Waar is onze feeling met de natuur gebleven?

De lente is voor mij een tijd van verwondering. Verwondering over het groen dat overal weer komt boven piepen. In onze (moes)tuintjes, op terrassen en opritten, in de berm en in het park. We zijn euforisch als we dat groen dat we zelf gezaaid hebben, kunnen oogsten. We zijn gefrustreerd als groen dat we niet gezaaid hebben, ons zicht belemmert.

Bij het begin van de lente kwam echter ook informatie naar buiten die ons allemaal met meer dan verwondering moet achterlaten. Ze moet ons van onze stoel blazen, want een rechter in Californië in de VS heeft honderden pagina’s interessante informatie naar buiten gebracht.

Honderden e-mails bewijzen dat Monsanto de gevaren van RoundUp verdoezelde

Deze rechter bereidt een proces voor tegen Monsanto, de fabrikant van RoundUp, ‘s werelds meest bekende onkruidverdelger. Hij stuitte op honderden interne mails die bewijzen dat het bedrijf wetenschappers manipuleerde om resultaten van studies te verzwijgen of te herschrijven in het voordeel van Monsanto. En dat het de gevaren van RoundUp verdoezelde en studies die het tegendeel bewezen, niet lieten publiceren. Of dat het EU-rapport dat aantoont dat glyfosaat - de belangrijkste werkende stof in RoundUp - niet kankerverwekkend zou zijn, geschreven is door een insider bij Monsanto!

Vreemd toch dat deze onthullingen het grote nieuws niet halen? Het haalt toch alle voorgaande berichtgeving over het al dan niet kankerverwekkend zijn van glyfosaat, onderuit? De expert die moet aantonen dat een product al dan niet een risico is voor de volksgezondheid, werkt voor de fabrikant van dat product. Da’s toch even onzinnig als Marlboro een studie over het al dan niet kankerverwekkend zijn van sigaretten laten schrijven?

Het EU-rapport dat aantoont dat glyfosaat niet kankerverwekkend zou zijn, is geschreven door een insider bij Monsanto!

Als medewerker van een groene beweging baseer ik me graag op wetenschappelijk onderzoek om aan te tonen dat het anders kan en moet. Dat grote bedrijven wetenschappers voor hun kar spannen, is verwerpelijk, maar ergens het wel te verwachten. Dus moeten we misschien een stapje terug in onze redenering. Waar is ons gezond verstand gebleven? Waar is onze feeling met de natuur gebleven? Als ik in de lente verwonderd moet zijn om de vanzelfsprekendheid waarmee mensen alle groen dat de kop opsteekt op plaatsen waar het niet gewenst is, met vergif wegspuiten, vrees ik dat we niet goed bezig zijn.

Onlangs vroeg ik iemand wat hij deed met zijn onkruid in de moestuin. Hij antwoordde: ‘Wegspuiten, natuurlijk.’ Ik reageerde door te vragen: ‘Natuur-lijk, vind jij plantjes wegspuiten met vergif natuur-lijk?’ Het werd even stil, maar het brengt ons wel bij de grond van de zaak: de zaak van de grond. Laat ons met z’n allen terug kijken naar hoe de natuur het ons voordoet. Beperk de oppervlakte van je terras of oprit en bedek je grond met planten die je wel kiest. En laat ons weer genieten van het groen dat boven komt piepen. Want dàt is natuur-lijk.

Barbara Creemers is campagnecoördinator voor 2020pesticidevrij bij Velt vzw