Zwarte juffen bestaan toch niet?

Waar horen mensen thuis die in hun land niet beschouwd worden als burgers van het land? De kinderen van MO*columniste Chika Unigwe begrijpen niet waarom hun Belg-zijn, hun Vlaams-zijn, niet vanzelfsprekend is, terwijl dat van hun blanke kameraadjes nooit ter discussie wordt gesteld, ook al hebben die een andere afkomst en zijn ze nog maar korte tijd in België.

  • Brecht Goris Chika Unigwe. Brecht Goris

Saraatje, het vijfjarige dochtertje van een Nigeriaanse vriendin, gaat graag naar school. Ze leert snel en is een vrolijk kind. Ze heeft veel vriendjes (de enigen met wie ze niet kan opschieten, zijn de twee jongens die haar Zwarte Piet noemen, en dat vindt ze helemaal niet leuk, want ‘ik ben toch Sara, niet Zwarte Piet, tante Chika?’)

Ze speelt graag, en haar lievelingsspelletje is juf spelen met haar poppen. Sara zou graag in de toekomst juf worden, een juf zoals haar eigen juf die ze aanbidt. Maar eerst, zei ze, moet ze blank worden, want ze heeft nog nooit in haar leven een zwarte juf gezien. Dat bestaat toch niet, Tante Chika?

Sara gelooft in de Sint en in Zwarte Piet en in de Kerstman, maar als ik begin over een zwarte juf, kijkt Sara me aan alsof ik gek aan het worden ben.

Vlad wordt Toon

Sara gaat naar dezelfde school als mijn (eigen) kinderen (die trouwens ook nooit een leraar of lerares van een andere afkomst hebben gezien), die ondanks hun Vlaamse papa en Vlaamse tongval en Vlaamse achternaam en Vlaamse voornamen nog altijd gezien worden als “allochtonen”. Net zoals Sara zijn ze in België geboren en voelen ze zich Belg, maar toch worden ze vaak gecomplimenteerd om hun “mooi Vlaams”.

Op de lagere school was mijn oudste een van de twee “vreemdelingen” in zijn klas. Mijn zoon was de “Afrikaan”, hoewel zijn ervaring met Afrika beperkt is tot twee korte vakanties in Nigeria.

De andere was een zekere Vlad, een immigrant uit Polen die de Vlaamse taal niet zo goed beheerste. Enkele jaren later kwam ik Vlad tegen en ik riep: ‘Hallo, Vlad!’ Hij zei beleefd tegen me: ‘Mevrouw, ik ben van naam veranderd. Ik heet niet langer Vlad. Ik heet nu Toon!’

Vlad heeft mijn zoon achtergelaten. Hij is blank, heeft een Vlaamse naam, spreekt perfect Vlaams, net als mijn zoon, maar hij is nu geen vreemdeling meer. Hij is nu Vlaams. Niemand vraagt aan hem: ‘Waar kom je eigenlijk vandaan?’ En mensen zeggen ook niet meer: ‘Amai, je spreekt perfect Vlaams.’ Mijn kinderen hebben nog altijd last van zulke vervelende vragen en opmerkingen. Mijn jongste zei ooit verward: ‘Maar ik ben toch Belg, mama?’

Niet vanzelfsprekend Belg

Waar horen mensen thuis die in hun land niet beschouwd worden als burgers van het land? Mijn kinderen begrijpen niet waarom hun Belg-zijn, hun Vlaams-zijn, niet vanzelfsprekend is, terwijl dat van hun blanke kameraadjes (ook die van andere afkomst, en zelfs als ze nog maar een korte tijd in België zijn) nooit ter discussie werd gesteld.

Mijn droom is een België, een Vlaanderen waarin nationaliteit en identiteit en zich thuis voelen niets te maken hebben met kleur. Een België waarin kinderen, zoals die van mij en Saraatje, leraren en leraressen kunnen hebben die niet blank zijn.

Het is alleen in dat soort België dat ze hun talenten (zullen) kunnen ontplooien en een zelfvertrouwen (zullen) kunnen ontwikkelen als inwoners en burgers van een land dat ook voor hen een plekje heeft.

Maak MO* mee mogelijk.

Word proMO* net als 2790   andere lezers en maak MO* mee mogelijk. Zo blijven al onze verhalen gratis online beschikbaar voor iédereen.

Ik word proMO*    Ik doe liever een gift

Over de auteur

Met de steun van

 2790  

Onze leden

11.11.1111.11.11 Search <em>for</em> Common GroundSearch for Common Ground Broederlijk delenBroederlijk Delen Rikolto (Vredeseilanden)Rikolto ZebrastraatZebrastraat Fair Trade BelgiumFairtrade Belgium 
MemisaMemisa Plan BelgiePlan WSM (Wereldsolidariteit)WSM Oxfam BelgiëOxfam België  Handicap InternationalHandicap International Artsen Zonder VakantieArtsen Zonder Vakantie FosFOS
 UnicefUnicef  Dokters van de WereldDokters van de wereld Caritas VlaanderenCaritas Vlaanderen

© Wereldmediahuis vzw — 2024.

De Vlaamse overheid is niet verantwoordelijk voor de inhoud van deze website.