Verboden gif blijft dolfijnen bedreigen

Voor het onderzoek, dat verscheen in het tijdschrift Scientific Reports, analyseerden wetenschappers de autopsiegegevens van meer dan duizend walvissen, dolfijnen en walvisachtigen. Daaruit blijkt dat de blubber, het onderhuidse vet van walvisachtigen, de hoogste concentraties aan PCB’s ter wereld vertoont.

Miskraam

PCB’s (Polychloorbifenyl) zijn door de mens geproduceerde chemicaliën die onder meer in elektronica, brandvertragers en verven gebruikt werden. Van een hoge blootstelling is geweten dat die het immuunsysteem van walvisachtigen kan verzwakken en de kans op miskraam of doodgeboorte van jongen verhoogt.

‘De lange levensverwachting en de positie aan de top van de voedselketen maakt de orca’s en tuimelaars bijzonder kwetsbaar voor de opeenstapeling van PCB’s’

‘De lange levensverwachting en de positie aan de top van de voedselketen maakt de orca’s en tuimelaars bijzonder kwetsbaar voor de opeenstapeling van PCB’s’, zegt Paul Jepson, hoofdauteur van de studie. ‘Uit onze bevindingen blijkt dat, ondanks het verbod en een eerste afname van de vervuiling, PCB’s nog altijd in gevaarlijk hoge concentraties aanwezig blijven in Europese walvisachtigen.’

Maar weinig orka’s blijven in Europese wateren, stellen de onderzoekers. Groepen dieren die dat wel doen, zijn erg klein en planten zich nauwelijks voort. ‘Het risico op uitsterven is daardoor hoog voor deze populaties’, zegt Jepson. ‘Zonder verdere maatregelen zullen deze chemicaliën de populaties dolfijnen blijven teisteren, vele decennia lang.’

Hotspots

De onderzoekers identificeerden enkele regio’s rond Europa waar de concentratie aan PCB’s bijzonder hoog is, met name het westen van de Middellandse Zee en het zuidwesten van het Iberische schiereiland.

‘Dit onderzoek benadrukt de noodzaak voor wereldleiders om snel te handelen en het probleem van de sluimerende PCB-vervuiling op te lossen voor een van onze meest iconische en belangrijke zeeroofdieren verdwijnt’, zegt medeauteur Robin Law. ‘We moeten ook meer onderzoek doen naar de verschillende manieren waarop die soorten zulke hoge PCB-concentraties opbouwen via hun dieet.’