Zeevis minder vervuild dan in jaren tachtig

Wetenschappers van de Scripps-instituut aan de Universiteit van San Diego analyseerden dertig jaar aan informatie over de vervuiling van zeevissen over de hele wereld. Ze richtten zich daarbij op zogenaamde Persistent Organic Pollutants, stoffen zoals DDT en kwik maar ook nieuwe industriële stoffen zoals vlamvertragers, die erg moeilijk afbreken in het milieu.

‘Op basis van onze analyse kunnen we besluiten dat die chemicaliën overal ter wereld voorkomen en dat in zowat alle vissoorten’, zegt Stuart Sandin, hoogleraar Ecologie en medeauteur van de studie. De concentraties schommelen wel in grote mate tussen verschillende exemplaren van de vissen.

Dalende concentratie

‘De typische vissoorten die we vandaag consumeren bevatten ongeveer de helft van de concentratie bevatten van de exemplaren die onze ouders aten’

Het goede nieuws is dat de concentratie aan persistente stoffen significant is gedaald sinds de jaren tachtig. ‘Dit betekent dat de typische vissoorten die we vandaag consumeren voor de meeste stoffen ongeveer de helft van de concentratie bevatten van de exemplaren die onze ouders aten’, zegt Lindsay Bonito, mariene bioloog en hoofdauteur van de studie.

Voor kwik en pcb’s liggen de waarden onder de drempels die door het Amerikaanse milieuagentschap EPA als veilig voor de volksgezondheid beschouwd worden, tenminste voor wie occasioneel vis eet. De besmetting met DDT ligt veel lager dan die drempel.

Cumulatief effect

Volgens de auteurs is dat het bewijs dat de internationale gemeenschap gehoor gegeven heeft aan de verschillende oproepen van wetenschappers en onder meer de Conventie van Stockholm, een internationaal verdrag om de vervuiling met persistente chemicaliën aan banden te leggen.

Toch waarschuwen de auteurs dat de concentraties weliswaar dalen, maar nog steeds hoog blijven en dat er meer studie nodig is naar de cumulatieve effecten van de de talrijke blootstellingen aan de stoffen om de echte effecten op de mens in te schatten.