Vechten voor diversiteit in Britse media

Samantha Asumadu is een geboren en getogen Londenaar. Wanneer ze door de straten van de grootstad loopt, ziet ze een wijde variëteit aan huidskleuren, maar bladert ze door de kranten vindt ze enkel blanke auteurs terug. 

Al blank wat de klok slaat

94 procent van alle Britse journalisten is blank.

Eén op zes Britten kan als niet-blank omschreven worden. In de grote steden ligt dat getal veel hoger. In Londen maakt veertig procent van de bevolking deel uit van een minderheidsgroep. ‘Als we zouden beslissen om weg te gaan, zou de hoofdstad gewoon in elkaar stuiken’, zegt Samantha, ‘maar toch worden we genegeerd door de Britse media’.

‘Hoe kunnen de media de samenleving reflecteren, als de samenleving niet gereflecteerd wordt in de media?’ De artikels waarin minderheden de revue passeren, gaan vaak over sport, entertainment en misdaad. ‘Mensen van een etnische minderheid worden “witgewassen”, zegt ze verder. ‘Ze krijgen de aandacht noch de eigenschappen die een volwaardige persoon toebehoren.’

Achter de schermen wordt meteen duidelijk waar het schoentje knelt: 94 procent van alle Britse journalisten is blank, en ook in de vrije tribunes van de grote kranten verschijnen zelden of nooit stukken van schrijvers met een migratie-achtergrond.

In het licht van deze statistieken richtte Samantha in 2013 Media Diversified op, een non-profit platform dat het werk van ‘gekleurde’ schrijvers publiceert en promoot. In het begin waren dat vooral controversiële of sociaal-politieke artikels die in andere media geen plaats kregen. ‘Er was een nood aan alternatief forum, waar ideeën en ervaringen uitgewisseld en gevoed konden worden’, verklaart Samantha.

Van showbizz naar activiste

Samantha studeerde voor filmmaker en kon dankzij vrienden hier en daar wat ervaring opdoen bij televisie en radio. Zo werkte ze even in de entertainmentindustrie, maar al snel werd duidelijk dat er voor haar weinig kansen waren weggelegd om door te groeien.

Hoewel ze vaak een beter cv kon voorleggen dan haar rivalen, zag ze naar eigen zeggen alle baantjes naar blanke mensen gaan met betere connecties. ‘Alle recruiters zijn blank, het is logisch dat ze iemand uit dezelfde kring of met dezelfde achtergrond aanwerven’, verklaart ze. ‘Mensen met een andere huidskleur vallen op deze manier uit de boot.’

Samantha vertrok vervolgens naar Oeganda, waar ze per toeval journaliste werd. ‘Vlakbij mijn appartement werd een Ethiopisch restaurant gebombardeerd door Al Shabaab’, vertelt Samantha. ‘Verschillende nieuwsdiensten, die via een website mijn gegevens hadden gevonden, vroegen of ik een reportage wilde maken over de aanslag. Omdat er niemand anders beschikbaar was, heb ik de opdracht aanvaard’.

Terug in Londen wordt ze beïnvloed door een artikel van Rodney Sealy in The Voice, een zwarte krant in het Verenigd Koninkrijk. Rodney Sealy, een leerkracht aan een middelbare school kreeg van een van zijn zwarte studenten deze vraag voorgeschoteld: ‘Meneer, als alle beelden van zwarten negatief zijn, en mijn perceptie van zwarten dus negatief is, hoe kan ik zelf dan ooit slagen’.

Dit zette Sealy de volgende dag aan om alle afbeeldingen te tellen van de Evening Standard, de meest gelezen krant in Londen. Hij telde drie afbeeldingen van zwarten, waarvan één van Beyoncé, één van een man die zijn belastingen niet wilde betalen en één van een jongen die was neergestoken in een conflict tussen twee bendes.

Alternatief voor mainstream media

‘Andere mediabedrijven willen met ons samenwerken omdat we garant staan voor kwaliteitsvolle artikels.’

Samantha besefte toen meer dan ooit dat er nood was, maar ook ruimte, voor een project als Media Diversified. Op een paar jaar tijd groeide de organisatie uit tot een goed gelezen platform, dat maandelijks meer dan 200.000 bezoekers verwelkomt.

‘Onze opinieschrijvers horen bij de best betaalden in het Verenigd Koninkrijk’, zegt Samantha trots. ‘En we blijven groeien. Andere mediabedrijven willen met ons samenwerken, omdat we garant staan voor kwaliteitsvolle artikels.’

Media Diversified kon een brede waaier van schrijvers met uiteenlopende expertisegebieden en achtergronden aanwerven. ‘We schrijven bewust over heel uiteenlopende onderwerpen, zodat mensen zich naast de mainstream media ook tot ons richten. Enkel de invalshoek verschilt fundamenteel van die van populaire media, maar zolang we kwaliteitsvolle artikels blijven aanbieden, zal het publiek ons weten te vinden.’

Voor Samantha gaat het dus niet zozeer om schrijvers die tot een minderheidsgroep behoren te promoten, maar wel om een alternatief te vormen voor de mainstream media. ‘Het is dan ook mooi om te merken dat mensen “bijleren”. We krijgen steeds meer berichten van lezers die zeggen dat ze door ons werk stilstaan bij de stereotypering en het onopvallende racisme van de mainstream media.’

Dit interview verscheen eerder op 1 maart 2015 en werd opnieuw gepubliceerd als onderdeel van de MO* Must Reads zomerreeks.