'Hier zwemt geen vis. Soms vangen we helemaal niks'

Een aantal zodiaks blijven ons echter bespieden. Een paar minuten later herhalen ze hetzelfde manoeuvre. De oorlogsboot nadert in volle vaart om daarna rechtsomkeer te maken. We besluiten onze koers te wijzigen. We zien in de verte hoe de oorlogsboot kogels afschiet in het water om een andere vissersboot te intimideren.
Volgens de Oslo-akkoorden van 1993 hebben de Palestijnen recht op 20 zeemijl voor visvangst voor de kust van Gaza. In oktober 2006 slonk de 20 zeemijl echter naar 6 zeemijl en na operatie ‘Gegoten Lood’ werd er nog slechts 3 zeemijl toegestaan. 
Een exploiteerbare aardgasbel op 10-15 zeemijl voor de kust van de Gazastrook lijkt een logischere verklaring voor deze inkrimping dan veiligheidsoverwegingen.
Deze beperking heeft echter een grote invloed op het leven van de vissers. “In deze toegestane zone is ons rendement slechts een tiende van wat het voorheen was. Hier zwemt geen vis. Soms vangen we zelfs niks.”
De vissers verdienen dagelijks vier tot tien euro. “Dit is niet voldoende om een normaal leven te lijden. We vangen amper genoeg om onze families te voeden.”
Daarbij komt nog dat sinds juni 2009 het aantal vissers en mensen tewerkgesteld in de visindustrie in Gaza sterk gestegen is omdat er grote werkeloosheid heerst in andere economische sectoren.
Tussen 1 januari 2010 en 30 april 2010, nam het aantal Israëlische aanvallen op Palestijnse vissers sterk toe. The Palestinian Center for Human Rights (PCHR) rapporteert 19 aanvallen door de Israëli Occupation Forces (IOF) in deze periode. PCHR spreekt over negen incidenten waarbij het IOF afvuurde op Palestijnse vissers, inclusief twee incidenten waarbij twee vissers verwond werden.
Adham en Maher vertellen onderweg het volgende: ‘Anderhalf jaar geleden, toen we zoals gewoonlijk aan het vissen waren op zee, vuurde het IOF granaten af op onze boot. De boot vatte onmiddellijk vuur, noodgedwongen sprongen we allen in het water. Onze boot werd in beslag genomen en afgevoerd naar de haven van Ashdod. Een andere Palestijnse vissersboot kwam ons ter hulp en haalde ons uit het water. We waren slechts 2 zeemijl verwijderd van de kust.”
Dit was niet het enige incident. Ongeveer een jaar terug vaarden ze uit met enkele buitenlanders aan boord. Vredesactivisten helpen hen om de blokkade aan te vechten en met hun aanwezigheid proberen ze de vissers voorbij de toegestane 3 zeemijl te laten vissen.
Het IOF enterde echter hun boot, blinddoekte de opvarenden en bracht ze over naar de haven van Ashdod. De volgende dag werden ze vrijgelaten en naar de haven van Gaza City teruggebracht. De boot werd 40 dagen in beslag genomen.
Wanneer we het even later hebben over de ‘Freedom Flotilla’ wil Adham graag nog het volgende kwijt: “We hebben de steun nodig van buitenlanders. We leven in een grote gevangenis. Elke dag worden onze boten aangevallen, terwijl we steeds binnen de toegestane drie mijl varen. We hebben hulp nodig om deze crisis te beëindigen. We hopen niet meer op de steun van buitenlandse overheden maar de bevolking van deze landen blijkt onze situatie wel te begrijpen en daar zijn we erg dankbaar voor.”