Op zoek in Belgrado

Zondagnamiddag voelt in Beograd (mooier dan Belgrado) als je adem inhouden. Onder water, als een duiker op de bodem: stilletjes rondkijken en hier en daar wat verloren bubbels die naar het oppervlak parelen.

Rond het Studentski park zwaait men gezapig het weekend uit, terwijl een trosje jongeren in het park aan de slag gaat met t-shirts en verfbussen.

In de winkelstraat probeert een straatmuzikant zijn zak weer aan te vullen en wat verderop zie je een meisje vechten met een ambachtelijk geprepareerd ijsje. Kortom, wat verloren bubbels die verfrissend langs je heen bibberen.

Een bad vol levensgenieters

Helemaal anders is het weekend dat hier overigens op woensdag begint: bubbels overal! Muziekbubbels, van concertjes in upgrade kraakpanden langs house parties op terrasjes tot dubstepfeestjes tussen industriële peilers.

Beograd is duiken in een bad vol levensgenieters.

Gezellige bubbels die je plezieren van je kleine teen tot je bovenlip. Biertjes, wijnen en sappen temidden majestueuze pleinen. En tussen die bubbels gezapig vriendelijke gezichten. Zonder vieze blikken of sippe lippen.

Beograd is duiken in een bad vol levensgenieters. Omringd worden door een intens vakantiegevoel. Net als de duiker genoot ik met volle teugen van al dat bruisend vertier.

Nu ik de laatste restjes zuurstof langzaam verteer word ik ontzettend nieuwsgierig. Naar wat daarboven in de stad leeft. Waar ik mijn publiek vinden zal. Of de artiesten openstaan voor samenwerking. Vind ik organisaties die mijn energie kunnen of willen omzetten in creatief engagement?

Leren

Ondanks persoonlijke connecties heeft mijn digitale zoektocht naar sociaal-artistieke projecten enkel doorverwijzingen naar anderen opgeleverd. Dus was het deze week tussen de bubbels door ook intens leren.

Hoe je in deze bruisende stad je weg vindt. Hoe je eet, drinkt en slaapt in een stad aan de oevers van twee rivieren. Hoe de Serven dat doen in een zomer die bij ons als hittegolf bestempeld wordt (jawel-net als de voorbije week in België, maar dan tot eind augustus). Maar vooral: hoe de Serven iets vragen, vertellen of antwoorden en hoe je de Serven iets vraagt, vertelt of antwoordt. En een spoedcursus Servisch blijkt toch al snel complexer dan nog eens een Romaanse taal leren…

En hoe meer ik leer, hoe nieuwsgieriger ik word… Want misschien zijn die Serven niet zo op het digitale gesteld en horen ze het liever van de mensen zelf. Ik zie wel. En jullie lezen het hier!