Europees Parlement dringt aan op strengere maatregelen tegen illegale dierensmokkel

Vorig jaar werden in Afrika minstens 1377 neushoorns en zo’n 20.000 olifanten gedood door stropers. Minder bekende slachtoffers van stroperij zijn schubdieren, die in enorme aantallen verhandeld worden vanuit Zuidoost-Azië en Afrika. In India werden vorig jaar dan weer 76 tijgers gedood – het hoogste cijfer sinds 2010.

De EU speelt een onderbelichte maar belangrijke rol in die handel, als bestemming en als transitcentrum. Een krachtig Europees signaal is dan ook cruciaal om de illegale handel in wilde diersoorten aan te pakken, zeggen milieuorganisaties.

Europa lijkt die boodschap te begrijpen: eerder dit jaar stelde de Europese Commissie al een actieplan voor en vorige week stemde een grote meerderheid van het Europees Parlement voor een sterker engagement in de strijd tegen de stroperij. De resolutie roept in de eerste plaats op om meer financiële middelen en personeel vrij te maken, en vraagt de lidstaten om de bestaande wetgeving beter te implementeren en hogere straffen op te leggen voor smokkel en corruptie.

Hoognodig

‘De illegale handel in zeldzame soorten is een even ernstige vorm van misdaad als drugs- of wapensmokkel, en het verdient dezelfde strenge en consequente aanpak’, zegt Emilie van der Henst, verantwoordelijke Europees Beleid bij het Wereldnatuurfonds (WWF). ‘We hopen dat de resolutie tot een sterkere respons van alle Europese instellingen en lidstaten kan leiden, om de nodige middelen toe te wijzen en betere controles en sancties op te leggen.’

Volgens van der Henst is er geen tijd te verliezen en staat het onmiddellijke overleven van diersoorten zoals de zwarte neushoorn op het spel.

Ondanks een groeiend internationaal momentum blijft de stroperijcrisis aanhouden. Dat is volgens het WWF vooral te wijten aan het feit dat landen hun beloftes niet nakomen. ‘We hopen dat de parlementsleden die mee hebben gestemd voor de resolutie hun regeringen en de Europese Commissie ter verantwoording zullen roepen voor de implementatie van het actieplan’, zegt Van der Henst. ‘Bijna een jaar na de lancering van dat plan wachten we nog altijd op de nodige financiële engagementen door de lidstaten.’