'Aquino’s regering plukt de Filipino’s kaal'

Op 25 januari kwamen 44 politiemannen om het leven in Mamasapano tijdens een operatie van de nationale politie tegen lokale rebellen. Ook tientallen onschuldige burgers en één van de kopstukken van de rebellenbeweging lieten het leven.

Een gigantische golf sympathie voor de slachtoffers woedde door de Filipijnen.

Er was onduidelijkheid over de omstandigheden waarin de slachtoffers omkwamen. President Aquino liet een onderzoek starten. Maar zijn eigen aandeel in het incident stopte hij in de doofpot. Tijdens verschillende persconferenties bleek Aquino’s verhaal niet altijd te kloppen. Hij probeerde details over de clash te verdoezelen en schortte het proces voortijdig op.

Aquino is schuldig

Kenneth Guda is hoofdredacteur van Pinoy Weekly, een plaatselijke alternatieve onlinekrant. Hij bezocht Mamasapano in februari om de zaak te onderzoeken. Guda vond bewijs voor de vermoedens: Aquino kan niet anders dan verweven zijn met het incident. Ook al ontkent hij zijn aansprakelijkheid en neemt hij zijn verantwoordelijkheid niet op. Voor Guda is het duidelijk dat Aquino alle blaam treft.

‘200.000 inwoners van Mindanao zijn nog altijd in levensgevaar.’

Guda interviewde plaatselijke bewoners en overlevenden van het incident. Hij ontdekte hij dat er militaire drones, gestuurd door de Amerikaanse overheid, gespot werden een week voor het incident plaatsvond. Een dag voor het bloedvergieten viel de elektriciteit uit. Een afleidingsmanoeuvre zodat de bewapende manschappen de gemeenschap ongezien konden binnenvallen. Vervolgens vermeldt Guda de talloze burgerslachtoffers. De vermoorde soldaten kregen enorm veel aandacht van de media, terwijl de gewone burgers het met heel wat minder moesten stellen. Een 8-jarig meisje werd gedood door rondketsende kogels.

Een 21-jarige boer die in Mamasapano zijn gsm kwam opladen, keerde nooit meer terug naar zijn boerderij. De dag erna vonden bewoners zijn lichaam, zijn handen op zijn rug gebonden. Nog andere feiten wijzen erop dat de overheid niet zo onschuldig is als ze wil doen geloven. Zo wilden politici tijdens de hoorzittingen niet meer weten van een openbare discussie zodra vragen kwamen over de betrokkenheid van het Amerikaanse leger bij de veldslag. ‘De Filipino’s hebben hun troepen opgeofferd voor de war on terror van de Verenigde Staten, niet voor hun eigen vrijheid. En ook al zijn de toonaangevende media het blijkbaar vergeten, de oorlog is niet gestopt na de Mamasapano clash’, aldus Guda. ‘200.000 inwoners van Mindanao zijn nog altijd in levensgevaar.’

Moro = terrorist?

‘Wanneer ik iemand vertel dat ik uit Mindanao kom, word ik scheef bekeken. Iedereen denkt dat ik een herrieschopper ben, of erger, een terrorist.’ Bai Ali Indayla is secretaris-generaal van Kawagib, een organisatie die opkomt voor de rechten van de Moro’s. Ze legt uit dat de informatie van de toonaangevende media over Mindanao de situatie voor de Moro’s alleen maar erger maakt.

‘Al eeuwenlang proberen Moro’s hun land te bevrijden van de kolonisten. Daar zijn we nog altijd mee bezig. Veel Moro’s verliezen hun huis en hun inkomen omdat ze plaats moeten ruimen voor multinationals’,vervolgt Indayla. ‘Ik vraag me dan ook af waar de interesse van onze overheid en de Verenigde Staten echt ligt. Mindanao heeft enorm veel natuurlijke grondstoffen en rijkdom, toch behoren de inwoners bij de armsten van de Filipijnen.’

10.000 peso’s voor een dokter

De privatisering van de gezondheidssector is een ander probleem voor de Filipino’s. Eleanor A. Jara, uitvoerend directeur van CHD (Child Health and Development), verduidelijkt de huidige situatie. ‘De overheid blijft prioriteit geven aan de private gezondheidssector, terwijl de publieke gezondheidssector veel meer aandacht nodig heeft.

Voor veel Filipino’s is het onbetaalbaar om een dokter te consulteren of naar het ziekenhuis te gaan. Ze hebben geen toegang tot gezondheid.’ Tijdens het open forum valt een oude man uit het publiek haar bij: ‘Een vriend had een ongeluk. Ik bracht hem naar het ziekenhuis. Ze zeiden daar dat ze hem niet konden helpen, zelfs niet konden onderzoeken, voordat hij 10.000 peso’s (ongeveer 217 euro) betaalde. De regering van Aquino plukt ons, de Filipino’s, kaal.’

Ontslag

‘We kunnen niet meer wachten tot Aquino’s termijn als president eindigt in 2016. Hij is als een vergif dat langzaam alle mensen doodt.’

De problemen waarmee de Filipijnen kampen stapelen zich op. De ene na de andere getuigenis stroomt binnen. Zoveel mensen hebben het niet goed. Ze houden met moeite het hoofd boven water. Toch doet de regering niets. De lijst van mensenrechtenschendingen groeit.

Veel Filipino’s weigeren daarom nog langer lijdzaam toe te zien en nemen het recht in eigen handen. Ze eisen dat Aquino verantwoordelijkheid neemt voor zijn daden en ontslag neemt. Joseph Carabeo, woordvoerder van RX: Aquino Resign Now! eindigt de samenkomst met de woorden: ‘Het land is in kritieke toestand. We kunnen niet meer wachten tot Aquino’s termijn als president eindigt in 2016. Hij is als een vergif dat langzaam alle mensen doodt. En zolang het vergif aan de macht blijft, zal onze natie blijven lijden.’