Nieuw voedingsmodel focust op neiging tot overeten

Volgens de wetenschappers, twee wereldautoriteiten op het vlak van nutritionele gezondheid, zijn de bestaande modellen om de impact van voeding op onze gezondheid te meten, niet meer afdoende.

Ze pleiten voor een nieuwe aanpak om over de menselijke gezondheid na te denken via een model dat ze ‘nutritionele geometrie’ noemen. Dit model vormt het hoogtepunt van twintig jaar wetenschappelijk onderzoek over voeding.

Meer dan voeding

Nutritionele geometrie houdt meer rekening met een mix van voedingsstoffen en andere elementen die de gezondheid beïnvloeden, en focust minder op één enkele geïsoleerde voedingsstof zoals dat in het verleden meer het geval was.

Volgens de wetenschappers zal deze benadering gezondheidswerkers, diëtisten en onderzoekers beter helpen om met de problematiek rond obesitas om te gaan.

De traditionele manier om naar het menselijke dieet te kijken gebeurt bijvoorbeeld door enkel te focussen op een gebrek aan vitamine C of een te hoog verbruik van vetstoffen of koolhydraten.

Dit is volgens de onderzoekers niet langer geschikt om met de huidige problemen rond voeding om te gaan.

Overeten en marketingtrucs

‘De traditionele werkwijze is niet bruikbaar om de huidige generatie ziektes die gelinkt worden aan voeding op te lossen.

Deze ziektes worden met name veroorzaakt door overmatig voedselgebruik, de gretigheid naar voedsel met bepaalde smaken, en de marketingtrucs van de verpakte voedselindustrie die mensen in de richting van dat soort voedsel duwen’, zeggen de wetenschappers.

‘De conventionele manier van denken -vet demoniseren en koolhydraten of suiker aanwijzen als oorzaak van de obesitasepidemie- heeft zijn beste tijd gehad’, zegt Stephen Simpson van de universiteit van Sydney.

‘Ons model laat toe om na te denken over een evenwicht in het menselijke dieet. Het is een instrument om het complexe voedingsprobleem terug in balans te brengen’, zegt Simpson.

‘Zo zijn we beter in staat om voedsel, maaltijden, diëten en dieetpatronen als een geheel te bekijken en kunnen we ontdekken hoe ze de gezondheid van mensen beïnvloeden en ziektes veroorzaken’, zegt medeauteur David Raubenheimer van de universiteit van Sydney.

‘Dankzij deze aanpak zwordt het mogelijk subfactoren en de wijze waarop die interageren met onze gezondheid in een snel veranderende leefomgeving te belichten.’