Saeyid vluchtte met veel moeite uit Afghanistan, maar zit nu vast in Turkije. MO*journaliste Tine Danckaers was in het oosten van Turkije en tekende zijn verhaal op. Over uren stappen in de nacht, opgesloten zitten, gestapeld worden in de koffer van een bus. En over niet meer terug kunnen, maar ook niet meer verder.

Afghanen die vluchten voor de Taliban botsen in Turkije letterlijk tegen muren: ze kunnen niet verder, ze kunnen niet terug en ze mogen ook niet blijven. Turkije maakt zich schuldig aan “pushbacks” aan de grens met Iran. MO* trok naar Turkije en documenteerde de impasse waarin deze mensen zitten. 

Gewone mensen bestaan niet. Dat bedacht Gie Goris zich keer op keer na de tientallen gesprekken die hij de voorbije maanden had met “gewone Afghanen” in Antwerpen. ‘De Afghaanse gemeenschap in Antwerpen bestaat niet’, wist ook een van hen.

De Afghaanse gemeenschap in Antwerpen (en in België) is overwegend jong, mannelijk en alleenstaand. En gekwetst door een gewelddadig verleden. Moeten we ons zorgen maken over de jongens? Krijgen de meisjes kansen? Een portret van een nieuwe generatie Antwerpenaren, met dubbele A.

Meer dan veertig jaar oorlog in Afghanistan jaagt een groeiend aantal Afghanen op de vlucht. Ook in België neemt hun aantal toe, en in Antwerpen vormen ze intussen de vijfde nationaliteitsgroep. MO* zocht hen op in de koekenstad. Wie zijn ze? Wat drijft hen? Waarvan dromen ze?

Zo vaak en zo vroeg het kan, worden niet-begeleide minderjarige vluchtelingen in een pleeggezin opgenomen. Dat dit niet alleen voor de kinderen zelf van onschatbare waarde is, daarover getuigen ook pleegouders. ‘Gezinnen vormen een warme, vaste basis die kinderen zonder basis nodig hebben.’

Geen Olympische Spelen deze zomer en geen EK in het voetbal. Maar MO* zocht en voelde wel de sportieve geest in het verhaal van Khalida Popal. Zij richtte het vrouwenvoetbal in Afghanistan op en legde er tot twee keer toe zelf een bom onder door misbruik aan de grote klok te hangen.

Hij hangt aan de muur in een boetiek van agnès b. in Parijs. Hij valt op door zijn grootte. De chapan, een traditionele mantel die gewoonlijk door mannen in Centraal-Azië over de kleren wordt gedragen. Ook de voormalige Afghaanse president Hamid Karzai droeg vaak zo’n mantel.

Timmerwerkt is een meubelatelier waar vluchtelingen hun eerste stappen kunnen zetten op de Belgische arbeidsmarkt. Eigenaars Hans Gruyaert en Olivier Provost namen ons op sleeptouw door hun atelier en lieten ons kennismaken met het moeizame parcours van nieuwkomers richting de arbeidsmarkt.

Goedele en Kurt uit Muizen werden pleegouders van de minderjarige vluchteling Hekmat (17). Jaarlijks komen er tienduizenden vluchtelingen naar Europa, in de hoop hier een beter leven op te bouwen. Eén vijfde van hen is minderjarig, en een deel wordt bovendien niet begeleid door een volwassen familielid. 

Voor niet-begeleide minderjarige vluchtelingen is het vaak moeilijk om een plekje te vinden in België. Volgens de leerlingen en leerkrachten van het Stedelijk Lyceum Offerande in Antwerpen brengt OKAN soelaas. 

Pleegzorg voor niet-begeleide minderjarige vluchtelingen in België is een kind of puber redden van de eenzaamheid en gebrek aan geborgenheid. MO* sprak met verschillende pleegouders over hoe zij lief en leed delen met deze jonge vluchtelingen.