Indiase rampmanagers staan klaar voor nieuwe tsunami

Op 26 december zal het tien jaar geleden zijn dat de verwoestende tsunami duizenden doden maakte op de kusten van Indonesië, Sri Lanka en Thailand. Ook India werd erg zwaar getroffen met meer dan tienduizend doden en nog altijd duizenden vermisten.

Muur van zeewater

Raghu Raja, een nu 27-jarige visser uit de Indiase kustplaats Nemmeli, in het zuidelijke district Kanchipuram, herinnert zich de dag dat hij aan de tsunami ontsnapte nog levendig.

Het was een slaperige zondagochtend toen hij naar buiten keek en een muur van zeewater op hem zag afkomen, schijnbaar in slow motion.

Doodsbang zette hij het op een lopen naar de twee verdiepingen tellende schuilplaats aan de rand van het dorp, opgetrokken als bescherming tegen cyclonen. Van daaruit was hij getuige hoe de watermuur zijn dorp volledig wegveegde.

Pas later werd hem uitgelegd wat er precies gebeurd was en leerde hij een nieuw woord kennen: tsunami.

Riksja met luidspreker

Tien jaar later is in dezelfde schuilplaats het Cycloon College ondergebracht. De studenten leren hier over natuurrampen en de manieren om ze te overleven.

De hogeschool hangt af van de universiteit van Madras en werd in 2011 opgericht met de steun van de overheid. Ze heeft als doel om mensen op te leiden die daarna terecht kunnen als expert in de kwetsbare vissersdorpen.

‘Nadat we de voormalige schuilplaats toegewezen kregen om de school in onder te brengen, hebben we de dorpelingen warm gemaakt om hun kinderen in te schrijven voor de opleiding’, zegt  Ramaswamy Krishnamurthy, professor aan de universiteit van Madras en oprichter van Cycloon College.

‘We huurden een riksja en bevestigden een luidspreker op het dak. Mijn collega reed een hele dag door het dorp om promotie te maken, ik wachtte onder een boom om geïnteresseerde ouders meer uitleg te geven.’

Gevarenkaart

Vijaya Lakshmi, de 22-jarige dochter van een plaatselijke visser studeerde pas af aan Cycloon College. Tijdens de driejarige opleiding studeerde het meisje Engels, computertoepassingen en rampmanagement. Zo leerde ze onder meer om voor haar dorp een gevarenkaart op te stellen die de kustlijn, de bodemstructuur en de kwetsbaarheid van het dorp laat zien.

‘Ik heb veel geleerd uit deze opdracht’, zegt ze. ‘Zo weet ik nu dat de verdwijning van zandduinen, overbevissing en de manier waarop we ons afval dumpen, het risico op een overstroming zal verhogen. Ook heb ik geleerd hoe we op een efficiënte manier moeten evacueren in het geval er zich een ramp zou voordoen.’

Volgens Krishnamurthy is de erosie van de kustlijn nog toegenomen sinds de tijd van de verwoestende tsunami. Omdat daardoor ook het gevaar van de oprukkende zee vergroot, moeten de vissers klaar staan om eventueel andere oorden op te zoeken en andere bronnen van inkomsten te vinden.

Ook daar kunnen de rampmanagers helpen. Ze kunnen kennis en informatie geven over het vinden van een nieuwe baan en het opbouwen van een nieuw leven.

Voor Tilak Mani, een 60-jarige dorpeling, hoeft dat niet meer. Maar hij is wel optimistisch over de toekomst. ‘Tien jaar geleden liet de tsunami ons allemaal in tranen achter. Vandaag zijn onze kinderen gewapend met de vaardigheden om iedereen in veiligheid te brengen mocht het noodlot opnieuw toeslaan.’