Bahram in Koerdistan: epiloog

Ik ben ondertussen al enkele dagen thuis. Als ik terug ben van een spannende reis denk ik altijd geregeld terug aan mijn opgedane ervaringen. Ik heb op heel korte tijd heel veel geleerd. Dat geeft mij een gevoel van voldoening en kracht. Ik voel zelfs een vleugje heimwee als ik denk aan de wandeling op de flank van Piramagrun of de rotskapping van koning Naramsing.

Niet enkel de natuur heeft een diepe indruk op mij achtergelaten, ook de mensen die leven in dit land. Ze komen uit een staat van oorlog en onderdrukking en zijn in mijn ogen heel goed bezig met de heropbouw. Zoals in elk systeem is er nog veel werk aan, maar ze zijn op de goede weg. Ze staan zelfs veel verder dan ik aanvankelijk gedacht had. De grote steden zijn ontwikkeld tot moderne, bijna westerse samenlevingen. De mensen zijn democratisch en er is vrede.

Moest je mij vragen of ik er zou kunnen leven, dan twijfel ik wel. Voor de natuur zou ik meteen ja zeggen, maar ik denk niet dat ik het cultuurverschil lang vol zou houden. Misschien dat ik over een paar jaar nog eens terug ga voor een langere tijd, maar tegen dan moet ik de taal toch echt terug leren.

Ik ben blij om terug in mijn kleine Belgenlandje te zijn en mijn familie en vrienden hier weer terug te zien. Ik kijk stiekem uit naar mijn volgende avontuur. Op naar de rotsen!

© 2014 – C.H.I.P.S. StampMedia – Bahram Maaruf