Verslaving op de rand

Om het eufemistisch uit te drukken: ik ben niet zo’n alcoholdrinker, gebruik geen drugs en blijf van de sigaret af. Ik ga er prat op niet verslaafd te zijn, waarschijnlijk tot op het punt dat mijn vrienden af en toe eens met hun ogen rollen. Maar nu is het er toch van gekomen. Ik ben verslaafd en het heeft me tot op de rand gebracht. Tot op EDGE als het ware.

Ik moet toegeven: er zit een vorm van internetverslaving in mij. Mijn eerste bekommernis voordat ik naar Zuid-Afrika vertrok, was niet de slaapplaats, het eten, het weer of de auto, maar: is het internet daar goed? Alsof het een basisrecht is dat per vergissing niet in de verklaring van de Rechten van de Mens is opgenomen. Kan ik foto’s doorsturen, filmpjes bekijken, e-mail ontvangen? Het antwoord was telkens onduidelijk en toch zijn we vertrokken. Dat spreekt dan al toch in mijn voordeel.

Een van de eerste dingen die ik in Zuid-Afrika kocht was dan ook een dongle. Zo’n dingetje waarmee je overal op het internet kan. De buitenwereld in een USB-stickje. Ik stak hem trillend in het USBslot van de laptop, op zoek naar een connectie. Toen het eenmaal verbinding vond, kwam het oordeel: Welkom bij Vodacom EDGE. Fuck, de tijd dat EDGE echt de rand van de nieuwste technologie was, ligt ook al weer een dikke zes jaar achter ons. EDGE is het trage broertje van 3G en werkt op iemand met een internetverslaving zoals een nicotinepleister op een roker. Niet the real thing en het wordt gebruikt met een gezonde dosis tegenzin, maar het is voldoende om af te kicken.

Geen video voor Rietvlei, misschien foto’s als je lang genoeg wacht, maar wel semi-vlotte e-mail. ‘Het zijn de bergen hier’, zegt de lokale bevolking. En ze hebben gelijk: als je de coveragemaps van Vodacom en de andere internetboeren bekijkt, dan is Rietvlei een EDGE-vlek in een 3G-land. Zuid-Afrika is in zijn dichter bevolkte gebieden verbazingwekkend goed bedekt met 3G en op sommige plekken zelfs met 4G. Maar Rietvlei is een mooie witte EDGE-vlek, een vlek in de vorm van een grijns volgens mij.

Geen probleem hoor. Op 15 minuten rijden is er een internetcafé dat me kan voorzien in een wekelijkse shot snel internet als het nodig is. Maar zij blokkeren Youtube en Google images. Ondertussen komt mijn laptop af en toe eens klagen dat hij niet aan het internet hangt. Updates kunnen niet worden doorgevoerd, synchroniseren faalt, virusscanner is out of date of skype werkt slecht. De laptop doet er alles aan om me te herinneren aan het snelle internet dat ergens over de bergen woont. En zo blijft hij toch een zekere craving aandrijven die er voor zorgt dat ik nog steeds op zoek ga naar een plaats om mijn laptop eens goed aan te sluiten op de wwwereld.

Maar voor de rest gaat het goed met mij hoor en ik kan stoppen wanneer ik wil.

Maak MO* mee mogelijk.

Word proMO* net als 2790   andere lezers en maak MO* mee mogelijk. Zo blijven al onze verhalen gratis online beschikbaar voor iédereen.

Ik word proMO*    Ik doe liever een gift

Over de auteur

  • Wereldbloggers in Zuid-Afrika

    Toon Verlinden en Marianne Busschots wonen in Zuid-Afrika. Hij is zelfverklaard Trophyhusband én reis- en wetenschapsjournalist. Zij is arts in een ruraal ziekenhuis waar ze de H

Met de steun van

 2790  

Onze leden

11.11.1111.11.11 Search <em>for</em> Common GroundSearch for Common Ground Broederlijk delenBroederlijk Delen Rikolto (Vredeseilanden)Rikolto ZebrastraatZebrastraat Fair Trade BelgiumFairtrade Belgium 
MemisaMemisa Plan BelgiePlan WSM (Wereldsolidariteit)WSM Oxfam BelgiëOxfam België  Handicap InternationalHandicap International Artsen Zonder VakantieArtsen Zonder Vakantie FosFOS
 UnicefUnicef  Dokters van de WereldDokters van de wereld Caritas VlaanderenCaritas Vlaanderen

© Wereldmediahuis vzw — 2024.

De Vlaamse overheid is niet verantwoordelijk voor de inhoud van deze website.