Klimaataanpassing geen prioriteit voor rijke landen

Azeb Girma, een milieuactivist uit Ethiopië, zegt teleurgesteld te zijn over de manier waarop de onderhandelingen verlopen. ‘Afrika wordt bedrogen. We vragen om klimaataanpassing, maar dat wordt weggewuifd. De discussie leidt tot niets.’

Sommige onderhandelaars beweren dat de rijke landen terugkomen op eerder ingenomen standpunten tijdens de klimaatconferentie in Durban in 2011. Tom Okurut, directeur van de Nationale Milieubeheer Autoriteit (NEMA) in Oeganda, zegt dat in Durban afgesproken was dat aanpassing onderdeel zou zijn van de nieuwe klimaatovereenkomst die na 2015 moet ingaan. Sommige landen willen zich echter niet achter de conceptteksten scharen.

‘Er is een juridisch bindende akkoord nodig, anders dan het huidige protocol waarbij er een opt-out is voor partijen. Momenteel is alles op vrijwillige basis. Daarom boeken we niet veel resultaat’, zegt Okurut.

Nationale plannen

De Afrikaanse landen en de groep van Minst Ontwikkelde Landen (LDC’s) willen dat de focus ligt op zowel klimaataanpassing als mitigatie.

Sinds het begin van de conferentie in Lima pleit de Afrika-groep voor multilaterale afspraken die een einde moeten maken aan de groeiende dreiging van de klimaatverandering in Afrika. ‘We hebben een mandaat van de wetenschap, van onze volken, van het continent en van de Verenigde Naties zelf om aan te sturen op wereldwijde klimaatactie: het terugdringen van de uitstoot van broeikasgassen en betere aanpassing. Dit heeft prioriteit voor ons’, zegt Nagmeldin El Hassan, voorzitter van de Afrika-groep.

De Afrikaanse landen en de groep van Minst Ontwikkelde Landen (LDC’s) willen dat de focus ligt op zowel klimaataanpassing als mitigatie. Bij klimaataanpassing gaat het om aanpassing van het huidige systeem aan nieuwe klimatologische omstandigheden, bij mitigatie om beperking van de uitstoot van broeikasgassen. De rijke landen willen echter dat de focus vooral ligt op dat laatste.

Sven Harmeling, coördinator klimaatbelangenbehartiging bij CARE International, zegt dat duidelijk gedefinieerd moet worden wat landen opnemen in hun Intended Nationally Determined Contributions (INDC’s), nationale plannen waarin ze hun klimaatprioriteiten en mogelijkheden vastleggen. ‘Als dat niet gebeurt, wordt het extreem moeilijk te zien hoeveel vooruitgang wordt geboekt.’

Miguel Arias Canete, de Europees commissaris voor Energie en Klimaatactie, zei dat de Europese Unie en andere ontwikkelde landen ‘rekening moeten houden met de zorgen van ontwikkelingslanden die meer aanpassing, financiering en technologiedeling willen.’ Volgens hem moet dat echter gebeuren in een mechanisme of proces dat buiten de INDC’s omgaat. Hij voegde eraan toe dat de ‘geplande nationaal bepaalde bijdragen (INDC’s) exclusief toegewijd moeten zijn aan mitigatie.’