Meeneem-Haïtiaantje

Ik stelde me de vraag welke omstandigheden mijzelf er ooit zouden toe  drijven om aan een wildvreemde hetzelfde te vragen? En wat het voor dit kind betekent om haar vader dat te horen zeggen?  
Ook hun problemen
Weer één van die kleine gesprekjes, deze keer met de wasvrouwen: “Is je mama er nog?” - “Ja, die woont in België.” - “Is je papa er nog?” - “Nee, die is twee jaar geleden vertrokken naar peyi-a san chapo” - (Ze lachen omdat ik die uitdrukking gebruik) “Hoe komt het?” - “Hij was depressief en heeft zelfmoord gepleegd.” Zegt de één tegen de ander: “Zie je nu wel, ik zei het u toch, blanken hebben ook hun problemen….”
Open (zwaar stichtelijk ;-) briefje aan de leidingsploeg van
Chiro Aterstaose Tongeren
Hoipiepeloi leiders en leidsters,
Maar al te goed weet ik dat Chiro’s in Vlaanderen ook hun problemen hebben, maar prijs je toch maar gelukkig:

• Met je eigen lokalen, want de Kiro hier moet zich tevreden stellen met het ‘s zondags lenen van enkele klassen, lokalen van de parochie of de schaduw van een grote boom.
• Met je voetbalveld, want de Kirojongens en -meisjes hier in de stad hebben vaak enkel een klein stukje beton om op te spelen. 
• Met je materiaalkot, want de leiding hier in Ayiti moet elke zondag weer creatief zijn om te spelen zonder of met heel weinig materiaal.  

Prijs je gelukkig, want zoveel duizenden kilometers verder bouwen mensen aan dezelfde Chirodroom van een rechtvaardigere wereld…
Je oud-leidster,
Lies(bet)