Dromen van elke dag werken

Meer dan tijdens eerdere bezoeken, probeerde ik er dit keer achter te komen hoe Beninezen denken over de toekomst van hun land. Ik had er onder andere een gesprek over met mijn gids Ignace Djossa. ‘Over vijf jaar zet ik een humanitair project op in mijn gemeenschap.’

Op mijn driedaagse reis met Eco-Benin was Ignace mijn steun en toeverlaat. Ik liet met een gerust hart het hele programma (bezienswaardigheden, maaltijden, slaapplekken) aan hem over.

Ignace werd op 31 juli 1986 geboren in Possotomé; het groene, heuvelachtige stadje bekend van het mineraalwater met dezelfde naam.

Hij studeerde toerisme en ging in zijn thuisstad aan de slag als gids, vooral op en rond het enorme Ahémémeer. Toen hij voor Eco-Benin ging werken, werd het hele land zijn werkterrein. De ene dag zoekt hij in het noorden van Benin met toeristen naar leeuwen en olifanten in het Parc National de la Pendjari, de andere dag betrekt hij toeristen bij een voodooceremonie in het zuiden. Soms heeft hij een tijdje geen werk, omdat er geen toeristen zijn. Dit jaar zou de angst voor ebola daar deels de oorzaak van zijn. 

© Ignace Djossa
Ignace Djossa neemt een selfie op het strand bij Avlo
© Ignace Djossa

Ondertussen houdt hij in Possotomé nog een aantal dieren, waarvoor hij de zorg soms aan anderen moet overlaten. 

Is Benin er de afgelopen vijf jaar op vooruit gegaan?
‘Ik zou zeggen van wel. Veel dorpen en steden hebben fatsoenlijke wegen gekregen. Er zijn ziekenhuizen gebouwd. Onderwijs is toegankelijker geworden; voor meisjes is de basisschool gratis. Vrouwen die een keizersnee nodig hebben, hoeven daar niet meer voor te betalen. De zorg voor kinderen tussen 0 en 5 jaar is gratis geworden. Bovendien is er microcrediet beschikbaar gekomen voor de allerarmsten.’

Wat zou er volgens jou nog moeten verbeteren in de komende vijf jaar?
‘Ik zou het onderwijs gratis maken voor alle leerlingen van de basisschool, straffeloosheid ontmoedigen, planten en dieren beter beschermen zodat ze niet verdwijnen en het beheer van de haven in Cotonou en de bijbehorende inkomsten herstellen.’ 

Wat doe je zelf over vijf jaar?
‘Over vijf jaar heb ik een beter leven. Zo goed dat ik een humanitair project kan opzetten in mijn gemeenschap.’

Ga je stemmen bij de volgende verkiezingen en zo ja op wie?
‘Natuurlijk zal ik stemmen, maar voor wie ik stem, blijft nog vertrouwelijk.’  

Wat is je grote droom?
‘Het is mijn droom om elke dag die God me geeft werk te hebben en om hulp te kunnen bieden aan mensen die dat nodig hebben.’

© Lieke Rijkx
Ignace op de steiger van Possotomé
© Lieke Rijkx

 

Maak MO* mee mogelijk.

Word proMO* net als 2798   andere lezers en maak MO* mee mogelijk. Zo blijven al onze verhalen gratis online beschikbaar voor iédereen.

Ik word proMO*    Ik doe liever een gift

Over de auteur

  • Reizend journalist

    In 1998, een week na haar achttiende verjaardag, stapte Lieke Rijkx voor het eerst in haar leven in een vliegtuig.

Met de steun van

 2798  

Onze leden

11.11.1111.11.11 Search <em>for</em> Common GroundSearch for Common Ground Broederlijk delenBroederlijk Delen Rikolto (Vredeseilanden)Rikolto ZebrastraatZebrastraat Fair Trade BelgiumFairtrade Belgium 
MemisaMemisa Plan BelgiePlan WSM (Wereldsolidariteit)WSM Oxfam BelgiëOxfam België  Handicap InternationalHandicap International Artsen Zonder VakantieArtsen Zonder Vakantie FosFOS
 UnicefUnicef  Dokters van de WereldDokters van de wereld Caritas VlaanderenCaritas Vlaanderen

© Wereldmediahuis vzw — 2024.

De Vlaamse overheid is niet verantwoordelijk voor de inhoud van deze website.