Er liep een blanke door het gras

Er zijn veel dingen in de onderstaande zin die niet kloppen in het hoofd van de plaatselijke bevolking: Er loopt een blanke voor zijn plezier tussen de twee dorpen.

Ik ben gestart met lopen, Start to Run met Evy Gruyaert als persoonlijke coach in mijn oren. En ik moet zeggen: het is leuk om zo te kunnen lopen, maar de gemiddelde Zuid-Afrikaan denkt daar duidelijk anders over. De mensen die je tegen komt, vragen onveranderlijk: ‘Is everything ok?’ en dan kijken ze bezorgd naar die gekke blanke die hijgend tot stilstand komt. Alsof ik op de loop ben voor een losgeslagen olifant of het nabijgelegen dorp ga waarschuwen voor een stam op oorlogspad. Wandelen gebeurt hier veel, lopen een stuk minder. En dan nog voor je plezier. Stel je voor.

Mensen wandelen wel wat af: klokslag 16u gaat de bel op de werf van het ziekenhuis en dan gaan alle arbeiders naar huis. Het is dan altijd even een mierennest in Rietvlei. Tientallen mannetjes in blauwe overal verlaten de werf en beginnen te wandelen in richtingen waarvan ik niet eens wist dat er een dorp lag. Wandelen als functioneel gegeven om van de ene naar de andere plaats te geraken, ok. Maar lopen voor het plezier? Nee, dank je. Dat moet er wel iets mis zijn.

…en dan nog een blanke. In een straal van 15 km rond ons huis wonen er volgens mijn eigen ruwe schatting vier blanken: ik, Marianne en de twee Nederlandse dokters die hier ook in het ziekenhuis werken. (Een vriendin die hier een maand bij ons woont, verhoogt het aantal blanken in de regio van groot Rietvlei dus met 25%). Blanken verplaatsen zich daarbij altijd met een wagen. Meestal in een vette 4x4 die hen van de drukke buitenwereld afsluit. Het is dus logisch dat een blanke die voor zijn plezier door het gras gaat lopen telkens weer het bezorgde ‘Is everything ok?’ uitlokt.

Een blanke man hapt blijkbaar ook anders naar adem dan een zwarte. Ik werd tegengehouden door een bezorgde man. ‘Is everything ok?’ vroeg hij. Bleek dat hij blind was en met twee stokken door oneffen herderpaadjes van het ene naar het andere dorp aan het wandelen was. Ik zou hem moeten vragen hoe het er mee staat in het leven. Maar nee, zelfs de sympathieke blinde man die amper recht bleef staan op dat hobbelige terrein dacht dat het met mij minder goed ging dan met hem.

Ik moet blijkbaar dringend mijn ademhaling onder controle leren te houden, maar dat leert ons Evy me niet.

Maak MO* mee mogelijk.

Word proMO* net als 2790   andere lezers en maak MO* mee mogelijk. Zo blijven al onze verhalen gratis online beschikbaar voor iédereen.

Ik word proMO*    Ik doe liever een gift

Over de auteur

  • Wereldbloggers in Zuid-Afrika

    Toon Verlinden en Marianne Busschots wonen in Zuid-Afrika. Hij is zelfverklaard Trophyhusband én reis- en wetenschapsjournalist. Zij is arts in een ruraal ziekenhuis waar ze de H

Met de steun van

 2790  

Onze leden

11.11.1111.11.11 Search <em>for</em> Common GroundSearch for Common Ground Broederlijk delenBroederlijk Delen Rikolto (Vredeseilanden)Rikolto ZebrastraatZebrastraat Fair Trade BelgiumFairtrade Belgium 
MemisaMemisa Plan BelgiePlan WSM (Wereldsolidariteit)WSM Oxfam BelgiëOxfam België  Handicap InternationalHandicap International Artsen Zonder VakantieArtsen Zonder Vakantie FosFOS
 UnicefUnicef  Dokters van de WereldDokters van de wereld Caritas VlaanderenCaritas Vlaanderen

© Wereldmediahuis vzw — 2024.

De Vlaamse overheid is niet verantwoordelijk voor de inhoud van deze website.