De wegenwedloop in Butembo gaat door

De bytes van mijn vorige blog waren nog maar half opgeslagen op de harde schijf van de server van MO* of het nieuws golfde al door de stad: de asfalteringswerken zijn begonnen!

  • © Ivan Godfroid De wegenwedloop gaat onverdroten verder. © Ivan Godfroid

Zondagnamiddag om 14u30. Een gekker uur kan men niet bedenken om werken te beginnen.

Dat vond ook de bisschop van Beni-Butembo, monseigneur Sikuli Paluku Melchisédech. Hij had onlangs nog op de radio zijn ongenoegen geuit dat de gelovigen de zondagsrust niet meer respecteren en zo de Mamon van het geld dienen en stadsburgemeester Sikuly’Uvasaka Makala was hem daarin volmondig bijgetreden.

Maar nog geen drie weken later stond hij aan de zij van provinciegouverneur van Noord-Kivu de allereerste asfalteringswerken ooit in Butembo in te leiden. Te werken dus. En ook de arbeiders werden verplicht te werken op een zondag. ‘De burgemeester is in zijn eigen val getrapt’, titelde de website van de katholieke zender van de stad, Radio Moto.

De reacties in de stad varieerden van razend enthousiast en het uitroepen van de gouverneur tot een volksheld enerzijds, naar wat sceptisch gemonkel dat dit alleen maar façadewerk is en de burger morgen bij het ontwaken wel weer voor de zoveelste keer zal inzien dat hij is beetgenomen, anderzijds.

De woensdag erop, drie dagen later dus, stond ik op het punt mijn eigen scepticisme in te slikken omdat er voorwaar al 240m asfalt lag. Maar dan vielen de werken stil. Heel even maar, werd gezegd. Maar er kwam geen leven meer in de machines. Ze werden midden in de straat onder zeildoek gezet. En daar staan ze nog steeds, nu al bijna drie weken. Er is zelfs geen doorgang meer mogelijk. Het reeds geasfalteerde deel is daardoor onbruikbaar voor vierwielige voertuigen: precies die, waarvoor het asfalt was bedoeld. Het wordt ingepalmd door allerlei marktkraampjes (ook op zondag) en een zondagsprediker met geluidsversterker. Het asfalt heeft intussen al snel de kleur van het rode stof overgenomen.

Vetrouwensman

De gouverneur had zijn persoonlijke raadsman, Delphin Paluku Masubili, belast met het tot een goed einde brengen van deze eerste asfaltering. Als de werken dan toch al zo snel kwamen stil te liggen, was hij naar verluidt woest. Hij had zijn raadsman huisarrest gegeven in Butembo tot hij in staat zou zijn om uit te leggen waarom de machines na drie dagen al stillagen.

De uitleg kwam er niet. Erger nog, op 23 september overleed Delphin Paluku in Butembo aan een hartaanval. De gouverneur kwam in persoon zijn uitvaart begeleiden en gaf een over-de-doden-niets-dan-goeds speech op de begrafenis: broeder, metgezel, vriend, strijder voor nobele doelen, blablabla…

De Bubolezen herinneren zich hem in ieder geval helemaal anders. Tijdens de rebellie van de RCD-KML met steun van Oeganda was hij hoofd van de inlichtingendienst. Onze chauffeur liep toen als een jong broekje stage in een garage, waar Delphin uit zijn wagen stapte en de arbeiders – letterlijk – van de zweep gaf opdat ze meteen zijn wagen zouden repareren, uiteraard zonder dat hij ervoor betaalde. Hij heeft toen ook talrijke mensen aangehouden en gefolterd, waaronder de toenmalige directeur van de unie van landbouwcoöperaties COOCENKI. Die toonde me onlangs nog de littekens op zijn rug, waar Delphin zelf in eigen persoon voor verantwoordelijk was.

Hij werd begraven in zijn geboortedorp. Maar op het moment dat de kist werd neergelaten begon er water uit de put te stromen. Ze hebben hem toch maar laten zakken, in de overtuiging dat het water wel zou ophouden te vloeien eenmaal de grafput gedempt. Maar niets daarvan. De nieuwe bron blijft lopen. Het zijn de tranen van de vele slachtoffers die hij ooit maakte, wordt er gefluisterd. Een duidelijker teken van de onvrede van de voorouders dat hun onwaardige zoon in hun grond werd begraven, kan je niet verzinnen. Wie er nog aan twijfelt dat de werkelijkheid de ergste verbeelding tart, heeft hiermee ook een duidelijk bewijs. Een comité werd opgericht om de middelen bijeen te schrapen om de kist weer op te graven en ergens anders in de grond te stoppen.

De vraag blijft onbeantwoord

Waarom liggen de werken aan de rue de l’Ambiance weerom stil? Opnieuw geen enkele vorm van communicatie hierover. Niemand gelooft dat nieuwe machines na drie dagen al stuk kunnen gaan. Er was maar bitumen besteld voor ‘deux cent mètres témoins’, beweren sommigen. Tweehonder meter om de bevolking te tonen wat het zal moeten missen? En de rest volgt dan niet meer? Wie bedenkt nu zulk cynisch beleid?

Waar de bevolking echter het meest van overtuigd is, is nog altijd dat de Raïs, president Kabila zelf dus, het niet kan pikken dat dit broekventje van een gouverneur hem de loef zou afsteken en dus het stilleggen van de werken heeft bevolen. En voorwaar, na meer dan drie jaar afwezigheid zijn de Chinezen weer in het straatbeeld opgedoken op de Avenue du Président de la République en zijn ze alvast begonnen aan de afwerking van de voetpaden.

De wegenwedloop gaat dus onverdroten verder.

Maak MO* mee mogelijk.

Word proMO* net als 2790   andere lezers en maak MO* mee mogelijk. Zo blijven al onze verhalen gratis online beschikbaar voor iédereen.

Ik word proMO*    Ik doe liever een gift

Over de auteur

Met de steun van

 2790  

Onze leden

11.11.1111.11.11 Search <em>for</em> Common GroundSearch for Common Ground Broederlijk delenBroederlijk Delen Rikolto (Vredeseilanden)Rikolto ZebrastraatZebrastraat Fair Trade BelgiumFairtrade Belgium 
MemisaMemisa Plan BelgiePlan WSM (Wereldsolidariteit)WSM Oxfam BelgiëOxfam België  Handicap InternationalHandicap International Artsen Zonder VakantieArtsen Zonder Vakantie FosFOS
 UnicefUnicef  Dokters van de WereldDokters van de wereld Caritas VlaanderenCaritas Vlaanderen

© Wereldmediahuis vzw — 2024.

De Vlaamse overheid is niet verantwoordelijk voor de inhoud van deze website.