'A touch of Kafka'

Ze zijn eindelijk toegekomen, mijn twee katten. Na een maandenlange email oorlog, waarbij ik me dikwijls heb afgevraagd waar ik de energie bleef halen om ermee door te gaan, zitten ze nu eindelijk in quarantaine ergens in Christchurch. Binnen een dikke week moeten ze nog een vlucht nemen naar Dunedin, als ‘unaccompanied cats’ en dan zullen de kinderen ze na een jaar weer in hun armen kunnen sluiten.

Het heeft me meer gekost dan ik ooit ook maar had kunnen dromen. Bovendien maalden de molens der bureaucratie zo tergend traag dat ik sommen geld verloor aan boekingen die afgezegd moesten worden.

Ik ging bij aanvang uit van een verondersteld bestaand netwerk waar ik beroep op zou kunnen doen - de uitgevers van Nieuw Zeelandse import certificaten voor katten, kortweg  MAF genoemd - zou wel contacten hebben met de luchtvaartmaatschappijen die dieren vervoeren, of met de quarantaine diensten, of met de dieren vervoersmaatschappij. Zo dacht ik. 

In plaats daarvan begon ik aan een helse lijdensweg die veel erger was dan de immigratie problemen waar ons gezin mee geconfronteerd werd. 

De poezen moesten allerlei behandelingen en inentingen ondergaan, die allemaal in hun katten paspoorten afgestempeld werden. De dierenarts in België ondertekende de aanvraag voor de Nieuw Zeelandse import permit. Maar daar namen ze hier geen genoegen mee: een onafhankelijke dierenarts in dienst van de Belgische overheid moest ook de poezen zien, en alles bekrachtigen.

Maanden voor vertrek moest begonnen worden met de behandelingen; er moest een ‘tijdslijn’ gevolgd worden. De laatste behandelingen dienden 4 en 2 dagen voor vertrek gegevn te worden, evenals enkele uren voor vertrek.

Alles moest in hun paspoorten staan.

Maar de import permit kwam er niet als die stempels niet in het paspoort stonden. En hoe kun je weten voor wanneer je een vlucht kan boeken als je niet weet wanneer die import permit komt? En die import permit is maar tien dagen geldig…daarna vervalt alles en kun je weer van voren af aan beginnen.

Om het nog gecompliceerder te maken, wordt de import permit pas uitgegeven als er een boeking is bij een quarantaine dienst. Bij die mensen dien je dus eerst een boeking te maken (en te betalen). Zonder datum kun je niet boeken. 

Dus moet je lukraak een datum kiezen en hopen dat het gaat kloppen.

Dat was bij mij dus tweemaal niet het geval.

Toen was de import permit er op een vrijdagmiddag plots. Die vrijdagochtend hadden ze van MAF nochtens gemailt dat de inentingen jammer genoeg vervallen waren, waardoor ik in paniek de dierenarts in België uit haar bed trachtte te bellen. Een halfuurtje later kwam dan een email met correctie: de verlenging van de behandeling die eronder stond was over het hoofd gezien. Dus waren alle dokumenten wél ok. 

Het gekke is dat ik af en toe een opmerking hoorde van mensen die naar de US reizen: je kunt gewoon je huisdier meenemen op je vlucht en het is helemaal niet ingewikkeld. 

Nieuw Zeeland schijnt het moeilijkste te zijn van alle landen ter wereld.

Ik heb tegen de kinderen gezegd dat de poezen niet meer buiten mogen als ze er eenmaal zijn. Ze zijn goud waard ondertussen.