Zwarte Woensdag in Argentinië – een nationaal protest van vrouwen

De “Zwarte Woensdag” in Buenos Aires hield een 1 uur durende staking en daarna een mars van de centrale Obelisk naar de Casa Rosada, de ambtswoning van de president. Hiermee wilde de organisatie de verantwoordelijkheid van de overheid, justitie maar ook de samenleving benadrukken. Vrouwen werden opgeroepen zwarte kledij te dragen als visueel protest.

Het protest kwam op gang na de brute moord op een jong meisje eerder deze maand. De 16-jarige Lucia werd gedrogeerd, gefolterd en verkracht door meerdere mannen. Deze zaak schokte de Argentijnse samenleving en breed uitgemeten in de media. Het werd de trigger van de “Zwarte Woensdag”, iets wat ook aangesterkt werd door de spiraal van gender based violence deze maand: in 19 dagen hebben er al 20 vrouwenmoorden plaatsgevonden in Argentinië.

De organisatie “Ni Una Menos” [Niet Één Minder] begon met het initiatief dat gesteund werd door tal van vrouwenbewegingen en viral ging op de sociale media met hashtags zoals #WeZijnHaarAllemaal [#TodosSomosEllas], #WeStaken [#NosotrasParamos], #LevendWillenWeOnszelfZien [#VivasNosQueremos].

Helaas zijn deze verschrikkelijke femicides geen uitzondering in Argentinië: volgens het “Nationale Femicide Register” van het Argentijns Hooggerechtshof zijn er in 2015 235 vrouwen gedood, wat leidde tot een dood elke 36 uur. Dit aantal ligt mogelijk nog hoger gezien volledige staatsstatistieken nog ontbreken.

De Patriarch stopt niet met huilen

Woensdag de 19e was een regenachtige dag, een vrouw benoemde dit gekscherend “de patriarch stopt maar niet met huilen”.

Naast regenachtig was het ook een hele krachtige dag. Dit begon al in de ochtend toen vele vrouwen hun huizen verlieten om naar hun werk of school te gaan, allemaal gekleed in het zwart. Het was niet zo dat elke vrouw zich aan deze wens gehouden gehad, maar zo nu en doen kwam er een in zwart geklede vrouw voorbij (met grote variatie van leeftijd).

Deze stille boodschap had iets hoopgevend: ‘Ja zusters, we zijn niet alleen, we zijn verbonden, en we zijn het met elkaar eens dat dit moet stoppen.’

De Argentijnse samenleving gaf een krachtig signaal: dat het machismo en geweld zat is.

Alhoewel de staking van 13:00 tot 14:00 misschien amper waarneembaar was voor sommigen, kan dit niet gezegd worden over de demonstratie in de middag. Vanaf 5 uur ‘s middags konden de drums, de kreten en het gezang al op grote afstand van de Obelisk gehoord worden. Het bleef regenen maar dit stopte de honderdduizenden mensen om te demonstreren. Het was een zee van paraplu’s, vastgehouden door vrouwen én mannen overwegend zwart gekleed.

Alhoewel het initiatief was geframed als een staking en demonstratie van vrouwen (iets dat zowel bekritiseerd als geprezen werd), had dit vele mannen niet weerhouden om zich ook aan te sluiten.

De Argentijnse samenleving gaf een krachtig signaal: dat het machismo en geweld zat is. Het was bovenal indrukwekkende vertoning van de kracht van vrouwen. Hopelijk blijft die kracht een invloedrijk wapen zijn in de strijd tegen gender based violence.

Om auteur Eduardo Galeano te citeren: “De angst van de vrouw voor het geweld van een man, is als de spiegel van de man zijn angst voor de vrouw zonder angst.”