De cruciale rol van de Onthaal Klassen voor Anderstalige Nieuwkomers (OKAN)

Voor ik aangesteld werd als voogd van acht “Niet Begeleide Minderjarige Vluchtelingen “had ik er nog nooit van gehoord:  OKAN, “Onthaal Klassen voor Anderstalige Nieuwkomers”. Intussen weet ik welke soms bovenmenselijke inspanningen de leerkrachten en directie van het OKAN-onderwijs leveren om de nieuwkomers Nederlands en nog zo veel meer bij te brengen. Hoog tijd om dat eens aan de grote klok te hangen. 

  • Gisella Klein (CC BY-NC 2.0) Gisella Klein (CC BY-NC 2.0)

Je krijgt je pupillen toegewezen en uiteraard moeten die naar school om Nederlands te leren.  Ze komen dan in zo’n “OKAN-klas” terecht. De meesten van mijn 8 jongens zijn daar in januari mee van start gegaan.  Enkele anderen wat later, na de krokusvakantie, zodra er een plaatsje vrij was in het systeem. Momenteel blijven ze nog allemaal naar het OKAN onderwijs gaan in een leuk provinciestadje. 

Ik werd er als voogd dan ook ineens “in gesmeten”. En eerlijk gezegd, ik vond het allemaal bijzonder verwarrend.  Niettegenstaande ik onmiddellijk contact heb opgenomen en het begon met een best wel goed kennismakingsgesprek, bleef het toch allemaal wat vaag voor mij.

“Mijn” jongens werden een paar keer van klas gewisseld, ze zaten dan eens in die klas en dan weer in een andere, ik snapte absoluut niet waarom.

“Mijn” jongens werden een paar keer van klas gewisseld, ze zaten dan eens in die klas en dan weer in een andere, ik snapte absoluut niet waarom. Twee van mijn pupillen werden ook opeens met de ganse klas naar een andere school overgeheveld.  Als voogd loopt je dan compleet achter den tram

Frustrerend ook omdat de jongens in het opvangcentrum wonen en je uiteraard niet elke avond het agenda te zien krijgt.

Gaandeweg heb ik dan de verantwoordelijken van de beide scholen waar mijn jongeren studeren, leren kennen.  Gaandeweg ben ik beter beginnen begrijpen waar deze mensen mee bezig waren. Het leek allemaal toch wel degelijk een structuur te hebben.

Vechtpartij

Het hoogtepunt kwam na een vechtpartij op school waarbij ook enkele van mijn jongens betrokken waren. Ik was het niet altijd eens met de beslissingen, ik heb mij aan sommige zaken best wel hard geërgerd. Ik vond op dat moment niet dat mijn jongens correct werden behandeld. Maar, het vele overleg, de goede contacten, de gesprekken met de klastitularissen, de betrokkenheid van de leerlingenbegeleidster, de coördinatoren….. stap voor stap leer je wat je aan elkaar hebt en wie wat kan doen in het belang van de jongeren. 

De communicatie begint dan vlotter te gaan en er wordt regelmatig eens naar de telefoon gegrepen, een mailtje gestuurd……je vindt beetje bij beetje je weg in het team. Je staat allemaal aan dezelfde kant en hebt dezelfde doelen.

De leerkrachten van de beide scholen kwamen op hun vrije zaterdag naar het “meifeest” om dit samen met de jongeren te vieren in het opvangcentrum. “Betrokkenheid” is hier toch wel het juiste woord.  Die mensen zijn oprecht geïnteresseerd in die jongeren, het blijkt niet louter “werk”.   

Respect en schouderklopjes

Op het einde van het schooljaar was er een proclamatie voorzien om ”U” tegen te zeggen. De schooldirecteur had de moeite genomen om voor elk van de leerlingen een speciaal woordje van lof en aanmoediging te voorzien.  Ze werden stuk voor stuk persoonlijk aangesproken en geprezen.  Leuk toch?  Zo warm, zo fijn. 

Ik had dit voor geen geld ter wereld willen missen. De jongeren straalden. De schouderklopjes en de fotosessies met de leerkrachten deden hen ook zichtbaar deugd.  Een bijzonder fijne manier om het schooljaar af te sluiten. Een erkenning voor al die jongeren om te tonen dat de inspanningen die ze geleverd hebben gedurende het schooljaar worden gerespecteerd, beloond en erkend.

Nieuw schooljaar

Ondertussen is de zomervakantie voorbij en het nieuwe schooljaar van start gegaan.  Mijn jongens hebben gelukkig allemaal terug een plaatsje gekregen in hun vertrouwde school. Vandaag nog had ik de leerlingenbegeleidster van de ene school aan de lijn om naar een passende oplossing te zoeken voor de, toch wel behoorlijk ernstige problemen van één van mijn jongens. 

De filmpjes vol lachende gezichten en de fijne getuigenissen van de leuke tijd op school. Het zijn sprekende resultaten. 

Gisteren was het in één van de scholen een info-avond en kennismaking in de klas. Wanneer ik daar aandachtig de uiteenzetting volgde over wat er het afgelopen jaar is gebeurd, geraakte ik nog meer overtuigd van OKAN.  De filmpjes vol lachende gezichten en de fijne getuigenissen van de leuke tijd op school. Het zijn sprekende resultaten. 

Zien welke activiteiten dit jaar op de planning staan, sterkt me nog in mijn vertrouwen. De lijst van ondersteunende activiteiten en bijscholingen, de lijst van betrokken leerkrachten, de uiteenzetting die verduidelijkte dat ze de jongeren niet zomaar aan hun lot overlaten maar voor iedereen naar een passende vervolgopleiding gaan zoeken, coaching als een brug tussen het OKAN gebeuren en hun nieuwe studierichting……, dan kon ik toch niet anders dan tevreden achterover leunen in de wetenschap dat de jongens in bijzonder goede en professionele handen zijn.  Meer nog, dat werd vermeld dat de leerkrachten het vooral belangrijk vonden dat de jongeren in hun school gelukkig zijn, kan je alleen toejuichen. 

Dank u

Het wordt ongetwijfeld veel te weinig vermeld, velen staan er, net zoals ik vroeger, niet bij stil wat een tijd, geduld en energie de mensen van OKAN dagelijks leveren voor de anderstalige jongeren. Hoe zij zich in alle bochten wringen om in het begin van dit schooljaar de instroom in goede banen te leiden en daarbij bijzonder creatief moeten omgaan met locaties en middelen.

Hartelijke dank om er voor een groot stuk toe bij te dragen dat de nieuwkomers niet enkel “Nederlands” leren maar ook onze gebruiken en cultuur leren kennen.

Vergeet ook niet dat zij al eens “letterlijk” de klappen opvangen bij een conflict. 

En toch staan ze er weer, elke dag opnieuw, te worstelen met de enorme uitdaging en de race tegen de tijd.  Het recht op OKAN-onderwijs is immers beperkt in tijd.

Welbedankt beste “OKAN-mensen”.  Hartelijke dank om er voor een groot stuk toe bij te dragen dat de nieuwkomers niet enkel “Nederlands” leren maar ook onze gebruiken en cultuur leren kennen.  Dank, dat jullie begrijpen dat sommige van die jongeren een zeer zware rugzak met zich dragen en ze dan ook al eens een tweede kans verdienen, en een derde, en een vierde… Dank dat jullie alle moeite doen om er gelukkige jongvolwassenen van te maken en respect voor al het fijne werk dat jullie leveren.

Maak MO* mee mogelijk.

Word proMO* net als 2793   andere lezers en maak MO* mee mogelijk. Zo blijven al onze verhalen gratis online beschikbaar voor iédereen.

Ik word proMO*    Ik doe liever een gift

Over de auteur

  • Voogd van Niet Begeleide Minderjarige Vluchtelingen

    Naast een druk professioneel leven is zij sinds 2015 ook voogd van een aantal Niet Begeleide Minderjarige Vluchtelingen ( NBMV ).  De teksten gaan over haar ervaringen als voogd, ma

Met de steun van

 2793  

Onze leden

11.11.1111.11.11 Search <em>for</em> Common GroundSearch for Common Ground Broederlijk delenBroederlijk Delen Rikolto (Vredeseilanden)Rikolto ZebrastraatZebrastraat Fair Trade BelgiumFairtrade Belgium 
MemisaMemisa Plan BelgiePlan WSM (Wereldsolidariteit)WSM Oxfam BelgiëOxfam België  Handicap InternationalHandicap International Artsen Zonder VakantieArtsen Zonder Vakantie FosFOS
 UnicefUnicef  Dokters van de WereldDokters van de wereld Caritas VlaanderenCaritas Vlaanderen

© Wereldmediahuis vzw — 2024.

De Vlaamse overheid is niet verantwoordelijk voor de inhoud van deze website.