Cerro de Pasco

Verhalen had ik voldoende gelezen: over kinderen met lood in het bloed en met een leerachterstand. De beelden kende ik, van huizen aan de rand van een open mijnbouwput. Cerro de Pasco, niet alleen de hoogste, ook de meest vervuilde stad van Peru, wordt hier gezegd. Hoewel deze stad niet de droeve eer had in 2006 door de BBC uitverkozen te worden tot één van de tien meest vervuilde plekken ter wereld. Die eer viel wel La Oroya te deel, een andere Peruaanse mijnbouwstad. Om de beelden en verhalen echt te begrijpen, moet je Cerro de Pasco met eigen ogen gezien hebben.

De ongelooflijk grote mijnbouwput die het centrum van de stad lijkt te vormen, daaraan had ik me verwacht. Aan de armzalige huizen ook. De middelbare school is vlak naast de mijnput gevestigd, wat me doet bedenken dat wie hier met 18 jaar afstudeert,  wellicht meer lood in het bloed dan kennis in de hersenen heeft. De straat die leidt  naar de ingang van de grootste put wordt langs twee kanten afegebakend door hoge betonnen muren, met erbovenop prikkeldraad. De Berlijnse muur, een concentratiekamp, de associaties flitsen door mijn hoofd. Hoe irreëel, dat mensen door deze straat wandelen, velen gekleed met kleurige mutsen en sjaals. In de hele stad kijk ik verwonderd naar de mensen en de vanzelfsprekendheid waarmee zij hier wandelen, zitten, praten, eten. In deze dode stad. Cerro de Pasco, la morte.


 


Meerdere mijnbouwbedrijven zijn actief in Cerro de Pasco. Allemaal kozen ze voor open groeves. Die vormen als het ware de grote markt, waarrond de stad gebouwd werd. Mijn gastvrouw- en heren laten me de desmontes zien, de afvalbergen die naast de putten opgehoopt worden. We rijden ook langs de relaves, velden met een mengeling van water, giftige stoffen, rotsen en mineralen.


Mijn gastvrouw en -heren vertellen over de onderzoeken die niet gepubliceerd mochten worden. Niemand mag weten hoe ziek de kinderen hier zijn. Zeker niet als er nog meer investeringen op stapel staan.


 


Hoe kunnen mensen hier leven, in een stad waar geen boom lijkt te groeien? Waarom zou je hier een winkeltje of een restaurant openhouden? Waarom zou je hier kinderen opvoeden? Die als enige toekomst hebben, ook in de mijn te gaan werken. Of hopen ze allemaal dat hun kinderen een beurs krijgen, en met een universiteitsdiploma naar een andere regio emigreren?


Zijn deze mensen niet geïnformeerd? Kan het hen niet schelen? Wen je aan alles?


Kunnen mensen overal wonen? De kracht van mensen lijkt onuitputtelijk. Maar waarom laten we het dan zover komen?

Maak MO* mee mogelijk.

Word proMO* net als 2790   andere lezers en maak MO* mee mogelijk. Zo blijven al onze verhalen gratis online beschikbaar voor iédereen.

Ik word proMO*    Ik doe liever een gift

Met de steun van

 2790  

Onze leden

11.11.1111.11.11 Search <em>for</em> Common GroundSearch for Common Ground Broederlijk delenBroederlijk Delen Rikolto (Vredeseilanden)Rikolto ZebrastraatZebrastraat Fair Trade BelgiumFairtrade Belgium 
MemisaMemisa Plan BelgiePlan WSM (Wereldsolidariteit)WSM Oxfam BelgiëOxfam België  Handicap InternationalHandicap International Artsen Zonder VakantieArtsen Zonder Vakantie FosFOS
 UnicefUnicef  Dokters van de WereldDokters van de wereld Caritas VlaanderenCaritas Vlaanderen

© Wereldmediahuis vzw — 2024.

De Vlaamse overheid is niet verantwoordelijk voor de inhoud van deze website.