Wij willen gewoon werken

‘Er is een probleem in Vlaanderen. Kort samengevat: hoogopgeleide jongeren geraken moeilijk aan werk.’ Louis Simoen, 25 jaar, getuigt en doet een oproep, voor hem en al zijn generatiegenoten: ‘Waag de gok en gun ons een job, ook al hebben we geen ervaring.’ 

  • North Charleston (CC BY-SA 2.0) ‘Als je graag tijdelijke jobs uitvoert waar je niet voor gestudeerd hebt, is het gemakkelijk om een plaats te vinden.’ North Charleston (CC BY-SA 2.0)
  • ITU Pictures (CC BY 2.0) ‘Naar mijn gevoel wordt er veel te veel gefocust op ervaring.’ ITU Pictures (CC BY 2.0)

Er is een probleem in Vlaanderen. Ongetwijfeld ook in de rest van België en in andere landen en regio’s met een soortgelijk economisch profiel, maar de korte research die ik gevoerd heb, is op cijfers uit Vlaanderen gebaseerd. Het probleem is heel kort samengevat dat hoogopgeleide jongeren moeilijk aan werk geraken tenzij ze ingenieurs zijn of summa cum laude zijn afgestudeerd in de rechten.

Persoonlijk dacht ik dat ik na mijn bachelor Oost-Europese talen en culturen meer kans zou maken op de arbeidsmarkt als ik er een “nuttigere” master aan zou koppelen. Mijn keuze viel op EU-Studies binnen de politieke wetenschappen. Allebei enorm interessante studies die ik iedereen zou aanraden die geïnteresseerd is in talen en politiek of de wereld beter wil leren kennen in het algemeen.

Natuurlijk begon ik de eerste weken en maanden met enkel te solliciteren voor functies binnen mijn studiegebied en dan nog liefst als ze iets te maken hadden met Europees beleid. Nadat ik vele beleefde mails terugkreeg (altijd opnieuw met het meest onpersoonlijke “niet weerhouden”) waarin gezegd werd dat ik niet genoeg ervaring had voor stages – ja, stages – begon ik mijn focus te verleggen naar een breder spectrum aan vacatures die zich vaker situeerden bij steden en gemeenten, openbare organisaties en dergelijke.

Catch 22

Daar werd ik plots veel vaker uitgenodigd om testen te komen afleggen. Ik slaagde regelmatig en werd dan ook uitgenodigd op gesprekken. Na die gesprekken had ik vaak een goed gevoel over de inhoud, mijn gegeven antwoorden, en de verstandhouding met de leden van het selectiecomité. De voorbije zes of zeven keren werd ik telkens nipt de tweede keuze. Ik ben er dichtbij, zou je dan denken; maar ik ben steeds tweede en niet eerste omdat er altijd een andere kandidaat is die eveneens goede testen aflegde, een goed gesprek had en een klik met de jury voelde, maar daarnaast ook beschikte over ervaring. En daar ligt de kern van het probleem.

Naar mijn gevoel wordt er veel te veel gefocust op die ervaring. Natuurlijk moet iemand met geoefendheid minder opgeleid en begeleid worden dan een “vers” afgestudeerde, maar ik zie voordelen in het aannemen van een onbeschreven blad. Iemand zonder ervaring kan namelijk onmiddellijk de specifieke werkprocessen van de organisatie aanleren en moet geen gewoontes uit vorige tewerkstellingen afleren. De job is voor de jongere niet zomaar de zoveelste functie, maar de eerste waar een werkgever voluit kiest voor deze nieuweling op de arbeidsmarkt. Dit motiveert, enthousiasmeert en kweekt trouw aan de organisatie.

Overigens, hoe wil je ervaring opdoen als je er nooit de kans toe krijgt?

Overigens, hoe wil je ervaring opdoen als je er nooit de kans toe krijgt?

Ondertussen ben ik bijna anderhalf jaar werkzoekende, moet ik mij redden met interimarbeid en heb ik al meer dan honderd sollicitaties achter de rug. Jongeren die na hun vierentwintigste afstuderen, komen niet in aanmerking voor een inschakelingsuitkering. Het hele systeem daarrond is een cynische catch 22 waarbij je eerst 365 dagen moet werken om uitkeringsgerechtigd te zijn, maar het is zonder ervaring heel moeilijk om aan vast werk te raken. Op die manier moet je op de steun van je ouders rekenen om rond te komen. Dit kan niet de bedoeling zijn.

Een groot nadeel van het niet aan het werk krijgen van jongeren van eender welk opleidingsniveau is dat je snoeit in de toekomst van de volledige maatschappij. Investeren in de jeugd is een investering waarvan het dividend groeit als je er vroeger aan begint. Uit een onderzoek dat in 2013 in The Economist werd aangehaald, blijkt dat naar schatting 1% van het Europese BBP verloren gaat aan “disengaged youths”. In 2011 kwam dit overeen met $153 miljard.

Flexi

Het is vreemd dat het zo moeilijk is voor jongeren om hun plaats te vinden op de arbeidsmarkt. Tenzij je graag tijdelijke jobs uitvoert waar je niet voor gestudeerd hebt, waar je weinig toekomst mee opbouwt en al helemaal geen zekerheden hebt. Dan is het gemakkelijk om een plaats te vinden.

De jongeren van vandaag spreken meer talen dan ooit, zijn quasi allemaal opgegroeid in een digitale omgeving en zijn naar buiten georiënteerd. We willen meer leren en vooral groeien; persoonlijk en professioneel. Zonder een vaste job waar je voldoening uit kunt halen en waar je de zekerheid hebt dat je de volgende week elke dag kunt komen opdagen en werken, is groeien onmogelijk.

Daarom wil ik dit stuk eindigen met een korte boodschap: Ik, en wij, willen gewoon werken, ons nuttig voelen en vooral met zekerheid aan ons leven beginnen. Gun ons dat en waag de gok.

Maak MO* mee mogelijk.

Word proMO* net als 2790   andere lezers en maak MO* mee mogelijk. Zo blijven al onze verhalen gratis online beschikbaar voor iédereen.

Ik word proMO*    Ik doe liever een gift

Met de steun van

 2790  

Onze leden

11.11.1111.11.11 Search <em>for</em> Common GroundSearch for Common Ground Broederlijk delenBroederlijk Delen Rikolto (Vredeseilanden)Rikolto ZebrastraatZebrastraat Fair Trade BelgiumFairtrade Belgium 
MemisaMemisa Plan BelgiePlan WSM (Wereldsolidariteit)WSM Oxfam BelgiëOxfam België  Handicap InternationalHandicap International Artsen Zonder VakantieArtsen Zonder Vakantie FosFOS
 UnicefUnicef  Dokters van de WereldDokters van de wereld Caritas VlaanderenCaritas Vlaanderen

© Wereldmediahuis vzw — 2024.

De Vlaamse overheid is niet verantwoordelijk voor de inhoud van deze website.