Het wordt tijd dat we eindelijk een einde maken aan het geweld tegen vrouwen

Elk jaar worden we er op de Internationale Dag voor de Eliminatie van Geweld tegen Vrouwen aan herinnerd hoe vrouwen en meisjes elke dag te maken krijgen met geweld. Vrouwen worden thuis geslagen, lastiggevallen op straat en geïntimideerd op het internet. Wereldwijd krijgt één vrouw op drie ooit in haar leven te maken met fysiek of seksueel geweld. De Wereldgezondheidsorganisatie heeft geweld tegen vrouwen uitgeroepen tot een mondiaal gezondheidsprobleem van epidemische omvang. 

Vaker wel dan niet wordt het geweld gepleegd door een intieme partner van de vrouw in kwestie. Van bijna de helft van alle vrouwen die in 2012 vermoord werden was de partner of een familielid de dader. Zonder te overdrijven is het een feit dat van alle bedreigingen waarmee vrouwen te maken krijgen, de grootste bedreiging mannen zijn, en vaak mannen waarvan ze houden. 

In bepaalde conflictsituaties kan het gevaarlijker zijn om een meisje of vrouw te zijn dan een soldaat.

In bepaalde conflictsituaties kan het gevaarlijker zijn om een meisje of vrouw te zijn dan een soldaat. Geweld tegen vrouwen is een echte epidemie geworden die zo snel mogelijk een halt moet worden toegeroepen. We weten immers hoe geweld tegen vrouwen gestopt kan worden. In 1995, zo’n 20 jaar geleden, kwamen 189 overheden samen in Peking. Hier werd het ‘Actieplatform’ opgesteld dat de sleutelstrategieën bevatte voor overheden, het middenveld, de private secotr, internationale partners en andere belanghebbenden om geweld tegen vrouwen te stoppen, vrouwen te versterken en gendergelijkheid te realiseren. Vorig jaar bepaalde de VN-Commissie voor de status van de vrouw wat verder nog gedaan moet worden om deze doelstellingen te bereiken.

Dit omvat doeltreffende preventiestrategieën die de grondoorzaken van genderongelijkheid en de lagere status van vrouwen in alle domeinen van het leven aanpakken. Of het nu in de economische of politieke sfeer is, vrouwen worden nog steeds benadeeld en gemarginaliseerd. In de plaats daarvan hebben we nood aan families, gemeenschappen en landen waar vrouwen en mannen gelijk gewaardeerd worden en volwaardig kunnen deelnemen aan de maatschappij.

Dit houdt ondermeer in dat mannen en jongens zich moeten uitspreken tegen geweld, het veroordelen en stoppen. Mannelijke leiders, zoals traditionele en religieuze leiders, moeten de weg tonen. Zij moeten steun verlenen aan acties die een einde willen maken aan straffeloosheid en die gerechtigheid vragen voor aanvallen op vrouwen. UN Women lanceerde #HeForShe, een globale campagne die mannen en jongens wil engageren als advocaten en actoren van verandering in het bereiken van gendergelijkheid en het verdedigen van vrouwenrechten. Bijna 200.000 mannen hebben zich reeds geregistreerd. We hebben mannen nodig die geloven in gendergelijkheid om NU in actie te komen. 

We hebben mannen nodig die geloven in gendergelijkheid om NU in actie te komen. 

Een globale analyse van de weg die reeds is afgelegd en de lacunes die nog bestaan in het implementeren van het Actieplatform Peking is onderweg, en meer dan 150 overheden hebben nationale rapporten ingestuurd. Voorlopige data tonen aan dat vele landen wetten hebben ingevoerd die geweld tegen vrouwen verbieden, criminaliseren en voorkomen. Toch is de implementatie en handhaving van deze wetten nog ondermaats. Het rapporteren van geweld staat nog steeds op een laag pitje en het bieden van kwaliteitsvolle diensten en effectieve preventiestrategieën schiet te kort. We roepen daarom op tot actie en vragen hulp voor de implementatie van deze wetten.

Waar ik ook ga, ik voel de druk die aantoont dat dit het scharniermoment is om geweld tegen vrouwen te stoppen en gendergelijkheid te bereiken. Volgend jaar, wanneer de Millenniumdoelstellingen ten einde lopen, zal er een nieuwe ontwikkelingsagenda opgesteld en aangenomen worden door de internationale gemeenschap.

Het stoppen van geweld tegen meisjes en vrouwen moet een centrale plaats innemen bij het opstellen van dit kaderwerk.

De beloften van 20 jaar geleden gelden nog steeds. Samen moeten we ervoor zorgen dat 2015 het begin inluidt van het einde van genderongelijkheid. Nu is de tijd gekomen voor actie. Nu is het tijd om geweld tegen vrouwen en meisjes overal ter wereld uit te bannen.