Chinezen in Namibië, Namibiërs in Rusland

Vroeger wandelden mensen soms een dag om van het ene dorp naar het andere te gaan, nu kan je in dezelfde tijd van China naar Namibië vliegen. De wereld is bereisbaar en dat is ook te merken in Rundu, waar er heel wat immigranten zijn. Anderzijds dromen Namibiërs zelf ook alsmaar vaker van het buitenland, dat zich door moderne media steeds dichter lijkt te bevinden.

  • © MO* / Elke Seghers Een Chinese meubelwinkel in Rundu. © MO* / Elke Seghers
  • © MO* / Elke Seghers De Kavango Rivier, zicht op Angola. © MO* / Elke Seghers

De slogan van de SWAPO, de regerende partij in Namibië, mag sinds de onafhankelijkheid ‘One Namibia, one Nation’ zijn, deze natie bestaat uit heel wat verschillende bevolkingsgroepen met verschillende talen.

De aanvulling op deze slogan, ‘Unity in Diversity’, is dan ook zeker niet misplaatst.

Dit land bestaat uit uiteenlopende groepen mensen, die zich doorheen de eeuwen in het huidige Namibië vestigden. Daarnaast zijn er ook tamelijk wat groepen van recentere immigranten. In Rundu, vlakbij de grens met Angola, vind je vooral veel Angolezen, maar ook verbazingwekkend veel Chinezen.

Van over de Kavango Rivier

Omdat Rundu slechts een rivier verwijderd is van Angola, zijn hier veel Angolese immigranten. Ook de familie waar ik bij verblijf, komt van de andere kant van de Kavango Rivier.

Immigratie uit Angola kende zijn eerste hoogtepunt ten tijde van de Namibische onafhankelijkheid en bleef aangroeien gedurende de hele Angolese burgeroorlog. Net zoals veel inwoners uit Rundu immigreerde mijn gastfamilie naar veiligere oorden, op zoek naar een beter leven.

Angolese kinderen worden soms jaren naar hun familie in Namibië gestuurd.

Meestal bleef ook een deel van de familie achter in Angola. De levensstandaard en het onderwijs in Angola is echter over het algemeen minder goed. Angolese kinderen worden daarom soms voor jaren naar Namibië gestuurd om er een beter onderwijs dan in hun thuisland te genieten.

Op het erf waar ik verblijf in Rundu, logeren ook een nichtje, twee neefjes en een achterneef uit Angola. Zij kwamen op jonge leeftijd naar Namibië en kennen hun dichte familieleden uit Angola niet zo goed, ze werden immers opgevoed door hun grootouders en tantes. Het tienjarige nichtje kon zich bijvoorbeeld de naam van haar zus niet meer herinneren.

Mensen steken ook regelmatig de rivier over, hetzij om familie te bezoeken, hetzij om te werken. De vader van de familie had een job over de grens, waardoor hij daar ook zijn pensioen ontvangt. De moeder van de familie heb ik nog niet gezien, zij is al meer dan twee maanden op bezoek in Angola.

© MO* / Elke Seghers
De Kavango Rivier, zicht op Angola.
© MO* / Elke Seghers

Van over de Indische Oceaan

In Rundu, net zoals in de rest van Namibië, zijn er ook heel wat Chinese immigranten. Zij kwamen allemaal om dezelfde reden naar dit land; om een winkel open te houden en geld te verdienen. Daardoor is Namibië tegenwoordig bezaaid met Chinese winkels waar allerlei goedkope namaakspullen worden verkocht.

De meesten onder hen immigreerden relatief recent en spreken niet zo heel goed Engels. Ze houden hun winkels meestal draaiende met de hulp van lokale medewerkers, die vaak weinig betaald worden. Er waren ook onlangs een paar schandalen rond slechte werkomstandigheden in verschillende Chinese winkels.

(Im)mobiel Namibië

Heel wat Namibiërs zijn nieuwsgierig naar het buitenland. Ze willen op reis gaan naar Europa, studeren in Rusland of een rijkeluisleventje leiden in Amerika. Voor de meesten van hen blijft dat echter bij een droom.

De gemiddelde Namibiër heeft de kans niet om uitgebreid te reizen. Velen kennen amper hun eigen land. Toen ik aan een aantal scholieren uit het zesde leerjaar vroeg of ze van Etosha, het grootste safaripark van Namibië, hadden gehoord, wist niemand waar ik het over had.

Veel Namibiërs kennen amper hun eigen land.

Als op reis gaan binnen eigen land voor een groot deel van de bevolking al uitzonderlijk is, dan is naar het buitenland op vakantie gaan het al helemaal. De gewone man heeft er de middelen niet voor.

Anderzijds verhuizen veel Namibiërs wel van het platteland naar de stad. Steden als Windhoek, Swakopmund en Walvisbay kenden dan ook een sterke bevolkingsgroei.

Voor studenten zijn er beurzen om naar het buitenland te trekken. Omdat Namibië nog niet alle opleidingen aanbied, en sommige niet aanbiedt op een hoog niveau, worden heel wat studenten naar elders gestuurd. Populaire bestemmingen zijn Zuid-Afrika en Rusland.

Pauline, de achtentwintigjarige dochter van de familie, was bijvoorbeeld aangenomen om in Rusland geneeskunde te studeren. Ze had haar visum al in orde gebracht, toen de overheid plots besloot het project af te blazen.

The American dream

Er leeft onder Namibiërs een heel utopisch beeld van sommige delen van de wereld. Vooral Amerika bestaat in de hoofden van veel mensen uit een droom die ver van de werkelijkheid staat.

Ik vroeg een twintigtal mensen uit Rundu, van verschillende leeftijden en sociale klassen, in welk land ze het liefst zouden willen wonen, inclusief Namibië, als er geen beperkingen waren.

Opvallend was dat het grootste deel van hen, en dan in het bijzonder kinderen en mensen waarvan ik vermoedde dat ze lager opgeleid waren, Amerika antwoordde. De motivatie voor hun keuze bleef telkens vaag. De meeste kenden het land van televisie en vonden dat het er mooi uitzag. Ook bekende artiesten oefenen een invloed uit.

Buitenland, beter land

Wat mij het meeste verbaasde, is dat niemand Namibië antwoordde, hoewel ik er telkens de nadruk op had gelegd dat dat ook een optie was. Wanneer ik met Namibiërs over België spreek, gaan ze er over het algemeen ook vanuit dat iedereen daar rijk is en dat alles er beter is.

Men lijkt dus vaak te denken dat in bepaalde delen van de wereld het gras niet alleen letterlijk, maar ook figuurlijk groener is dan in hun dorre thuisland.

One Namibia, one Nation?

Namibië mag dan wel één natie zijn, het is dus toch een vluchtige mengelmoes van heel verschillende groepen mensen. Sommigen vestigden zich hier lang geleden of kwamen recent het land binnen, anderen verlaten het land of bevinden zich met hun gedachten al jarenlang ergens anders.

Maak MO* mee mogelijk.

Word proMO* net als 2790   andere lezers en maak MO* mee mogelijk. Zo blijven al onze verhalen gratis online beschikbaar voor iédereen.

Ik word proMO*    Ik doe liever een gift

Met de steun van

 2790  

Onze leden

11.11.1111.11.11 Search <em>for</em> Common GroundSearch for Common Ground Broederlijk delenBroederlijk Delen Rikolto (Vredeseilanden)Rikolto ZebrastraatZebrastraat Fair Trade BelgiumFairtrade Belgium 
MemisaMemisa Plan BelgiePlan WSM (Wereldsolidariteit)WSM Oxfam BelgiëOxfam België  Handicap InternationalHandicap International Artsen Zonder VakantieArtsen Zonder Vakantie FosFOS
 UnicefUnicef  Dokters van de WereldDokters van de wereld Caritas VlaanderenCaritas Vlaanderen

© Wereldmediahuis vzw — 2024.

De Vlaamse overheid is niet verantwoordelijk voor de inhoud van deze website.