Tobintaks is geen Turteltaks

Nog geen week geleden haalde Zuhal Demir het nieuws door te pleiten voor een vermogensbelasting. Ze vond het hoog tijd voor maatregelen die aantonen dat niet enkel de gewone man, maar ook de vermogenden hun deel van de inspanningen moeten doen. Je hebt geen peilingen nodig om te zien dat ook de ‘Dorpsstraat’ op die lijn zit wanneer blijkt dat die vermogenden massaal de wijk nemen naar Panama. Toch houdt dat haar partijgenoot Johan Van Overtveldt niet tegen de Tobintaks te begraven.

Voor alle duidelijkheid: de Tobintaks of Financiële Transactietaks voorziet een minieme belasting op de handel in financiële producten (0,1% voor aandelen en 0,01% voor allerlei afgeleide producten). Volgens recente schattingen van het gerespecteerde Duitse studiebureau DIW kan die taks België alleen al 1,6 miljard euro per jaar opleveren. Maar dat geld wil minister Van Overtveldt  dus liever niet hebben.

Ook de Europese Commissie is verbaasd over de Belgische houding tegenover de Tobintaks

Ondertussen wordt wel verwoed bespaard in de sociale zekerheid, cultuursector en ontwikkelingssamenwerking om het begrotingsgat dicht te fietsen. Ook de Europese Commissie is verbaasd over die houding. Zij ziet de Tobintaks als een mooi vervolg op de reeds bestaande Belgische beurstaks en vinden het dan ook vreemd dat ons land zich verzet tegen een Europees verlengstuk.

Minister Van Overtveldt deed zijn uitspraken bij de Britse Kamer van Koophandel. Enkele weken geleden gaf hij diezelfde boodschap op een receptie van de Brusselse beurs. Dat Van Overtveld zijn persoonlijke overpeinzingen deelt met gelijkgezinden in de financiële wereld is natuurlijk zijn goed recht. Zorgwekkend is echter dat hij er deze keer ook bij vermeldt dat ‘de geesten binnen de regering rijpen in de richting van zijn standpunt’.

Eigenaardig, met Didier Reynders (MR), Steven Vanackere en Koen Geens (beiden CD&V) leverden de overige regeringspartijen drie ministers van Financiën die in Europa en de wereld een voortrekkersrol speelden voor de invoering van de Tobintaks. Bovendien heb ik ten stelligste de indruk dat heel wat CD&V-collega’s van Demir de idee te delen dat ook de vermogenden hun duit in het zakje moeten doen. Persoonlijk tekende ik namens de ontwikkelingssector in 2009 nog een akkoord met toenmalig minister van Ontwikkelingssamenwerking Charles Michel. Daarin engageerde die zich volop te ijveren voor de invoering van de taks.

Binnen België lijkt er een behoorlijk indrukwekkende consensus over de noodzaak van een snelle invoering van de Tobintaks.

We kunnen ons dan ook niet voorstellen dat die geesten zo snel gerijpt zijn binnen de meerderheid. Daarnaast laat ook de oppositie zich niet onbetuigd. Nee, binnen België lijkt er een behoorlijk indrukwekkende consensus over de noodzaak van een snelle invoering van de Tobintaks.

Blijven er nog de inhoudelijke argumenten, zoals de impact op de kostprijs van de Belgische schuld, op de financieringskost van onze bedrijven of het risico dat onze banken over de grenzen zullen trekken. Dat dit debat achterhaald is bleek onlangs nog in een hoorzitting in de parlementscommissie Financiën waar enkele eminente academici heel wat vraagtekens plaatste bij de argumenten van de minister. Voor wie dat allemaal wil nalezen, verwijs ik graag naar onze website.

Natuurlijk ben ik niet tegen bijkomend studiewerk. Als ik de hetze rond de Turteltaks zie, had een beetje studiewerk heel wat ellende kunnen voorkomen. Maar eerlijk gezegd ken ik geen enkele belasting die zo uitgebreid bestudeerd en beargumenteerd is als de Tobintaks. Alles is er over gezegd. Nu alleen nog invoeren.