Europa gebruikt steeds minder ozonvernietigende stoffen

De ozonlaag absorbeert de meeste UV-stralen in het zonlicht en vermindert zo de kans op huidkanker bij mensen, maar ook schade aan gewassen of aan het fytoplankton in de oceanen. In de jaren tachtig kwam de laag steeds verder onder druk te staan door de uitstoot van stoffen die ozon afbreken, zoals chloorfluorkoolstofverbindingen of cfk’s. In 1989 kwam de internationale gemeenschap overeen om die stoffen uit te faseren en zo het gat in de ozonlaag te dichten.

Sindsdien moeten bedrijven die werkzaam zijn in Europa de productie, import en export van ozonvernietigende stoffen rapporteren. Het verbruik van de stoffen kan negatief zijn, als de hoeveelheden die geproduceerd en geïmporteerd worden lager zijn dan de stoffen die worden geëxporteerd of vernietigd.

In 2016 werd de laagste negatieve waarde opgetekend sinds 2006: -3808 ton, zo’n 1305 ton lager dan in 2014. Dat heeft voor een groot deel te maken met de lagere import, die met 12 procent daalde tegenover 2014. Ook de vernietiging van de stoffen groeide tussen 2014 en 2015.

Hfk-gassen

Onder de ongeveer tweehonderd ozonvernietigende stoffen zijn de cfk’s de bekendste, die voornamelijk in ijskasten en spuitbussen gebruikt werden. Cfk’s werden snel vervangen door de meer ozonvriendelijke hfk’s, maar die bleken bijzonder krachtig als broeikasgas – tot 15.000 maal sterker dan CO2.

In juli kwam de wereld daarom overeen om ook hfk’s uit te faseren. De rijke landen, waaronder die in de Europese Unie, gaan het gebruik van hfk’s uitfaseren vanaf 2019, om de stoffen vrijwel helemaal te verbieden tegen 2030. Een coalitie van 120 ontwikkelingslanden start in 2021 en krijgt tien jaar langer de tijd om de stoffen helemaal uit te faseren.