Berichtgeving over Palestina

Oorlogsslachtoffers

Gisteren kreeg ik het verhaal in mijn mailbus over een oorlogsslachtoffer dat stierf in de baarmoeder. Juist … in de baarmoeder. Israelische militairen hielden op 10 mei een raid in Beit Ilma in West Nablus. De kogels raakten een zwangere vrouw van 29 jaar die in bed lag. Haar kind kreeg de kogel in het hoofd en stierf. De moeder bloedde hevig. Maar de soldaten verboden de hulpdiensten naderbij te komen. Uiteindelijk werd de vrouw toch in uiterst kritieke toestand naar het ziekenhuis gebracht. Kan zoiets echt gebeuren ? Ja. Wij bezochten in Nablus PMRS (Palestinian Medical Relief Society). Een Palestijnse organisatie die met hun ambulances de zieken en gewonden gaan ophalen. Als ze er de kans toe krijgen. Ze toonden ons filmpjes waarin soldaten met hun tanks en jeeps de weg voor de ambulances afsloten. Op één daarvan tracht een journalist de soldaten vruchteloos tot betere gedachten te brengen. Waarom horen we in onze berichtgeving zo weinig over deze schendingen van de elemenaire mensenrechten ? Palestina is een bezet gebed. Volgens de Vierde Conventie van Geneve hebben burgers in tijden van oorlog recht op bescherming. Daar horen verhalen als dat hierboven niet thuis. Er sterven gemiddeld 10 kinderen per maand onder het oorlogsgeweld. Niet door hun eigen agressie, maar als slachtoffer. Zoals het ongeboren kind op 10 mei.

Bewegingsvrijheid

Al wie langs de grote Israelische wegen reist, kan zien dat de wegen naar het binnenland afgezet zijn met betonblokken. Daar kan geen hulpverlening door. Al zijn de hulpverleners wel creatief. Dat merkten we zelf toen onze chauffeur een kortere weg zocht naar een checkpoint. De ambulancier die met ons meereed, gaf hem richtlijnen waar wij verbaasd van stonden. Maar dergelijke vaardigheden volstaan niet als de soldaten de weg versperren … Door de onmogelijkheid om zich vrij in het land te verplaatsen, sterven vele zieken voor ze het hospitaal bereiken.

Fotomateriaal

De PMRS toonde ons heel veel foto’s en gaf ons een CD mee. We vonden dat toen wel veel van het goede. Pas nu begrijp ik tenvolle deze krampachtige poging om hun boodschap te verspreiden. Ik publiceer dus hier enkele van hun foto’s waarop tanks, jeeps en soldaten de hulpverlening belemmeren. Je zou kunnen denken, “trachten die hulpverleners niet om er toch door te geraken” ? Dat doen ze inderdaad. Als de ambulance niet door kan, gaan ze de gewonden zelfs te voet halen. Maar ook dat is niet zonder gevaar. Op één van de foto’s zie je hoe een groep soldaten een hulpverlener hardhandig aanpakt.

Te beperkte berichtgeving ? Een geinteresseerd surfer kan gespecialiseerde websites consulteren. Zoals deze van MO* en ngo’s.