Nieuw-Zeeland, belachelijk duur

Ik was behoorlijk verbaasd over deze wilde prijzen, nu na een tijdje went het natuurlijk wel. Er moet toch ergens iets mis gaan als ik ondanks een sterkere munteenheid, de euro, nog steeds het gevoel heb dat alles duur is? Na het ontmoeten van talloze andere toeristen die mij juist hetzelfde vertelden ging ik op zoek naar antwoorden.

Hoog minimumloon

Nu hoor ik u denken, wat is er mis met een hoog minimumloon? Alles is relatief en zo’n minimumloon moet absoluut relatief bekeken worden. Want wat gebeurt er als het minimumloon wordt verhoogd? Alles wordt duurder. Op het eerste zicht lijkt een verhoging van dit loon positief, maar eigenlijk maakt het niet zoveel uit. Als bedrijven verplicht worden om meer te betalen wordt dat doorgerekend in de uiteindelijke kostprijs van goederen en diensten, mochten ze dat niet doen maken ze er simpelweg verlies op. Het minimumloon in Nieuw-Zeeland is vastgesteld op  $14 per uur, maar dat is dan ook echt het minimum. In dat salaris zit trouwens geen pensioenbijdrage inbegrepen.

Laten we het even simpel toelichten met een voorbeeld:

Een supermarkt wordt gedwongen om de minimumlonen te verhogen. Ze kan niet anders dan toestemmen, dat geld moet van ergens komen en moet dus gecompenseerd worden in de prijs. Laten we stellen dat alles gemiddeld een euro duurder wordt. Door het mechanisme van prijsverhoging als het voorkomen van winstverlies gebeurt er in de praktijk helemaal niets, alles blijft hetzelfde, status quo.

Een van de voordelen die het wel heeft is dat goederen en diensten in andere landen een pak goedkoper worden, ook dat is natuurlijk relatief aangezien we de sterkte van onze munteenheid en die van anderen in rekening moeten houden. Een hoger minimumloon is doorgaans een handig campagnepunt voor populistische partijen die een snelle slag willen slaan.

Import economie

Een groot aantal producten in Nieuw-Zeeland moet worden geïmporteerd, één omdat het eiland zo geïsoleerd is en twee omdat de bodem niet overal even vruchtbaar is en meestal erg bergachtig is. Veel goederen komen dus met schepen en vliegtuigen naar hier, dat moet natuurlijk allemaal in de prijs meegerekend worden, hoe frustrerend dat ook moge zijn voor de consument.

Het grote verschil met andere ‘dure’ landen en steden is dat alles hier duur is, als je nu naar pakweg Parijs gaat kan je zes euro voor een cola betalen maar wel goedkoop naar de supermarkt gaan. Hier is de supermarkt gewoon duur. Alles wordt gewoon duurder gemaakt dan het is. Als ik hier drie pakken melk koop ben ik welgeteld 15 dollar kwijt, belachelijk!

Gesloten markt

De Nieuw-Zeelandse wetten faciliteren het hele prijsverhogingsproces door grote multinationals de toegang tot de binnenlandse markt te ontzeggen. Het is heel simpel, de natuurlijke competitie wordt zo verstoord, er kunnen dus amper prijzenoorlogen gevoerd worden, dat werkt dan weer in het nadeel van de consument die minder keuzes kan maken. Protectionisme is een mes dat langs twee kanten snijdt, enerzijds beschermt het tot op een zeker niveau de binnenlandse bedrijven, maar anderzijds sluit je je land af van de rest van de wereld, met alle gevolgen van dien.