Balans van een week

Voorlopig woon ik in een afgelegen buitenwijk van Ouagadougou, op een kilometer of zeven van het stadscentrum. Kossodo was lang de noordgrens van de stad maar ondertussen ontwikkelt er zich alweer een nieuwe wijk ten noorden van Kossodo. Een supermarkt of een bank vind je hier niet en keuzes zijn over het algemeen minder ruim dan in het centrum maar verder is dit tijdelijke stekje prima en ik vind hier alles wat ik nodig heb. Het is mooi hoe zo’n wijk hier eigenlijk een echte mini-stad is. Wie dat niet wil, hoeft er nooit buiten te komen. De rest van de wereld begint daar waar le goudron begint.
Het blijft wel een beetje kamperen, in dit gemeubeld appartementje met mijn twee koffers. Ik kijk er naar uit om binnenkort mijn eigen plekje in te richten en dat mag gerust iets dichter bij het stadscentrum liggen. Dan maak ik misschien kans op een andere buurman dan de ezel die mij nu elke morgen om half zes wakker balkt.

Rijk

Het gevoel dat overheerst op dit moment is dat van een ongelooflijke rijkdom. Dit is een intrigerende mengeling van indrukken en kansen waar geen enkele opleiding of geen enkel boek ooit aan kan tippen. Er is het leven van alledag in deze buitenwijk, met de kindjes die elke morgen op me afstormen als ik de deur openmaak, de praatjes met de vrouwen in mijn straat die arachides en groenten verkopen, de piepkleine winkeltjes waar al je aankopen eerst grondig worden afgestoft, de kippen die overal in het rond scharrelen. In die wereld rijd ik achter op de hoogbejaarde motorfiets van klant Marc Sawadogo naar zijn huisje en de varkenskwekerij op zijn erf. In die wereld mag ik in de enige stoel van het gezin gaan zitten, maak ik kennis met zijn verlegen vrouw en hun drie kinderen en eet ik een bordje riz sauce terwijl de vliegen onophoudelijk om mijn hoofd zoemen.

Een paar uur later mag ik in een andere wereld op de koffie bij de nieuwe coördinator van Peace Corps Burkina Faso, om te bespreken op welke manier jonge Amerikaanse vrijwilligers kunnen bijdragen aan de bekendmaking van Zidisha hier. Mijn tong ligt al eens in de knoop maar ik leer vlotjes switchen tussen Frans en Engels. Ik sta versteld van hoe wonderlijk anders Amerikanen, Europeanen en Afrikanen wel kunnen zijn en van het feit dat de optelsom toch werkt.  Ik lees in De Standaard het dubbelinterview met Termont en Bracke en ik voel hoe Gent nog altijd door mijn aderen stroomt. Bij alle onzin die onze geglobaliseerde wereld ons ook heeft gebracht, is het internet een goddelijk geschenk. Het feit dat ik geboren ben onder een Afrikaanse sterrenhemel maar in België mocht opgroeien is dat eveneens.

Twee vliegen in een klap

Tijdens een van mijn fietstochtjes door de wijk merkte ik een filiaal van Inova op en dat herinnerde me aan het artikel dat Julia Kurnia, de coördinator van Zidisha, me kort voor mijn vertrek doorstuurde. Inova Payment Systems werd in dat artikel voorgesteld als een veelbelovend elektronisch betaalsysteem van Burkinese makelij. Ik stapte het filiaal binnen, maakte kennis met gerant Moussa Ilboudo en sloeg twee vliegen in een klap.
Eerst en vooral bracht Moussa me in contact met de commerciële directrice van Inova en hij vergezelde me twee dagen later tijdens een verkennend gesprek op de hoofdzetel. Inova biedt de gedroomde oplossing voor ondernemers hier die wel een goed dossier voor Zidisha kunnen voorleggen maar niet in de buurt wonen van een bank of het op hun heupen krijgen van alle bureaucratische kronkels die bij (Afrikaanse) banken horen. Het bedrijf ontwikkelde een elektronische portefeuille die klanten toelaat om heel eenvoudig geld te ontvangen of over te schrijven via hun mobiele telefoon, het internet of een lokaal filiaal zoals dat van Moussa. Een dagreis naar de bank of urenlang wachten aan het loket horen dan tot de verleden tijd. Een partnerschap met Inova zou meteen een van de grootste drempels voor potentiële klanten van Zidisha in Burkina Faso weghalen. De interesse was warm en wederzijds. Ik ben benieuwd naar hoe de onderhandelingen verder zullen lopen!

Stap voor stap

Moussa vertelde me bovendien dat de lokale agenten van Inova helemaal zelf moeten instaan voor de opstart en de kosten van hun filiaal. Ze bieden het product van Inova aan en ze krijgen een aantal richtlijnen in verband met marketing maar verder zijn ze in de eerste plaats zelfstandige ondernemers. Inova is nog relatief nieuw en het klantenbestand is nog beperkt, wat Moussa vaak voor liquiditeitsproblemen stelt. Als een klant een hoger bedrag wil afhalen dan hij in kas heeft via de stortingen van andere klanten zit hij in de puree. Tot nog toe maakt hij in zo’n geval gebruik van de inkomsten uit zijn andere job (hij herstelt ook gsm’s) maar een lening via Zidisha zou zijn boekhouding een stuk minder complex maken. De eerste lening bij Zidisha is dan wel heel klein maar de cash flow in Moussa’s activiteiten is zo groot dat hij die lening snel zal kunnen aflossen, waarna hij stap voor stap toegang zal krijgen tot grotere kredieten. Als de kredietgeschiedenis van Moussa straks voldoende stevig wordt bevonden, is hij wellicht de eerste ondernemer hier in Burkina Faso die ik aan een microlening heb geholpen. Wordt zeker en vast vervolgd!