Urban Art Beat wordt (langzaamaan) volwassen.

Hoe delen New Yorkse muzikanten hun passie en vakmanschap met innercity kids? Velen beschikken over een ongelooflijke beheersing van hun instrument, maar hoe breng je dat over en wat is je doel?

UAB (Urban Art Beat) ontstond een zestal jaar geleden als tegengif voor een vastgelopen onderwijs, waar kinderen slechts reproduceren moeten wat leraars hen in het strot duwen (doet dat geen belletje rinkelen?). In South Bronx, tegen die tijd al lang niet meer The Bronx die iedereen kent van de foto’s uit de jaren ’80, was er in de scholen zelfs helemaal geen creatieve activiteit voor de kinderen/studenten.

De idee is even simpel als noodzakelijk: gebruik iets waarmee je een connectie legt met de studenten om hun energie om te buigen tot creatief zijn, zichzelf uiten en contacten leggen met andere studenten/leraars/mensen. Een beetje wat de vzw Zinnekeparade doet op een breder maatschappelijk niveau: mensen uit hun ‘comfort zone’ halen en ze daarbij begeleiden, het plezier van naar buiten treden, zichzelf zijn en zich kwetsbaar opstellen benadrukken.

Gezien de studenten in de South Bronx (en in New York in het algemeen) vooral geïnteresseerd waren en zijn in HipHop, Rap of R’n’B muziek, gebruikt UAB nu reeds zes jaar MC’ing en DJ’ing (de muzikale kant van HipHop) om de studenten te bereiken. Maar Y? wil meer.

Hij zwerft rond in New York, is te zien op freestyle sessions in MacDougalstreet, waar MC’s loos gaan op een live band (gitaar-bas-drum-keys), duikt op op funk-fusion jams @ Bamboo’s waar hij rapt over de spetterende muziek van Lenny the Ox en Sean Lewis, speelt in de bekende Blue Note club (West 4th street) in een show samengesteld door Shawn Randalph. Zo staat hij continu in contact met muzikanten die zowat elke avond optreden en zoals ik kon vaststellen de pannen van het dak spelen. En dus besluit Y? dat hij wil gitaarspelen, zingen, songs schrijven om zo tot een hoger niveau te komen.

Dat idee past hij ook toe op UAB: als hij groeit door muziek te studeren, kan UAB groeien door muziek in te passen in hun programma’s. Dit jaar startten de eerste programma’s: een drumles en een gitaarles. En dus nu voor het zomerprogramma. Daar zit ik met een gitarist, drummer en bassist om een vijftal kids muziek en instrumentlessen te geven. Drie getalenteerde muzikanten die mij doen watertanden als ik hun spelen hoor.

Maar goede muzikanten zijn niet per definitie goede leiders. Op een quasi academische wijze wordt de kids getoond wat ze moeten kunnen en hoe ze daar geraken. En daar ligt het pijnpunt van de groei. Als ervaren gitaarleraar (al haat ik de term leraar - ik zie mezelf eerder als een vriend die je toont hoe je sneller gitaar kan leren spelen) moet ik daar af en toe op mijn tanden bijten. Want ik wil hen niet verbeteren waar de kids bijzijn. De muzikanten, die op een podium een beheersing aan de dag leggen die indruk maakt, vergeten dat het voor de kids om plezier draait én dat de idee van het hele gebeuren gaat over de creativiteit van de kinderen.

Dus probeer ik te leiden, mijn kennis met die muzikanten en toekomstige mentors te delen, iedereen, kids en volwassenen te leiden naar luisteren naar elkaar. Niet naar mij, niet naar wat de nieuwste trend in muziek is, maar naar zichzelf én elkaar. Ik leg de muzikanten uit dat dat het enige doel is: als ze naar elkaar luisteren, hebben ze de eerste voorwaarde om plezier te maken als ze muziek spelen. En plezier maken weet iedereen vol te houden. Dat is makkelijker vol te houden dan toonladders spelen of akkoorden aframmelen. Ondanks de ‘kritiek’ die mijn medementors van mij ontvangen, ondanks het niveau dat eenieder op zijn instrument haalt, merk ik een honger naar hoe zij hun vakmanschap en passie kunnen overzetten op anderen. Ze voelen de passie die in mij brandt voor muziek, maar ook voor het delen, samenwerken, samenspelen, plezier maken. Want de wereld is niet enkel muziek. Muziek kan een middel zijn om je te uiten, plezier en vrienden te maken.

Nu ga ik langs op Freestyle Mondays en komen de muzikanten bij mij, vragen ‘How ya doin’ , delen met mij wat zij doen en hoe je op deze jams funkgitaar speelt. En ondanks mijn betrekkelijk niveau wat betreft funkmuziek, blijft iedereen respect tonen voor elkaar en stelt iedereen zich open voor wat de ander in zijn arsenaal heeft. Enkel zo bouw je aan je creativiteit, niet enkel vanop een podium, niet enkel in je kamertje, niet enkel tussen innercity kids, maar ergens daartussen, als een nomade die van oase naar oase trekt en zo een fantastisch verhaal schrijft.

Groeten vanuit een fantastisch verhaal.

Maak MO* mee mogelijk.

Word proMO* net als 2790   andere lezers en maak MO* mee mogelijk. Zo blijven al onze verhalen gratis online beschikbaar voor iédereen.

Ik word proMO*    Ik doe liever een gift

Over de auteur

Met de steun van

 2790  

Onze leden

11.11.1111.11.11 Search <em>for</em> Common GroundSearch for Common Ground Broederlijk delenBroederlijk Delen Rikolto (Vredeseilanden)Rikolto ZebrastraatZebrastraat Fair Trade BelgiumFairtrade Belgium 
MemisaMemisa Plan BelgiePlan WSM (Wereldsolidariteit)WSM Oxfam BelgiëOxfam België  Handicap InternationalHandicap International Artsen Zonder VakantieArtsen Zonder Vakantie FosFOS
 UnicefUnicef  Dokters van de WereldDokters van de wereld Caritas VlaanderenCaritas Vlaanderen

© Wereldmediahuis vzw — 2024.

De Vlaamse overheid is niet verantwoordelijk voor de inhoud van deze website.