India, dodelijk afhankelijk van landbouw

In februari 2014 kwam een rapport uit van McKinsey Global Institute (MGI).

Hierin wordt gesteld dat, ondanks de forse economische groei van India, het land nog steeds veel meer armoede telt dan de Indiase autoriteiten zelf aannemen. Volgens MGI zou zeker nog de helft van de Indiase bevolking worstelen om in de dagelijkse levensbehoeften te voorzien.

In het rapport wordt voorgerekend dat slechts de helft van alle overheidsuitgaven voor publieke basisvoorzieningen ook werkelijk een positieve impact heeft op de levensomstandigheden van de armen.

Armoede

32,7 procent van alle Indiërs leven onder de armoedegrens.

De Wereldbank stelde in 2012 dat 32,7% van alle Indiërs onder de internationale armoedegrens leven (1.25$/dag). Twee derde van de 1,2 miljard Indiërs woont op het platteland. 14% van het bruto nationaal product komt uit de landbouw.

Op het platteland werkt een op twee mannen en een op drie vrouwen in de landbouw.

Het land telt 120 miljoen landbouwers (eigenaars van land) en een bijkomende 144 miljoen dagarbeiders. Het tekort aan andere jobs op het platteland laat deze mensen geen andere keus en ze blijven dus vasthouden aan de landbouw, alhoewel deze onvoldoende omzet genereert voor zovele mensen.

Tel daarbij de verhoging van alle kosten – water, meststof, zaden, machines etc. – en de verlaging of volledige afschaffing van de subsidies door de overheid en je hebt een catastrofe waiting to happen.

Komende uit België, kijken we nu niet echt bepaald uit naar de jaarlijkse monsoon, het regenseizoen. Waar deze in 2013 enorm lang heeft geduurd – van 7 juni tot eind november – hebben wij in 2014 enkel zware regens gehad in juli.

Catastrofe

En dat is een catastrofe voor de vele landbouwers. De prijs van de tomaten en uien, een basisproduct in de Indische keuken, schiet de hoogte in door de schaarste. De regens zorgen er normaal gezien voor dat insecten die de planten aantasten, geen kans krijgen. Bij droogte echter, hebben ze vrij spel.

Een watertekort staat in India spijtig genoeg gelijk aan een verhoging van het aantal zelfdodingen. De kranten staan er dagelijks vol van. Een verloren oogst is een ramp voor de landbouwers en hele gezinnen komen zonder inkomen te zitten. Mensen zien gewoon geen uitweg meer. De steden worden overspoeld met bedelaars die op die manier nog een inkomen trachten te genereren.

Nu zijn we midden april, het seizoen van de mango’s en de druiven. Het weer speelt opnieuw een droeve rol. Waar we stilaan de 40° passeren, en al het fruit en de groenten zouden moeten floreren in de overvloedige zon, hebben we nu te kampen met non-seasonal rains en hagelbuien. Opnieuw een ramp voor iedereen die overleeft op de geplande oogsten.

Zelfmoordepidemie

De zelfmoorden door landbouwers worden door de overheid niet als een dusdanig probleem onderkend. Alhoewel de laatste regens een duidelijke verhoging van het aantal zelfdodingen teweegbracht, meldt de Chief Secretary Alok Ranjan op 6 april laatstleden dat hier geen sluitend bewijs voor is.

In maart en april alleen echter werden al 97 zelfdodingen door boeren in de staat Uttar Pradesh gemeld. (Uttar Pradesh, Andhra Pradesh en Maharasthra zijn de armste staten van India.)

De cijfers van het National Crime Record Bureau gaan nog verder: Het aantal zelfdodingen van mensen die zelfstandig werken in de landbouw waren 14.027 in 2011, 13.754 in 2012 en 11.772 in 2013. Deze cijfers zijn niet helemaal representatief aangezien verschillende staten waaronder Tamil Nadu en Jharkhand geen cijfermateriaal ter beschikking stelden. Bovendien worden niet alle zelfdodingen als dusdanig aangegeven.

Pesticides

In juli 2013 stierven er nog 23 kinderen na het eten van een schoollunch die te veel monocrotophos bevatte.

Omdat er veel op het spel staat, en er geen risico kan gelopen worden, nemen nog veel landbouwers hun toevlucht tot pesticides, wat voor andere problemen zorgt.

In juli 2013 stierven er namelijk nog 23 kinderen tussen de leeftijd van 5 en 12 na het eten van een schoollunch die te veel monocrotophos bevatte. 

Na dit incident verlangen internationale organisaties dat ontwikkelingslanden paal en perk zouden stellen aan het gebruik van de gevaarlijkste pesticiden. ‘Het tragische incident toont aan dat het in die landen moeilijk is om zorgvuldig gebruik van pesticiden te garanderen’, oordeelt de Wereldvoedselorganisatie.

Het insecticide monocrotophos is al verboden in Europa, de VS, Australië en China. De Indische overheid oordeelde echter dat het gif goedkoper en effectiever is dan zijn alternatieven.

Monocrotophos staat bij de Wereldgezondheidsorganisatie WHO te boek als zeer gevaarlijk. ‘In veel ontwikkelingslanden is onze ervaring dat de gevaarlijkste pesticiden mens en milieu vaak blootstellen aan ernstige risico’s.’

Hier en daar zie je nu wel organische telers die op kleine schaal producten aanbieden en ook in de winkelrekken zie je meer en meer zogenaamde bio-labels verschijnen. Spijtig genoeg zijn deze producten duurder en dus voor de gewone Indiër vaak onbereikbaar.