Kleinschalige mijnbouw is in Zuid-Afrika een economische troef

Kleinschalige mijnbouw biedt duizenden Zuid-Afrikanen een baan. Het werk is niet illegaal, maar heeft al te vaak een slecht imago. Experts pleiten voor een betere regelgeving omdat elke baan telt in een land waar één op vier werkloos is.

  • Jan Truter CC BY-NC-ND 2.0 Jan Truter CC BY-NC-ND 2.0

Naar schatting biedt de kleinschalige mijnbouw vandaag werk aan 8000 tot 30.000 Zuid-Afrikanen. In heel Afrika loopt dat aantal op tot acht miljoen mijnbouwers en 45 miljoen mensen die ervan afhankelijk zijn om van te leven.

Volgens gegevens van de Verenigde Naties (VN) wordt 20 procent van het Afrikaanse goud en bijna alle edelstenen, naast diamant, door kleine mijnbouwers geproduceerd.

Niet illegaal, maar…

Sizwe Phakathi, de hoofdverantwoordelijke voor veiligheid en duurzaamheid voor de Zuid-Afrikaanse Kamer van Mijnbouw, startte ooit als onderzoeker van kleine mijnen.

‘De meeste mijnbouwers kennen de wet niet en hebben ook geen vergunning om dit werk te doen.’

Zijn studie in opdracht van het Afrikaanse Ontwikkelingscentrum voor Mineralen, richtte zich op informele steenkool- en kleimijnen in Blaauwbosch in de provincie Kwazoeloe-Natal.

‘We kunnen kleinschalige mijnbouw niet afdoen als een illegale praktijk’, zegt hij.

‘Toch werd dit jarenlang zo genoemd. Dat komt omdat de meeste mijnbouwers de wet niet kennen en ook geen vergunning hebben om dit werk te doen.’

In de regio die Phakathi bestudeerde, beschikt 94 procent van de mijnbouwers niet over de juiste papieren. ‘Toch zijn velen van hen de hoofdkostwinnaar van een gezin’, zegt hij.

Ontbrekende regelgeving

Pheaga Gad Kwata, de directeur van de afdeling kleinschalige mijnbouw van het Departement van Mineralen (DMR) gelooft dat het reguleren van deze activiteit de arbeiders meer toegang zou geven tot nuttige technologie en betere afzetmarkten.

‘Een betere regelgeving kan leiden tot betere gezondheids- en veiligheidsnormen, iets wat nu grotendeels afwezig is in de sector’

‘We realiseren ons dat het een sector is waarin je vrij snel werk kunt vinden’, zegt Kwata.

‘Het DMR richt zelfs workshops in om kleine mijnbouwers een training te geven en hen in te lichten over de voordelen om het werk binnen wettelijke kaders te doen.’

Volgens Phakathi zou een betere regelgeving kunnen leiden tot betere gezondheids- en veiligheidsnormen, iets wat nu grotendeels afwezig is in de sector.

Uit zijn onderzoek bleek dat kleine mijnbouwers amper gebruik maken van veiligheidsmateriaal zoals helmen, veiligheidsbrillen of handschoenen. De plaatselijke hogeschool in Mzamo moest verplaatst worden toen uit de nabijgelegen mijn giftige gassen ontsnapten.

De regelgeving komt echter traag op gang. De sector belooft geen fortuinen en de kleine mijnbouwers beschikken vaak niet over de middelen naar een bureau van de DMR te gaan, dat vaak ver van hun dorp verwijderd is.

De kostprijs voor een vergunning, die onder meer inhoudt dat ze een deel van hun opbrengst opzij moeten zetten voor de compensatie van de milieu-impact van hun activiteiten, is een grote barrière.

Genderimpact

‘Hoe zorg je ervoor dat de formalisering van deze banen geen roofbouw pleegt op hun inkomsten maar deze mensen juist meer zekerheid geeft?’, vraagt Phakathi zich hardop af.

Volgens Pontsho Ledwaba van het Centrum voor Duurzame Mijnbouw aan de Universiteit van de Witwatersrand in Johannesburg, zijn in eerste instantie wettelijke hervormingen nodig om het formaliseringsproces vlot te laten verlopen.

Volgens een Duits onderzoek oefenen vrouwen 40 tot 50 procent van de banen uit in de kleinschalige mijnbouw.

De wetgeving is nu gevormd op basis van een ander soort mijnbouw en is niet bruikbaar als kader voor de kleinere vorm.

Volgens experts kan de kleinschalige mijnbouw ook niet overleven zonder dat er rekening wordt gehouden met een nieuw soort arbeiders in deze sector: vrouwen.

Volgens een Duits onderzoek wordt 40 tot 50 procent van de banen in de kleinschalige mijnbouw uitgeoefend door een vrouw.

‘Dat is zeker een van de voordelen van deze sector en ook hiermee moet de formalisering rekening houden, zodat nog meer vrouwen kunnen worden aangetrokken tot dit beroep’, zegt Phakathi.

De mijnbouw wordt altijd aanzien als een louter mannelijke sector. Maar in landelijke provincies in Zuid-Afrika, zoals Limpopo, zijn vrouwen al generaties lang actief in de mijnbouw, met name in het delven van klei.

De kleinschalige mijnbouw kan dus ook voor vrouwen een bloeiende sector worden waarin ze hun ondernemerschap kunnen tonen.

‘Ik ben op de hoogte van verschillende mijnbouwprojecten waarin vrouwen het voortouw nemen’, zegt Ledwaba. ‘Betere regelgeving voor kleinschalige mijnbouw zal zeker een genderimpact hebben.’

Maak MO* mee mogelijk.

Word proMO* net als 2793   andere lezers en maak MO* mee mogelijk. Zo blijven al onze verhalen gratis online beschikbaar voor iédereen.

Ik word proMO*    Ik doe liever een gift

Met de steun van

 2793  

Onze leden

11.11.1111.11.11 Search <em>for</em> Common GroundSearch for Common Ground Broederlijk delenBroederlijk Delen Rikolto (Vredeseilanden)Rikolto ZebrastraatZebrastraat Fair Trade BelgiumFairtrade Belgium 
MemisaMemisa Plan BelgiePlan WSM (Wereldsolidariteit)WSM Oxfam BelgiëOxfam België  Handicap InternationalHandicap International Artsen Zonder VakantieArtsen Zonder Vakantie FosFOS
 UnicefUnicef  Dokters van de WereldDokters van de wereld Caritas VlaanderenCaritas Vlaanderen

© Wereldmediahuis vzw — 2024.

De Vlaamse overheid is niet verantwoordelijk voor de inhoud van deze website.