Veiligheidsraad VN stemt over toekomst Iran

Het akkoord is een overeenkomst tussen de zes grote wereldmachten van de Verenigde Naties (VN): de Verenigde Staten, Groot-Brittannië, Frankrijk, China en Rusland, plus Duitsland (P5 + 1).

Het betreft geen bilaterale overeenkomst met de Verenigde Staten maar toch zijn het de rechtse conservatieven en Amerikaanse wetgevers die de overeenkomst over de geleidelijke opheffing van strafmaatregelen die de VN Iran hebben opgelegd, willen delegitimeren.

VS hebben voorrang op VN

Over de resolutie komt de VN-Veiligheidsraad, waarin de P5 een vetorecht hebben, vandaag samen voor een stemming.

Pro-Israëlische groepen en sommige leden van het Amerikaanse Congres willen de uitvoering van de resolutie echter vertragen. Ze argumenteren dat de Verenigde Staten politieke voorrang moeten hebben op de VN.

Wendy Sherman, de Amerikaanse staatssecretaris voor Politieke Zaken en een lid van het Amerikaanse onderhandelingsteam, zei op een persconferentie vorige week dat ‘de resolutie van de VN-Veiligheidsraad in een interimperiode van 60 tot 90 dagen voorziet die het Congres de ruimte geeft om een beoordeling te formuleren.’

Stap voorwaarts

‘De uiteindelijke resultaten zullen het bewijs zijn van de omvang van de nucleaire deal’, zegt Rebecca Johnson, diplomate en lid van het Internationaal Panel over Splijtstoffen van Princeton University.

‘Ik heb gesproken met Amerikaanse en Iraanse wetenschappers, diplomaten en mensenrechtenactivisten. Niemand ontkent dat er nog hindernissen moeten worden genomen maar toch zijn we overtuigd van het belang van deze stap voorwaarts. Het is veel beter dan de jaren van impasse en vijandigheid.’

‘Maar’, voegt ze daar nog aan toe, ‘we mogen niet denken dat het werk tegen de verspreiding van kernwapens en de inspanningen op het vlak van mensenrechten hiermee stoppen. Multilaterale onderhandelingen om het Midden-Oosten verder te bevrijden van alle massavernietigingswapens zullen moeten doorgaan als we een nucleaire dreiging in de toekomst willen vermijden.’

De wereld is tegen ons

Over de uiterst negatieve reactie van Israël op het akkoord zei Hillel Schenker van kwartaaltijdschrift Palestine-Israel Journal dat premier Benjamin Netanyahu lijkt te denken dat het akkoord tussen de wereldmachten en Iran ‘het einde van de wereld’ betekent.

Hij zei dat Netanyahu opgroeide onder de dominantie van zijn vader, wijlen professor Benzion Netanyahu, wiens analyse van de Spaanse Inquisitie leidde tot de conclusie dat ‘het niet uitmaakt wat wij, de Joden en de Israëli’s, ook doen. De wereld zal altijd tegen ons zijn. We kunnen alleen maar rekenen op onszelf.’

Deze aanpak, zo argumenteert Schenker, is volstrekt in strijd met de aanpak van de grondleggers van het moderne zionisme. Zij geloofden allen in het belang van allianties met wereldmachten.

Iran-bashing

M.V. Ramana, natuurkundige en atoomexpert aan Princeton University, hekelt dat het publiek bijzonder weinig betrokken werd bij de deal. Maar al bij al vindt hij het akkoord ook ‘een belangrijke stap in de goede richting die hopelijk een einde maakt aan de Iran-bashing.’ De volgende stap, zo zegt hij, moet wel zijn dat ‘de rest van de landen in deze regio dezelfde nucleaire beperkingen krijgen, met name Israël.’

‘Het is hoog tijd dat de internationale gemeenschap zijn aandacht richt op Israël.’

‘Het is hoog tijd dat de internationale gemeenschap zijn aandacht richt op Israël en diens nucleaire arsenaal en faciliteiten om kernwapens te produceren.’

‘De tijd was rijp voor deze deal’, zegt Johnson, ‘maar Amerikanen, Israëliërs, Iraniërs, Arabieren, Europeanen en de rest van de wereld moeten zich engageren om verder te onderhandelen over een kernwapenvrije wereld, anders zal er niets lukken.’

‘Let op voor Amerikaanse en Israëlische politici en commentatoren die beweren dat deze overeenkomst Iran in staat stelt om nucleaire wapens te verwerven, of dat wanneer het Amerikaanse Congres het akkoord verwerpt, nieuwe onderhandelingen een beter akkoord zullen opleveren’, zegt ze.

‘Als we deze non-proliferatieovereenkomst terug in de oven steken en de temperatuur opdrijven, lopen we enkel kans om ons allemaal te verbranden.’