Een op drie kindbruidjes woont in India

Je dochter behoeden voor verkrachting of seksueel misbruik? Veel Indiase moeders kiezen voor een snelle uithuwelijking, nochtans strafbaar in het land. “Nu heeft ze een echtgenoot die voor haar kan zorgen.” 

  • (c) acelebrationofwomen.org Een op drie kindbruidjes woont in India. Kindhuwelijken zijn nochtans verboden. (c) acelebrationofwomen.org

Basanti Rani (niet haar echte naam), een boerenvrouw van 33, heeft zopas haar vijftienjarige dochter Paru van school afgehaald om haar te kunnen uithuwelijken aan een veertigjarige man.

“In een onzeker milieu waar verkrachting en seksueel misbruik gemeengoed zijn geworden, was dit het beste wat ik kon doen”, verklaart ze haar beslissing.

“Wie zou nog met haar willen trouwen als ze verkracht of misbruikt zou worden? Nu heeft ze een echtgenoot die voor haar kan zorgen.”

Deze gedachtegang is wijdverspreid over het land met zijn 1,2 miljard inwoners, en de reden waarom een op drie kindbruidjes uit India komen.

Schending van de mensenrechten

Een recent rapport van de Verenigde Naties, Het beëindigen van kindhuwelijken: vooruitgang en verwachtingen, toonde aan dat ondanks de strenge wetten die tegen kindhuwelijken gelden, India wereldwijd de zesde plaats bekleedt onder landen waar kindbruidjes voorkomen.

Het VN-Kinderfonds (Unicef) definieert een kindhuwelijk als een verbintenis waar minstens een van beide partners jonger is dan 18 jaar. De praktijk wordt gezien als een schending van de mensenrechten.

In India trad 27 procent van de vrouwen die nu tussen 20 en 49 jaar oud zijn in het huwelijk voor de leeftijd van 15.

Toenemend geweld tegen meisjes

“De patriarchale visie dat trouwen en kinderen krijgen het ultieme doel is in een vrouwenleven, speelt voor een groot deel mee”, zegt Sonvi A. Khanna van Dasra, een organisatie die nauw samenwerkt met Unicef.

Het toenemende geweld tegen meisjes, zowel op het platteland als in de steden, zorgt ervoor dat veel families hun dochters uithuwelijken zodra ze de puberteit bereiken.

Volgens de gegevens van het Nationaal Bureau voor Criminaliteit (NCRB) steeg het aantal verkrachtingen met 35,2 procent tot 33.707 in 2013. In Delhi alleen werden 1.441 verkrachtingen gerapporteerd, wat de stad de bijnaam rape capital (hoofdstad van de verkrachtingen) gaf.

Gevangenisstraf

Een rapport van Dasra met als titel Trouw me later: het voorkomen van kindhuwelijk en vroege zwangerschap in India, zegt dat het gebruik voortgaat door de “spiraal van armoede, lage opleiding en ontwikkeling, ziekte, onderdrukking van vrouwen en de intergenerationele cycli tussen al deze zaken.”

De Wet tegen kindhuwelijken (PCMA) uit 2006 verbiedt nochtans het huwelijk voor meisjes jonger dan 18 en jongens onder 21 jaar. Er staan hoge geldboetes en gevangenisstraffen tot 2 jaar op. Ook hulp verlenen aan een kindhuwelijk is strafbaar.

“Sinds bekend is dat een kindhuwelijk strafbaar is en financieel verlies voor de familie kan betekenen, worden er nog maar weinig aangiftes gedaan”, zegt Khanna.

“Er heerst corruptie onder de ambtenaren die op de naleving van de wet moeten toezien, en de politie grijpt ook niet in omdat ze ongevoelig is voor het onderwerp.

Volgens het NCRB werden 222 zaken geregistreerd onder de PCMA in 2013, 169 in 2012 en 113 in 2011. Daarvan werden in 2012 slechts 40 mensen veroordeeld.

Maak MO* mee mogelijk.

Word proMO* net als 2798   andere lezers en maak MO* mee mogelijk. Zo blijven al onze verhalen gratis online beschikbaar voor iédereen.

Ik word proMO*    Ik doe liever een gift

Met de steun van

 2798  

Onze leden

11.11.1111.11.11 Search <em>for</em> Common GroundSearch for Common Ground Broederlijk delenBroederlijk Delen Rikolto (Vredeseilanden)Rikolto ZebrastraatZebrastraat Fair Trade BelgiumFairtrade Belgium 
MemisaMemisa Plan BelgiePlan WSM (Wereldsolidariteit)WSM Oxfam BelgiëOxfam België  Handicap InternationalHandicap International Artsen Zonder VakantieArtsen Zonder Vakantie FosFOS
 UnicefUnicef  Dokters van de WereldDokters van de wereld Caritas VlaanderenCaritas Vlaanderen

© Wereldmediahuis vzw — 2024.

De Vlaamse overheid is niet verantwoordelijk voor de inhoud van deze website.