LHBT in Vietnam: van taboe naar acceptatie?

Vietnam heeft in Azië een voorstrekkersrol als het gaat om LHBT-rechten. Er heerste voorheen nog een zwaar taboe op het onderwerp, maar dat is recent beginnen te veranderen.

Vietnam was in 2012 het eerste Aziatische land dat overwoog om huwelijken of geregistreerde partnerschappen tussen twee mensen van hetzelfde geslacht toe te staan.

Het voorstel ontstond naar aanleiding van onduidelijkheden bij rechtbanken over hoe om te gaan met zaken als het samenwonen van homo’s.

Eind 2013 werd besloten dat trouwerijen van homoseksuelen niet meer illegaal zijn en dat zij het recht hebben om samen te wonen: Tot dan toe werden er celstraffen aan openlijke homoseksuelen opgelegd en werden ze met stokken geslagen. De nieuwe wetgeving is dus zeker een vooruitgang, maar er is nog geen sprake van een volwaardig officieel erkend homohuwelijk.

In 2012 vond de eerste Gay Pride parade van Vietnam plaats in de hoofdstad Hanoi.  Sindsdien is de VietPride, zoals de parade hier heet, een jaarlijks evenement geworden.

De Viet Pride

Op 2 augustus vond de inmiddels vierde VietPride plaats.  

In Hanoi, vindt de Pride Parade plaats in de vorm van een fietstocht op zondagmorgen om 9 uur. Dit zou volgens de organisatie “aangepast zijn aan de lokale sociaal-politieke toestand”.

De rally wordt meestal geleid door teams van deelnemers met versierde fietsen, gevolgd door individuele fietsers die shirts en andere items van de Viet Pride dragen. De parade duurt ongeveer een uur en is meestal ongeveer 4 tot 5 kilometer lang, met het centrum van Hanoi als eindhalte. Vanaf 10.30u is er doorgaans een afterparty, het “After Rally”-feest met gratis drankjes en muziek .

De aandacht en deelname aan de tocht groeit, maar blijft toch erg beperkt voor een stad van ruim 6 miljoen mensen. In 2012 namen ongeveer 160 personen deel. In Hanoi waren er 2013 zo’n 300 deelnemers. In 2014 verdubbelde dit aantal. Het aantal deelnemers van de 2015 editie van de VietPride is nog niet bekend.

De VietPride 2015: “Wij zijn Queer. We zijn hier”

Ook in andere delen van Vietnam wordt jaarlijks aandacht gevraagd voor LHBT-mensen. Er vinden inmiddels in 17 steden en provincies VietPrides plaats, wat door de organisatie een succes en een “viering van LGBT-gemeenschappen en diversiteit in Vietnam” wordt genoemd.

Elk jaar is er een ander thema. Het thema van de  Viet Pride 2015 was: “Wij zijn Queer. We zijn hier”.

De Pride heeft als doel de zichtbaarheid en het bewustzijn van LGBT-mensen in Vietnam te bevorderen in de openbare ruimtes.

Actie voeren kan

Ik vind het een interessant gegeven dat in een land als Vietnam, met sterke traditionele waarden en waar vrij actievoeren normaal niet is toegestaan, de VietPride geaccepteerd wordt.

Wat mij verder verbaast is dat de organisatie op haar website openlijk spreekt over de bevordering van mensenrechten in Vietnam; een politiek erg gevoelig onderwerp.

“….voor de LHBT-gemeenschap een sterke stimulans om te blijven vechten voor gelijke rechten”

Zo wijzen ze er op hun (openbare) website op dat LHBT-activisme resoneert met opmerkingen van Hillary Clinton, die op de Internationale Dag van de Mensenrechten in Genève, Eleanor Roosevelt citeerde:

‘these [human] rights begin in the small places close to home – the streets where people live, the schools they attend, the factories, farms, and offices where they work. These places are your domain. The actions you take, the ideals that you advocate, can determine whether human rights flourish where you are.’

In een eerdere blog sprak ik al over de beperkte vrijheid van pers en meningsuiting in. Denk bijvoorbeeld aan de vele politieke gevangen en bloggers die in Vietnam vastzitten voor dergelijke “vergrijpen”.

Een aanmoediging 

Ik vind het interessant en bemoedigend dat LHBT-organisaties openbaar actie kunnen voeren. Is dit dan toch niet zo gevoelig in Vietnam? Of wordt dit toegelaten omdat de beweging nog te klein om voor De Partij enige betekenis te hebben?

Wat het ook moge zijn, ik vond het een mooie belevenis, de VietPride 2015. Verder is het voor de LHBT-gemeenschap een sterke stimulans om te blijven vechten voor gelijke rechten en een aanmoediging om vooral zichzelf te blijven.