te kunnen voorzien. Internetverbindingen kunnen alleen via satelliet tot stand gebracht worden. Volgens deskundigen kan dat probleem opgelost worden met een kabelverbinding tussen Cuba en de Amerikaanse staat Florida, maar het Amerikaanse embargo tegen Cuba verhindert dat.

Als het om economische redenen zou zijn dat Cubaanse burgers thuis geen toegang krijgen tot internet, dan zouden andere opties aangemoedigd moeten worden, zegt dissident Manuel Cuesta. De huidige mogelijkheden zouden dan veel beter benut kunnen worden en kosten van internetten zouden verlaagd kunnen worden. Hij denkt dat het economische argument gebruikt wordt om de ideologische redenen te verbergen. Op deze manier wordt de vrijheid van meningsuiting beperkt.

Cuesta is woordvoerder van de Progressieve Regenboog, een coalitie van gematigde dissidentengroepen die het elektronische magazine Consensus publiceren. We bundelen onze krachten om toegang te krijgen tot internet. Consensus is het enige digitale magazine van de oppositie binnen Cuba.

De Cubaanse regering beschouwt alle dissidenten als huurlingen in dienst van de Verenigde Staten. Enkele dissidentengroepen hebben websites op servers in het buitenland.

Cuba zal in Tunis de gelegenheid aangrijpen om er bij de VS op aan te dringen te stoppen met het uitzenden van illegale radio- en tv-programma’s gericht op Cuba. Volgens deskundigen wordt voor dit doel vanuit de VS wekelijks zo’n 2.400 uur radio en tv gemaakt. De programma’s worden uitgezonden op dertig frequenties. (JS)